วันที่ 42 รองเท้าหนู…อยู่ที่ไหน (26/01/2560)


ตอนเย็นของวันนี้ ที่ฉันเป็นเวรประจำวัน เด็กชายคนหนึ่งได้เดินเข้ามาหาและถามฉันว่า “คุณครูครับ รองเท้าผมหายไปไหน” พร้อมกับรองไห้ ทำให้ฉันก้มลงมองที่เท้าของเขา ซึ่งเดินมาด้วยการสวมถุงเท้าสองข้าง ฉันในฐานะที่เป็นครูเวรรับผิดชอบดูแลบริเวณอาคารเรียนรวีปราชญ์ จะต้องช่วยนักเรียนหารองเท้าให้เจอก่อนกลับบ้าน ซึ่งเด็กชายคนนี้ก็เป็นคนแรกที่เกิดเหตุการณ์ แบบนี้ในวันที่ฉันเป็นเวรประจำวัน

ระหว่างที่เดินหารองเท้านั้น ฉันก็ได้พูดปลอบให้หยุดร้องไห้ และถามเขาว่าผมถอดไว้ครั้งสุดท้ายที่ไหน เขาก็พาฉันเดินไปรอบๆอาคาร และทำท่าทางเหมือนสับสน ฉันจึงถามต่อว่ารองเท้าของเขานั้นเบอร์อะไร เขาบอกว่าไม่แน่ใจ จำไม่ได้ จนกระทั่งฉันมาเจอกับพี่สาวของเขาก็ได้รู้ว่าน้องของเขาใส่เบอร์ 34 แต่ที่มีอยู่หน้าห้องนั้นเป็นเบอร์ 35 ฉันก็เดินไปหยิบมาแล้วลองให้เขาใส่ดู เขาบอกว่ารู้สึกจะใส่ได้พอดี เหมือนจะเป็นคู่นี้แต่ก็เหมือนจะไม่ใช่ ฉันก็งงและไปถามเพื่อนๆที่ฝึกสอน จึงพบว่าเด็กคนนี้เป็นเด็กพิเศษที่มาใหม่ทั้งพี่และน้อง เคยทำรองเท้าหายแบบนี้มาแล้ว ความจริงคือรองเท้าคู่นั้นเป็นของเขา แต่เขาจำไม่ได้และคิดว่ารองเท้าหายไป ฉันก็เลยเข้าใจและไปพูดกับเด็ก ให้เข้าใจและให้ทำเครื่องหมายไว้ที่รองเท้าของตนเอง คราวหน้าคราวหลังจะได้จำได้ว่าคู่นี้คือรองเท้าของเขา ต้องขอบคุณเหตุการณ์ในวันนี้ที่ทำให้ฉันได้รู้จักเด็กนักเรียนคนนี้มากขึ้น และรู้วิธีการรับมือในครั้งต่อๆไป


หมายเลขบันทึก: 624014เขียนเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2017 23:51 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2017 23:51 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท