อาสาที่โรงเรียนสอนคนตาบอดกรุงเทพ

เป็นครั้งแรกที่เราได้ไปทำอาสาที่โรงเรียนสอนคนตาบอดกรุงเทพ เราเดินเข้าไปก็จะเห็นเด็กๆนั่งกันอยู่ที่โต๊ะ เป็นเหมือนโซนที่ใช้ในการอ่านหนังสือ ทำการบ้าน ทำกิจกรรมต่างๆ เด็กบางส่วนก็จะเล่นกันที่สนาม ความนรู้สึกแรกคือ สงสาร เค้าต้องลำบากมากแน่ๆ โอกาสต่างๆที่ต้องเสียไปเพราะมองไม่เห็นเหมือนกับคนอื่นๆ แล้วสักพักมีพี่ที่ดูแล เดินเข้ามาพาเราไปติวหนังสือน้องๆ เราได้ติวน้องจิ(นามสมมติ)กับเพื่อนอีกคน สอนวิชาสังคม ระหว่างที่สอน น้องต้ังใจเรียนมากๆ น้องจิเป็นคนที่สนใจในเรื่องสังคมอยู่แล้ว แล้วก็ความจำดีมากๆ ถามอะไรไปจำได้หมดเลย เนื้อหาที่ติวค่อนข้างเยอะมากๆ แต่น้องจิก็ตั้งใจฟังเรามาตลอด เราถามน้องว่าเออเหนื่อยหรือเปล่า อยากพักมั้ย น้องก็ตอบว่าไม่เหนื่อย แล้วถามเรากลับว่าพี่เหนื่อยมั้ย พักก่อนมั้ยครับ ตอนนั้นเรารู้สึกดีมากๆ รู้สึกเหมือนได้ทำสิ่งๆนึงให้ใครคนนึง แล้วเค้าคนนั้นตั้งใจรับด้วยความเต็มใจ พอสอนไปสักพักเราเห็นน้องเริ่มมีอาการล้า เนื่องจากเนื้อหาเยอะมากๆ เราเลยให้น้องพักก่อน แล้วเราเห็นน้องที่นั่งโต๊ะข้างๆมีกีตาร์ เราเลยถามน้องว่าเล่นเป็นมั้ย น้องก็ตอบว่า ผมเล่นได้บางเพลงนะพี่ แล้วเราก็ร้องเพลงเล่นกีตาร์กันเพื่อให้น้องผ่อนคลาย ตอนนั้นเรามีความสุขมาก พอเล่นจบ น้องๆก็ต้องไปทำกิจกรรมกับทางโรงเรียน แต่ยังติวกันไม่เสร็จ เราเลยตั้งใจจะทำสรุป และอัดคลิปเสียงสรุปเนื้อหาให้น้อง พอน้องกลับมาเราก็มอบให้น้อง น้องก็ขอบคุณพวกเรา เรารู้สึกดีมากๆ เหมือนได้ช่วยน้องเค้าจริงๆ แล้วตอนเราจะกลับเราก็ร้องเพลงกับน้องๆ เป็นการทำอาสาที่รู้สึกดีมากๆจริงๆ เรารู้สึกอยากกลับไปอีกครั้ง ได้ใช้ความรู้ที่ตัวเองมีถ่ายทอดให้น้องต่อ พอน้องโตขึ้น น้องก็นำไปถ่ายทอดให้คนอื่นต่อ