บันทึกที่ 43 วันเกิดของนักเรียน (6 กุมภาพันธ์ 2560)

ขอบคุณสำหรับสตรอเบอรี่

...HAPPY BIRTH DAY...

สวัสดีวันแรกของสัปดาห์ วันแรกหลังจากที่สอบโอเน็ตเสร็จสิ้น ผ่านไปสักทีนะเด็ก ๆ นักเรียนบางคนบอกว่าข้อสอบคณิตหนูทำได้หลายข้อเลยค่ะ ข้อสอบวิชาสังคมที่ครูติวให้เรื่องเกี่ยวกับวันสำคัญทางศาสนาออกตั้ง 2 ข้อหนูทำได้ด้วย หนูจำหน้าครูได้เลย เมื่อฉันได้ยินนักเรียนพูดแบบนี้ฉันก็ได้แต่อมยิ้ม ยิ้มแบบนี้ทั้งวันเลยค่ะ รู้สึกดีใจที่นักเรียนทำได้เพราะเรา (เป็นเพราะนักเรียนนั่นแหละค่ะ ยกความดีให้เขาเลย ช่วงเวลาหลังเลิกเรียนแต่ละคนจะเก็บของมาติวโอเน็ตกับฉัน ก็สอนคณิตบ้าง สังคมบ้างแล้วแต่ว่านักเรียนอยากเรียนเกี่ยวกับอะไร ถามว่าเก่งไหม ก็ไม่เก่ง แต่พอสอน อย่างไหนที่ไม่ได้ก็เปิดค้นหาจากอินเทอร์เน็ต ก็บอกนักเรียนไป เรียนรู้พร้อมกันกับนักเรียน

เช้าวันนี้มีนักเรียนนำสตรอเบอรี่ลูกใหญ่ ๆ มาให้แล้วบอกว่า วันนี้เป็นวันเกิดของหนูค่ะ ฉันจึงกล่าวอวยพรให้นักเรียน เด็กหญิงคนนี้เป็นเด็กที่ช่างพูด ช่างถาม และยังเรียนเก่งอีกด้วย ขอบคุณมากนะคะที่ยังคิดถึงครู อีกไม่กี่วันแล้วสินะที่จะปิดเทอมแล้ว เหลือเวลาอีกไม่มากที่เราจะได้อยู่ด้วยกันที่นี่ นักเรียนที่ฉันสอนมักจะถามฉันเสมอว่า ครูจะจบเมื่อไหร่ ถ้าครูจบไปแล้วครูจะไปสอนที่ไหน ครูไปสอนที่ ม.ร.ว. (โรงเรียนแม่ริมวิทยาคม) ได้ไหมคะ ครูไปสอนหนูนะคะ สอนผมนะครับ นี่คือคำพูดของเด็ก ป.6 ซึ่งตอนแรกฉันก็คิดว่าเด็กโตคงไม่ติดครูเหมือนเด็กน้อย ๆ แต่ที่ไหนได้ เด็กโตเหล่านี้ก็คือเด็กอยู่ดี ถ้านักเรียนจบ เราก็จบด้วยเหมือนกัน เราจะจบไปพร้อมๆ กันนะคะ

ในช่วงต้นเทอมฉันอยากให้วันเวลาผ่านไปเร็ว ๆ แต่เมื่อมาถึงวันนี้ฉันอยากให้มันค่อย ๆ หมุนไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องรีบร้อยอะไร ไม่มีใครชอบการจากลา ไม่มีใครชอบความรู้สึกแบบนี้หรอก แต่ชีวิตยังต้องดำเนินต่อไป จากกันเพื่อสร้างความก้าวหน้าให้ตัวเอง ทุกคนล้วนมีจุดมุ่งหมาย มีเป้าหมายของตัวเอง ถ้าจากกันจริง ๆ สักวันเราคงได้พบกัน