ความรักนั้น....สวยงามเสมอ ....
พ่อยังคงเชื่อของพ่อเช่นนี้ เสมอมา.. พ่อเชื่อสิ่งนี้ ทั้ง ๆ ที่ ความรักสมัยที่พ่อยังเป็นเด็กเล็ก ๆ ..อยู่นั้น พ่อแทบจะหาความหมายจากคำว่า “รัก” นั้นไม่ได้หรอกนะว่า….มันคือสิ่งใด หรืออะไรกันแน่….
..
พ่อรู้แต่เพียงว่า…ตอนที่พ่อเด็ก ๆนั้น พอตกเย็นหลังกลับมาจากโรงเรียนแล้ว….ย่าของลูกจะมีขนมหวาน..รอท่าพ่ออยู่เสมอ
..
คำพูดคำแรกที่บรรดาลูก ๆ ของย่าได้เห็นหน้าของย่าแล้ว พวกเราจะพูดคำนี้เหมือน ๆ กัน พร้อม ๆ กัน เสมอ “หวัดดีแม่ครับ/ค่ะ….มีขนมมั้ย”
ฤาว่าความรักนั้น คือ “ขนมหวาน” ที่ย่าของลูกทำเอาไว้รอท่าพ่อ.. ป้า ,ลุง และ บรรดาอาๆ ของลูก.. อยู่
..
..
หากความรักคือ ขนมหวานถ้วยนั้น .....พ่อจึงไม่แปลกใจเลยว่า....ทำไมมันถึงเรียกร้องให้เราโหยหามันได้ทุกวันที่เรากลับจากโรงเรียน.
..
ลูกเชื่อมั้ยละว่า!!....ช่วงชีวิตของพ่อและบรรดา ป้า ลุง หรืออา ๆ ของลูกในวัยเด็กนั้น
เราต่างได้วิ่งผ่านสิ่งที่เรียกว่า “ความรัก” นี้ มากันทุกคน ...
..
..
มันจึงซึมอยู่ในสายเลือดของพ่อเลยทีเดียวว่า....หากจะถามหาคำตอบจากความรักแล้ว...มันทำให้พ่อนึกถึงขนมหวานถ้วยนั้น...ถ้วยที่ย่าของลูกบรรจงทำเอาไว้รอท่าพ่ออยู่ ....ขนมหวานถ้วยนั้น!!มันอาจไม่อร่อยหอมหวานนักหนาหรอกนะลูก...
..
แต่ขนมหวานถ้วยนั้น.. เมื่อพ่อมานั่งนึกถึงมัน ณ เวลานี้ ตอนนี้แล้ว พบว่า....ทำไมพ่อถึงยังจำรสชาติของขนมหวานถ้วยนั้นได้ดีอยู่เสมอละ...ทั้ง ๆ ที่เวลามันได้ผ่านล่วงเลยมาครึ่งค่อนชีวิตของพ่อแล้ว….ก็ตาม
..
พ่อมองความรัก....เป็นแบบนี้..
ความรักที่พ่อมองนั้น ..พ่อมองมันเหมือนกับการมองขนมหวานที่ย่าทำให้พ่อกินเมื่อยามที่พ่อยังเล็กอยู่...
ขนมหวานที่ย่าทำให้นั้น... มันจะเป็นอะไร หรือสิ่งใดก็ตาม พ่อไม่เคยคาดหวังว่า....ขนมหวานที่ย่าทำให้พ่อกินนั้น..มันต้องอร่อยหอมหวาน . พ่อคิดแต่เพียงว่า ..ขอเพียงมีขนมหวานรอท่าพ่ออยู่เท่านั้น...พ่อก็อิ่มเอมในหัวใจเหลือเกินแล้ว....หัวใจของพ่อยามนั้น มันมีความสุขอย่างประหลาด
...
..
พ่อเปิดใจที่จะกินขนมที่ย่าทำให้เสมอ ไม่ว่าขนมถ้วยนั้น มันจะอร่อยหรือไม่ก็ตาม....
สิ่งที่พ่อพูดถึงนี้...พ่อนึกถึงเพียงแค่ขนมหวาน และพ่อไม่ได้คาดหวังว่า... ขนมหวานที่ย่าทำนั้นมันต้องอร่อยทุกครั้ง ทุกถ้วยไป
..
หากพ่อเปรียบเทียบความรักเหมือนดั่งขนมหวานถ้วยนั้นที่พ่อได้กินแล้ว.....พ่อจะอิ่มเอมหัวใจทุกครั้งไปที่คิดถึงมัน
เพราะอะไร...
..
เพราะ...ขนมหวานที่ทำจากความรักของย่า..ได้ตอบโจทย์ความคาดหวังของพ่อตอนนั้นแล้ว
..
ขนมหวานที่ย่าทำให้พ่อกิน พ่อไม่ได้ตีกรอบว่า....มันต้องอร่อย....
..
..
