เราอยู่กันที่นี่ บ้านหลังเดียวกัน 46 : ขึ้นนอนกันเถอะ


พ่อครับ

ขึ้นนอนกันเถอะครับ พ่อมัวแต่ดูฟุตบอลอยู่นั่นแล่ะ ก็ใช่นะสิเพราะแม่ไม่อยู่บ้านไม่มีใครแย่งดูทีวีกัน ทุกวันเสาร์อาทิตย์พ่อต้องระเหจขึ้นมาดูบนบ้าน แต่วันนี้มันดึกแล้ว ขึ้นไปดูในห้องกันเถอพ่อ

ว่าแต่ว่า แม่หายไปไหนครับ ผมเห็นแม่ลากกระเป๋าใบใหญ่เมื่อเช้ามืดวันหนึ่งวึ่งพ่อเป็นคนยกลงมาจากข้างบน แม่บอกไปเที่ยว แต่นี่มันหลายวันแล้ว แม่ยังไม่กลับมาให้ผมไล่งับตูดเวลาแม่ปวดเยี่ยวตอนกลับมาถึงบ้าน

พ่อครับ

เพียงแต่พ่อปิดไฟ ปิดพัดลม ด้านล่าง ผมก็เข้าใจแล้วว่า พ่อจะขึ้นนอนแล้ว และผมก็วิ่งขึ้นไปรอให้พ่อตามไป ผมชอบห้องนอนของพ่อ มันเย็นสบาย ที่นอนนุ่มอบอุ่น

พ่อครับแม้พ่อจะให้ผมนอนสักประเดี๋ยวเดียว ก่อนจะอุ้มผมพร้อมปลอบว่าให้นอนข้างนอก หรือนอนข้างล่าง หน้าที่เฝ้าบ้านมันเป็นของผมใช่มั๊ยพ่อ

พ่อครับ

ขึ้นนอนกันเถอะครับ

....



หมายเลขบันทึก: 624092เขียนเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2017 18:37 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ 2017 18:37 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

ทอฟฟี่จะกลับมาแล้วล่ะฮับ 555

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท