วันที่ 12 งานกีฬาสี (27 พฤศจิกายน 2559)

งานกีฬาสี

เช้าวันที่ต้องตื่นแต่เช้า เพื่อไปช่วยครูเตรียมขบวนกีฬาสี สำหรับสีฟ้าเดินเป็นขบวนแรกในรูปแบบพระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มีพระมหาชนก นางมณีเมฆลา ซึ่งแสดงถึงความอดทนที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงรับสั่งอยู่เสมอ และนอกจากนี้ก็มีพระบรมฉายาลักษณ์ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงงานต่าง ๆ ขบวนแต่ละสีก็ไม่ยอมน้อยหน้ากัน นี่ถือเป็นการเดินขบวนที่ไม่มีอะไรเยอะมาก (แต่เราก็คิดว่าเยอะ นะ 5555) เมื่อรวมตัวกันกลางสนามเพื่อเปิดงานกีฬาสี ครูทุกคนต้องได้ไปยืนเรียงแถวหน้ากระดาน และแน่นอน ครูเรียกให้นักศึกษาไปยืนด้วย เนียน ๆ จ้า เสื้อเหมือนครูทุกอย่าง รู้สึกเป็นเกียรติจัง ขอบคุณโรงเรียนที่ทำให้เรารู้สึกมีตัวตน ประทับใจกับเหตุการณ์ในฉากนี้สุด ๆ หลังจากนั้น การแข่งขันกรีฑาก็เริ่มขึ้น โดยแข่งเป็นสี เป็นช่วงชั้น ตั้งแต่ ป.1 ถึง ป.6 ทั้งวิ่งทางตรงและวิ่งผลัด ตอนแรกเราก็ไปยืนดูที่จุดเก็บตัวนักกรีฑาที่แข่งขันเสร็จแล้ว ซึ่งตอนนั้นยังไม่มีคนอยู่บริเวณเต้นท์นั้น นอกจากครูพละ 1 คน นักเรียน 2 คน และครูมดของเรา พอไปยืนได้ไม่ถึง 5 นาที ครูพละท่านหนึ่งก็หันมาถามว่า “มีหน้าที่อะไรตรงนี้” O.O เราสามคนถึงกับต้องหันมามองหน้ากัน คิดในใจ เฮ้ย...นี่เป็นคำถามจากคนที่มีวุฒิภาวะใช่มั๊ย นี่คือคำถามจากคนที่เป็นครูจริง ๆ ใช่ไหม นี่คือคำถามจากผู้ใหญ่ท่านนึงที่มีการศึกษาใช่ไหม คำถามเหล่านี้ผุดขึ้นมาในหัว แต่ไม่สามารถตอบไปได้ว่า เรามีหน้าที่อะไรตรงนี้ ครูมดจึงเดินมาข้างหลังแล้วบอกว่า เดี๋ยวให้เราไปนั่งแสตน 2 คน และอยู่กับครูมด 1 คน โอเค แบบนี้ ถึงเรียกว่าคนที่น่าเคารพ เขาจะรู้ว่า อะไรควรพูด อะไรไม่ควรพูด อะไรควรถาม อะไรไม่ควรถาม จบข่าว..

คือวันนี้ตลอดทั้งวันไม่ได้ทำอะไรค่ะ ครูเยอะ ผู้ปกครองเยอะ จนเราไม่ต้องมีบทบาทหน้าที่อะไร นั่งดูการแข่งขันเฉย ๆ พอตกเย็น ก็ไปขนของลงรถแดง แล้วก็กลับ..