ระหว่างการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนวิชาภาษาไทย ป.๔ เมื่อวานนี้ หัวข้อทักษะการเขียน เขียนเป็นประโยค เขียนเล่าเรื่อง ประสบการณ์จากการไปทัศนศึกษา ความยาว ๗ บรรทัด พร้อมวาดภาพระบายสี
เสียงโทรศัพท์มือถือผมดังเป็นสัญญาณบอกว่ามีสายเข้าโปรดรับสายด้วย การสนทนาระหว่างผมกับปลายสายพอสรุปใจความได้ว่า ต้องการซื้อน้ำหมักหอยเชอร์รี่จากผม ขายไหม ขายราคาเท่าไร เพราะเห็นการเปลี่ยนแปลงของต้นไม้ภายในสวนที่ทดลองใช้น้ำหมัก ผมเองจึงตอบไปว่าไม่ขายครับเพราะไม่ได้ตั้งราคาขายและไม่คาดคิดว่าจะมีผู้สนใจ แต่ผมยินดีแบ่งปันให้ เพราะผมมีประมาณ ๒๐๐ ลิตร
ที่มาของเรื่องราวนี้ขอย้อนกลับไปเมื่อเดือนมกราคม ๒๕๖๐ มีโอกาสได้เข้าพบผู้ใหญ่ใจดี (ผู้บริหารระดับเขตพื้นที่) ขอรับพรเนื่องในวาระขึ้นปีใหม่ ผมได้นำน้ำหมักหอยเชอร์รี่จำนวน ๑ ลิตร มอบให้ท่านเพราะทราบว่าท่านทำกิจกรรมด้านการเกษตร ปลูกพืชผักผลไม้หลากหลายชนิด เข้าใจว่าท่านคงทดลองใช้แล้วได้ผลเป็นที่น่าพอใจ
ช่วงเย็นเลิกเรียนแล้วผมเข้าสวน กรอกน้ำหมักหอยเชอร์รี่ลงแกลลอนขนาด ๖ ลิตร ผสมน้ำหมักที่เหลือราดรดที่ต้นไม้ในสวนของผมเอง จนเรียบร้อยทุกต้น ขับรถออกจากสวนนำน้ำหมักไปส่งให้ท่านผู้ใหญ่ถึงในสวนเลย พร้อมกับอธิบายให้คำแนะนำการขยายเชื้อ ให้ท่านและคนดูแลสวน ให้สามารถขยายเชื้อเพิ่มปริมาณน้ำหมัก ส่วนผสมอัตรา ๑:๑:๑๐
คือ น้ำหมัก ๑ ส่วน กากน้ำตาล ๑ ส่วน น้ำ ๑๐ ส่วน หมักจนครบ ๒ เดือน สามารถนำมาใช้และขยายเชื้อต่อได้อีก เราจะมีน้ำหมักใช้ในสวนเป็นปีๆเลยทีเดียว
ก่อนออกจากสวน ผมได้ท่อนพันธุ์แก้วมังกร ๑ มัดใหญ่พร้อมกับคำขอบคุณ ผมรู้สึกเป็นสุขและดีใจที่มีโอกาสได้เป็นผู้ให้ ได้แบ่งปัน และยังได้เป็นผู้รับอีกด้วย
ผักหวานป่า
๘ มีนาคม ๒๕๖๐
-สวัสดีครับ
-ยินดีกับการแบ่งปัน..สร้างสุข..นะครับ
-เป็นกำลังใจให้นะคร้าบ...
-เอาไว้มีโอกาสคงได้ปรึกษาและแลกเปลี่ยนประสบการณ์ด้านการเกษตรด้วยกันบ้างนะขอรับ..