วันที่ 87 ปักหมุด...วันสร้างมิตรภาพ (วันที่ 23 กันยายน 2559)

สัปดาห์นี้..เวลาเดินไปเร็วมาก ทำอะไรแทบไม่ทัน โดยเฉพาะงานของวันนี้ กับการทำแผงโครงงานให้เด็ก เพื่อแข่งขันวันอาทิตย์นี้ และวันนี้เช่นกันเป็นวันที่ครูพี่เลี้ยงและครุหลาย ๆ ท่านในโรงเรียนไม่อยู่ เนื่องจากไปอบรมที่โรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย ครูบางคนไปครึ่งวัน บางคนไปทั้งวัน การสอนแทนก็เกิดขึ้น แต่ละกลุ่มสาระดูวุ่นวายมาก วันนี้มีเหตุการณ์เกิดขึ้น คือ เด็กนำวงเวียนมาแทงกัน ซึ่งครูพัฒนาวินัยของสายชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ก็คือ ครูบุ๋ม ครูวิทยาศาสตร์ ครูที่พอออกจากห้องสาระจะสวมบทบาทนางมารมาก แต่พอเข้ามาในห้อง..จะเป็นครูที่ตลก และสร้างรอยยิ้มให้ฉันตลอด เวลาที่ครูต้องออกไปสวมบทบาทมา ครูบุ๋มจะกลับเข้ามาเล่าในห้องให้ฟังตลอด ครูเก่งมากเลย วันนี้สีหน้าครูกังวลมาก..กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คงมีหลายเหตุผล ครูไม่อยู่ ฝากงานไว้ให้เด็กทำ ถ้าผู้ปกครองรู้จะเกิดอะไรขึ้น..ถ้าไม่บอก...แน่นอนถ้านักเรียนถึงบ้าน...ก็คงต้องเล่าให้พ่อแม่ฟัง วุ่นวายไปอีก...หลังจากนั้น...ฉันก็ไม่รู้ว่าเรื่องเป็นยังไงต่อบ้าง ตอนไปสอน เห็นผู้ปกครองมาคุยกับเด็ก และมีครูบุ๋มอยู่ด้วย ทั้งที่คาบนั้น...ก็ไม่ใช่คาบสอนครูบุ๋ม แต่ด้วยความรับผิดชอบ บทบาทหน้าที่ สู้ ๆ นะคะคุณครู

วิจัยเรื่องการหารของฉันกับเด็ก 6 คน วันนี้ก็มาถึงโค้งสุดท้ายแล้ว อาทิตย์ หน้าก็จะสอบหลังเรียนแล้ว รู้สึกเหนื่อยมาก...แทบอดข้าวเที่ยงเลยก็ว่าได้ เวลาไม่ทัน กว่าเราจะเดินไปกินข้าว กินเสร็จ มารอเด็กอีก คงเข้าคาบเรียนพอดี เช่นเดิม..คิดว่า “สัญญาณของการผอมมาเยือน” การทำวิจัยทำให้ฉันสนิทกับเด็ก 6 คนนี้มากขึ้น ยกมือไหว้เราตลอด ไปไหนมาไหนเวลาเจอฉันก็ทักตลอด โดยเฉพาะหลังเลิกเรียน เราจะเจอกันบ่อยมาก เพราะห้องพักครูกับห้องเรียน ป.4/2 อยู่ข้าง ๆ กัน เราชอบเด็กที่ไม่เก่งนะ...เค้าน่ารักเวลาที่เราสอน ไม่ทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้ว ไม่รู้ว่าหลายคนคิดเหมือนเรามั๊ย...เราว่าเด็กที่ไม่ค่อยเก่ง เป็นเด็กที่มีสัมมาคารวะ ดูไร้เดียงสา หรืออาจเป็นเพราะเด็ก 6 คนที่เราวิจัยตัวเล็กด้วย 5555 เลยดูไร้เดียงสา ขอบคุณมากนะเด็ก ๆ หนูเหนื่อย..ครูก็เหนื่อย...อีกไม่กี่ชุดแล้วเน๊อะ