ความรักก็เช่นกัน หากเราคาดหวังว่า....มันต้องอร่อยทุกครั้งเหมือนกับการกินขนมหวานแล้วละก็.....นั่นก็เท่ากับว่าเราได้ตีกรอบความหมายของสิ่งนั้นด้วยตัวของตัวเอง .....มันเหมือนกับการเอา ”ความรักใส่ไว้ในกล่องกระดาษ และเก็บมันเอาไว้บนหิ้งอย่างมิดชิด” และไม่ให้ใครแตะต้อง ...อยากให้มันอยู่ของมัน....อย่างนั้นเสมอ
..
มันจะเป็นเช่นนั้นหรือลูก?...
..
เพราะในความเป็นจริงของชีวิตแล้ว ....สิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราคาดหวัง..มันหาได้เป็นเช่นนั้นเสมอไปไม่
..
พ่อยังมองความรัก...เป็นสิ่งสวยงามเสมอ…จริง ๆ นะ
..
..
แต่ความรักที่พ่อมองนั้น …พ่อมองเช่นนี้
..
ความรักที่ลูกทั้งสองมีต่อกันนั้น.. พ่ออยากให้ลูกมองเป็นความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างกัน ระหว่างใครคนหนึ่ง กับใครอีกคนหนึ่ง
พ่อจะไม่ห้ามลูกหรอก.. เพราะอะไร?.....
..
เพราะว่าชีวิตของพ่อนั้นพ่อก็เคยผ่านวัยเช่นนี้มาแบบลูก และพ่อก็จะรู้สึกเช่นเดียวกับลูก
..
..
แต่...
..
แต่..ลูกนั้นโชคดีกว่าพ่อนัก... ตรงไหนรู้มั้ย...
..
ตรงนี้งัย!!
..
ตรงที่พ่อได้ผ่านและได้เห็นสิ่งที่เรียกว่า “ความรักคือสิ่งสวยงาม” มาก่อนลูก ตัวพ่อเองนั้นไม่เคยมีใครมาบอกนิยามของความรักให้พ่อฟังหรอกนะ... พ่อต้องเรียนรู้ จากชีวิตทั้งชีวิตของพ่อ....
..
พ่อเองดีใจนะ...ที่มีวันนี้ ....วันที่พ่อได้บอกนิยามของความรักจากประสบการณ์ชีวิตทั้งชีวิตของพ่อ....ให้ลูกฟัง..
..
..
ความรักมันสวยงามตรงนี้ “มันเป็นความสัมพันธ์ที่ดีงามของคน 2 คน และมันเป็นสิ่งที่ค่อยเป็นค่อยไป ...ความรักทำให้เราคิดถึงน้ำฝนที่หยดลงตุ่มน้ำทีละเล็ก ทีละน้อย...แล้ววันหนึ่งข้างหน้า...น้ำฝนที่หยดลงตุ่มน้ำนั้นก็จะเต็มได้เสมอ
..
พ่อไม่อยากให้ลูก มองความรัก.. คือจุดหมายปลายทาง.... ซึ่งลูกมองว่า...มันต้องเป็นอย่างนั้น.อย่างนี้ และเมื่อเราคาดหวังกับมันมาก หากเราไม่ได้ดังหวัง..เราก็จะเสียใจ... เศร้าใจ และ สูญเสียมันไป
..
..
พ่ออยากให้ลูกมองความรัก.. เป็น “ กระบวนการ” ….เป็นขั้นเป็นตอน….. ตรงนี้แหละคือสิ่งที่สำคัญ
..
เพราะกระบวนการของความรัก..ที่เรามีระหว่างกันนั้น มันเปรียบได้ดั่งขนมหวาน ที่ย่าทำให้พ่อกินเมื่อวัยเด็ก …ขนมหวานที่ย่าทำให้พ่อกินนั้น.. มันเป็นช่วงเวลาที่มีค่าที่สุดในชีวิตของพ่อ และพ่อก็ได้ซึมซับสิ่งนี้ไว้กับตัวพ่อแล้ว..
..
..
สิ่งที่เราได้รับนั้น…มันจึงมิใช่ความอร่อยที่เราคาดหวังจากขนมหวานหรอกนะลูก.. แต่สิ่งที่พ่อได้นั่นคือ…ความรัก ความเอื้ออาทรที่มีต่อกัน การดูแลกันและกัน การร่วมทุกข์ร่วมสุขระหว่างกัน… ต่างหากละ .. และลูกจงจำคำพูดนี้ของพ่อ...ไว้นะ
ความเห็น (4)
เปิดใจกว้าง
น้องๆน่ารักดีนะครับ
ความรักเปรียบดังน้ำที่หล่อเลี้ยงจิตใจ..นะเจ้าคะ..
พ่อรู้แต่เพียงว่า…ตอนที่พ่อเด็ก ๆนั้น พอตกเย็นหลังกลับมาจากโรงเรียนแล้ว….ย่าของลูกจะมีขนมหวาน..รอท่าพ่ออยู่เสมอ..... หากความรักคือ ขนมหวานถ้วยนั้น .....พ่อจึงไม่แปลกใจเลยว่า....ทำไมมันถึงเรียกร้องให้เราโหยหามันได้ทุกวันที่เรากลับจากโรงเรียน.....
-สวัสดีครับ
-อีกแง่มุมของความรัก
-ขอบคุณครับ
-ด้วยความระลึกถึงท่านอยู่ครับ
