“สุ่มตัวแทนนำเสนอผลงานหน้าชั้นเรียน” ดูเหมือนว่าประโยคนี้จะเป็นวลียอดฮิตในแผนการจัดการเรียนรู้ซะเหลือเกิน เพราะทุกวันนี้ใช้คำนี้บ่อยมาก แทบทุกแผนเลยก็ว่าได้ ประโยคนี้ต้องมา เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญค่ะ ต้องให้ผู้เรียนได้ลงมือทำทุกอย่าง ตั้งแต่ทำยันนำเสนอ ก็ว่ากันไป ก็เช่นเคยค่ะวันนี้ สุ่มตัวแทนนักเรียนด้วยวิธีต่าง ๆ เรียกเลขที่บ้าง เรียกตามวันที่บ้าง เรียกคนที่คุยบ้าง เล่นบ้าง ก็เรียกกันไป วันนี้หาตัวแทนออกมานำโจทย์คณิตหน้าห้อง เพราะปกติจะให้ทำในสมุดและนักเรียนก็จะทำเสร็จตอนท้ายคาบพอดี ไม่ค่อยมีโอกาสได้เรียกอย่างเป็นเรื่องเป็นราวเท่าไร วันนี้ทำโจทย์เสร็จเวลาเหลือค่ะ ก่อนไปทานข้าวกลางวันก็เอาซะหน่อย เขียนโจทย์คณิตการบวกหน้ากระดาน แล้วบอกว่าจะสุ่มให้นักเรียนออกมาทำ ปรากฏว่าห้องเรียนเงียบกริบ นักเรียนกลัวการได้ออกมาใช่หรือไม่ ทุกคนกลัวหมด มีอยู่คนเดียวค่ะที่เดินออกมา ออสตินเดินออกมาขอเป็นตัวแทนบอกว่าอยากทำ ขอทำได้ไหม อ่ะข้อแรกออสตินเอาไป ข้อต่อมา นักเรียนคนอื่นเงียบค่ะ ทั้งห้องคือการเงียบ และกลัวการออกมา ผิดกับตอนที่ครูอธิบายมาก แทบไม่มีใครฟังเลย คนเดียวสู้เสียงนักเรียนไม่ไหวจริง ๆ สรุปก็คือ ตามภาพนั่นแหละค่ะ ได้ตัวแทนนักเรียนออกมา ทำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่นักเรียนก็จะได้ฝึกการออกมาเขียนหน้ากระดานบ้าง เพราะวัดยาก ๆ จริง ๆ ค่ะว่าใครทำได้ด้วยตนเองบ้าง เพราะจำนวนนักเรียนมันเยอะมากมายเหลือเกิน
เที่ยงของวันนี้ก็เป็นเวรสนามและรอบบริเวณโรงเรียนค่ะ มานั่งเฝ้าเวรหน้าห้องธุรการ แล้วก็มีกิจกรรมจากผู้ใหญ่ใจดี โฟโมสต์ มาจัดกิจกรรมให้เด็ก ๆ ได้ร่วมและแจกนมรสชาติใหม่ให้ได้ดื่มกันถ้วนหน้าค่ะ
ไม่มีความเห็น