วันนี้กับการสอนเต็ม...ทำให้ความรับผิดชอบในเรื่องการทำแผงโครงงานเกิดขึ้นหลังเลิกเรียน วันนี้เราวุ่นวายมาก หายใจไม่ทั่วท้องเลย พรุ่งนี้จะวันเกิดเราแท้ ๆ .....ขอมีความสุขนิดเถอะ ---- ส้มกับขวัญ เพื่อนที่สอนวิชาสังคมศึกษา ก็มาช่วยทำที่ห้องสาระ คิดไว้แล้วว่าต้องมาแน่นอน ส่วนมากเราจะทำอะไรด้วยกัน ทั้ง ๆ ที่ห้องของเรามีพละศึกษาอยู่ด้วย 3 คน (ดิว อั๋น และ ทอม) แต่เรากลับไม่กล้าขอ อาจเพราะเป็นเวลาหลังเลิกเรียน สุขหรรษาด้วย...ไม่กล้าขอหรอก แต่ด้วยอะไรหลายอย่างที่เราทำไม่ทัน “ทอม” ชายหนุ่มร่างสูง หัวหน้าหมู่เรียนเอกพละเลยนะนั่น หล่อพร้อม แถมเฟลนรี่อีกต่างหาก..ก็ถามเราว่ามีอะไรให้ช่วยมั๊ย...พะยักหน้าเร็วมาก 555 ช่วยตัดกระดาหน่อย นางก็สอนมา “บ่าวพละ..ตัดบ่ตรงเน้อ” 5555 แค่ช่วยนี่ก็ซึ้งใจแล้ว จากนั้นโรงงานนรกก็เกิดขึ้น ใครทำอะไรได้ก็ช่วยกันทำ ตัดกระดาษ เรียงตัวอักษร ติดกาว ---- วันนี้จากที่เราคิดว่าเป็นวันที่เหนื่อยมาก ต้อนรับวันเกิดได้แย่มาก แต่ที่ไหนได้....วันนี้เป็นอีกหนึ่งวันที่ฉันมีความสุขมาก เราได้ทำงานร่วมกัน คุยกัน เป็นมิตรภาพที่เกิดขึ้นใหม่ เสียดายเน๊อะ...เราไม่มีห้องรวมพลนักศึกษา ไม่งั้นคงสนุกมากกว่านี้แน่นอน อิอิ ตอนแรกเราคิดว่าไม่เกิน 17.30 น. ทุกอย่างน่าจะเสร็จ แต่เวลากับล่วงเลยไปเป็น 1 ทุ่ม เอาให้เสร็จ ความหิวมาเยือน....เราก็เกรงใจทุกคน ก็เลยบอกว่า พรุ่งนี้วันเกิด วันนี้จะเลี้ยงลูกชิ้น “เย้...” เสียงนี้ทำให้เรายิ้มได้ อั๋น...ชายหนุ่มเอกพละศึกษา ก็รับหน้าที่ไปซื้อมา อร่อยมาก...ยิ่งหิว มีอะไรก็ยัดกันหมด 5555 ครูพี่เลี้ยงเราก็อยู่เป็นเพื่อน งานนี้ครูก็บอกว่า “ถ้าให้พี่ทำ....พี่คงทำไม่ได้เหมือนพวกน้อง” ก่อนที่ครุจะมา..ครูเราก็ไปคุมเด็กทำการทดลองโครงงาน ครุก็เหนื่อยเรารู้สู้ ๆ นะคะ แสงไฟภายในอาคารปิดหมดแล้ว แต่เสียงหัวเราะในห้องกลับสนุกสนาน...ไม่มืดเหมือนตามระเบียง เหลือเพียงแค่ห้องเรา ทุกเย็นจะมีประกาศจากประชาสัมพันธ์บอกตลอดว่าตึกจะปิดเวลา 17.30 น. เราพึ่งรู้ว่าถ้าหลังเวลานี้...ต้องลงลิฟท์ และนี่ก็เป็นการลงลิฟท์หลังตึกปิดครั้งแรก วันนี้สนุกสนานมากค่ะ ปักหมุดความทรงจำไปเลย วันนี้ขอบคุณทุกคนมากค่ะ จากนั้นนู๋นา (เพื่อนที่เราไม่ได้โทรขอมาช่วย...คิดว่างานที่เธอได้ทำก็เยอะมาก..อย่างอนเราเลยนะ) มารับกลับหอ ความหิวก็มาเยือน พวกเรา 4 คน ก็เลยไปทานข้าวเย็นด้วยกัน สนุกไปอีก....ใกล้จะจบเทอม 1 จะได้แยกกันแล้ว...ใจหายเน๊อะ ทุกอย่างเป็นพรหมลิขิตจริง ๆ เรามาฝึกสอนที่เดียวกันได้ยังไง...ยังงงอยู่เลย แต่เราประทับใจและสุขใจมากน