วันที่ 86 จัดบอร์ดโครงงาน (วันที่ 22 กันยายน 2559)

วันนี้....มีคณะกรรมการภายในมาประเมินโรงเรียน ทุกอย่างถูกจัดเตรียมเพื่อรอรับการประเมิน ก็เหมือนเช่นเดิมในทุกสัปดาห์กับเช้าวันพฤหัสบดี..กับการเข้าหอประชุมของนักเรียนระดับประถมศึกษาตอนปลาย จนลืมบทสวดมนต์ไปเลยทีเดียว เสียงดนตรีจากเปียโนสด บวกกับเสียงร้องเพลงของครูหนึ่งไพเราะมากค่ะ ครุหนึ่งคือครูศิลปะ ที่ทำหน้าที่พาเด็กนักเรียนร้องเพลงในทุกสัปดาห์ เสียงครูหนึ่งมีความเป็นอัตลักษณ์มาก ไปเราะเสนาะหู การเสริมแรงที่ครุหนึ่งใช้กับเด็กในแต่ละชั้นแตกต่างกันไป เป็นตัวอย่างที่ดีมาก และมีน้อยคนที่จะเก่งในตัวคน ๆ เดียวแบบนี้ หลังจากทำกิจกรรมในหอประชุมเสร็จ ก็แยกย้ายกันขึ้นห้อง คาบวิทยาศาสตร์ ป. 4/1 จะมีคาบ 1 ซึ่งกว่าเด็กจะขึ้นห้องครบทุกคน เก็บของ จัดระเบียบตัวเองเสร็จ ก็กินเวลาไปมาก วันนี้เป็นการเก็บคะแนนเรื่องดิน เก็บคะแนนใบงานต่าง ๆ ต่อไปก็จะเป็นการทบทวนเนื้อหาเพื่อเตรียมสอบ ซึ่งยากกว่าการสอนมาก

งานช้างวันนี้คือ...การจัดบอร์ดโครงงาน แผงโครงงานที่พื้นหลังเป็นสีแดง หาความลงตัวได้ยากมาก และแผงนี้ก็จะนำไปแสดงวันอาทิตย์ เวลาทำน้อยมาก ทุกอย่างดูวุ่นวายมากวันนี้ บวกกับ Skill การตกแต่งบอร์ดที่ติดตัวมาน้อยนิด โดยเฉพาะเรื่องของการตัดดอก ตัดเป็นแต่ไม่สวยค่ะ ...นี่ประเด็นสำคัญเลย ขอบคุณนันมาก..ที่มาช่วยแต่งบอร์ดวันนี้ มาช่วยตัดดอก...เป็นครูต้องทำได้ทุกอย่างจริงหรอ คำถามที่ค้างคาใจมาตั้งแต่ปี 1 วันนี้คำตอบชัดเจนมากขึ้น มาพร้อมกับประสบการณ์ที่มากขึ้นเช่นกัน เราไม่จำเป็นต้องเก่งไปทุกเรื่อง เก่งไปทุกอย่าง....แต่เราจำเป็นต้อง "ทำได้" ในทุกเรื่อง "เก่ง" กับ "ทำได้" เราว่ามันก็พี่น้องกันนะ แค่ทำได้...ทำเป็น แต่อาจจะไม่เก่ง ไม่ชำนาญมาก ได้อย่างละนิด..อย่างละหน่อย สร้างเสน่ห์ให้ตัวเอง สร้างความสามารถให้ติดตัวกับเราไป แค่ขอบด้านข้างบอร์ดดุง่าย ๆ ไม่อะไรมาก ยังใช้เวลาทำนานมาก และในวันพรุ่งนี้..วันศุกร์...ครูพี่เลี้ยงเราก็ไม่อยู่มีราชการด่วนให้ไปควบคุมงานที่จัดที่โรงเรียนปรินส์รอยแยลส์วิทยาลัย เป็นงานวิชาการโรงเรียนเอกชนทั่วประเทศไทย คาบว่างพรุ่งนี้ไม่มีเลย จะเอาเวลาที่ไหนมาทำ งานนี้ก็ตามระยะเวลาที่มีค่ะ ทำได้เท่าที่คิดว่าสุดความสามารถ วันนี้เป็นวันแรกที่ออกจากห้องกลุ่มสาระค่ำมาก หลังเลิกสอนพิเศษเสร็จ เราก็นั่งปริ้นส์งาน ตัดกระดาษ ทำเท่าที่ทำได้ เพื่อแบ่งเบาภาระงานในวันพรุ่งนี้ ใจก็กังวลกับงานตัวเองที่ค้างคา เพราะมีส่วนที่ต้องแก้ไขเยอะมาก ครูวิทย์ท่านอื่นเข้ามาก็บอกว่า สู้ ๆ งานนี้ไม่เหนื่อยนะ...เราเคยเจองานที่เหนื่อยกว่านี้หลายเท่า แต่เราแค่กลัวว่าเวลาจะไม่ทัน และเนื้องานที่ออกมาจะไม่ดีพอ แต่ก็จะทำให้คุ้มค่าและเหมาะสมที่สุดเท่าที่จะทำได้ค่ะ ^___^