​พระอภัยให้ข้อคิด 32

เล่าถึงนางละเวงนอนป่ากับบริวารให้นึกสงสัยว่าทำไมไม่มีเสียงสัตว์เลยมีแต่ความเงียบสงัดผิดสังเกตลูกบุญธรรมจึงแจ้งว่าพ่อครูบอกไว้คือในป่านี้ชื่อกาลวันมีผีสิงอยู่มาก ดังนั้นก่อนนอนนางจึงร่ายมนต์ขอพรเทพเทวาอารักษ์ให้มาปกป้องตนและบริวารของตนเพื่อได้รับความปลอดภัยกันทุกคน

กล่าวถึงชายรูปขี้เร่คนหนึ่งชื่อย่องตอดมันหนีเข้าป่ามาอยู่กับผีเหล่านั้นได้ผีเป็นผู้สอนวิชาต่าง ๆ ให้ แล้วมันออกหากินยามค่ำคืนกัดกินสัตว์ทั้งหลายไม่เว้นวัน วันนั้นมันมาตรงที่นางละเวงกับบริวารนอนอยู่ ด้วยอำนาจมนต์ขลังมันมองไม่เห็นคน มันเห็นแต่ม้าจึงกินจึงจับม้าไปเป็นอาหาร แล้วมันวกมาใหม่ทีนี้นางละเวงตื่นเห็นมันเข้าก็วิ่งวนรอบ ๆ ที่นอน นางใช้มนต์ตราจับมันได้มันยอมเป็นม้าลากรถให้จนกว่าจะหาม้ามาแทน

นางละเวงจึงให้มันลากรถไปที่อยู่ของผีเพื่อปราบฝ่ายผีรู้จึงหนีไปนางใช้สถานที่นั้นตั้งศาลเจ้าจึงชื่อว่าศาลพระกาฬแต่นั้นมาทุกปีเจ้าเมืองลังกาต้องไปบวงสรวงสังเวย แล้วนางก็กลับมาถึงเมืองลังกาตามหากองทัพที่ฟื้นแล้ว

ต่อมานางได้รับสารจากพระอภัยเป็นสารขอความรักนางก็ตอบไป ฝ่ายพระอภัยบอกหัวหน้ากองทัพของตนมีศรีสุวรรณ สินสมุทรว่า เรารบกับทัพลังกาได้แต่อย่าฆ่านางละเวงนะ ว่าแล้วก็เปิดศึกปะทะกันจนทัพของเมืองผลึกเข้าเมืองได้นั้นแล.

บรรณานุกรม

สุนทรโวหาร ( ภู่ ),พระ,2329-2398. ( 2555 ). พระอภัยมณี.

กรุงเทพ ฯ : ไทยควอลิตี้บุ๊คส์ ( 2006 ).