วันที่ 50 การเป็นผู้ใหญ่มันไม่ง่ายเลย (13 มกราคม 2560)

“เด็กไทย ใส่ใจศึกษา พาชาติมั่นคง”

คำขวัญวันเด็กแห่งชาติ 14 มกราคม 2560

โดยพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา

เป็นช่วงเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงทุกวันเวลาที่เปลี่ยนไป ทำให้เราเติบโตขึ้นจากเด็กตัวเล็กตัวน้อยกลับกลายมาเป็นผู้ใหญ่ ที่บางทีก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำอย่างไร ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กไม่ต้องคิดอะไรมากมาย แต่พอกลายเป็นผู้ใหญ่สิ่งต่าง ๆ ถาโถมเข้ามาในชีวิตที่จะต้องรู้จักการใช้ชีวิตอย่างที่ถูกที่ควร มีความรับผิดชอบต่ออะไรหลาย ๆ สิ่ง ชีวิตเริ่มที่จะเข้าสู่วัยทำงาน ต้องรู้จักทั้งการทำงานร่วมกับผู้อื่น การเข้าสังคม หน้าที่ ความรับผิดชอบ ภาระในชีวิตเริ่มเพิ่มมากขึ้น บางทีก็รู้สึกว่ายังไม่มีความพร้อมพอที่จะต้องมาเจอสิ่งแบบนี้ มันเรียกว่ายังไม่คุ้น ไม่เคย ยิ่งคิดยิ่งเหนื่อยใจเหมือนกับว่า “นาฬิกาชีวิตหมุนเร็วกว่าใจ”

แต่ว่านาฬิกาของชีวิตยังคงทำหน้าที่ของมันยังคงหมุนไปเรื่อย ๆ เราก็คงทำได้เพียงเดินไปกับมันเท่านั้นอย่างกับนาฬิกาชีวิตในตอนนี้ที่ได้เดินมาถึงจุด ๆ หนึ่งที่สำคัญอย่างหนึ่งของชีวิตคือการใกล้จะประสบความสำเร็จในชีวิตในเรื่องของการเรียนที่ใกล้จะเข้าใกล้ความฝันแล้วกับการเรียนจบอีกประมาณ 2 เดือนเท่านั้น “รอก่อนความสำเร็จ ฉันกำลังพยายาม”

วันนี้เป็นวันว่าง ๆ จากการสอน และตอนนี้ทางมหาวิทยาลัยก็ได้ประกาศปฏิทินสำเร็จผู้ที่จะสำเร็จการศึกษาในปีนี้ออกมาแล้ว หรือคือคนที่จะจบปีนี้ออกมาแล้วนั้นเองว่าจะต้องทำอะไรหลาย ๆ สิ่ง ทั้งการเขียนคำร้อง ยื่นเอกสาร การถ่ายภาพชุดครุยติดบัตร หลายสิ่งที่จะต้องรีบจัดการตามขั้นตอนก่อนที่จะไม่ทันขอใบประกอบวิชาชีพครู ไม่อย่างนั้นจะไม่ทันสอบบรรจุครูผู้ช่วยปี 60 ที่จะจัดในช่วงเดือนเมษายนนี้ วันนี้จึงขออนุญาตโรงเรียนออกมาด้านนอก ก่อนอื่นเลยต้องเรียบร้อยก่อนเลยไปตัดผมให้เข้าที่และเข้าทาง และตรงไปยังร้านถ่ายภาพแห่งหนึ่งที่พี่หลาย ๆ แนะนำมาว่างานออกมาดี จึงได้เป็นถ่ายภาพชุดครุยที่นั้น ต้องรีบถ่าย เพราะจะต้องนำไฟล์ภาพมาเขียนขอคำร้องจบด้วยเดี๋ยวจะไม่ทันการ หมดเวลากับการถ่ายภาพไปเกือบครึ่งวัน ไปตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด อยากบอกว่าคนเยอะมาก ร้านเปิดได้ไม่ทันไรคนเข้าเต็มร้าน แสดงว่าร้านเขาดีจริง

กลับจากการถ่ายภาพก็ต้องกลับโรงเรียนต่อ แต่ไหน ๆ มาแล้วจึงแวะเที่ยวหาเด็ก ๆ ที่โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่ที่เป็นสถานที่ฝึกสอนในภาคเรียนที่ 1 ที่วันนี้มีการจัดกิจกรรมงานวันเด็กแห่งชาติ เด็ก ๆ ที่นั่นยังคงเป็นเหมือนเดิม รู้สึกดีใจที่เด็ก ๆ จำได้วิ่งเข้ามารุมล้อม มีหลายคำถามที่เด็กได้พูดขึ้น “อยากให้ครูโต้งมาสอนอีก” “ครูโต้งไปไหน ทำไมไม่มาสอน” หลาย ๆ คำถามที่ทำให้รู้สึกได้ว่าสิ่งเหล่านี้ที่เด็กพูดนั้นทำให้เราได้ประสบความสำเร็จในวิชาชีพครูขึ้นมาบ้าง ทำให้ตระหนักได้เลยว่าเราจะทำหน้าที่ครูคนหนึ่งให้ดีที่สุด

มาที่โรงเรียนวชิรวิทย์ของเราบ้างดีกว่ากิจกรรมวันเด็กของที่นี่ก็มีเหมือน แต่เป็นในรูปแบบของพี่จัดกิจกรรมให้น้อง โดยจัดขึ้นในคาบเรียนที่ 8 คาบเรียนสุดท้าย โดยที่พี่มัธยมเป็นผู้จัดกิจกรรมให้กับน้อง ๆ ชั้นประถมศึกษา ก็คือ พี่ ม.1 จัดกิจกรรมเก้าอี้ดนตรีให้กับน้อง ป.1 จัดกิจกรรมหลอดหรรษาให้กับน้อง ป.2 พี่ ม. 2 จัดกิจกรรมเหยียบลูกโป่งให้กับน้อง ป .3 จัดกิจกรรมกินวิบากให้กับน้อง ป.4 และพี่ ม.3 จัดกิจกรรมตีกอล์ฟพื้นบ้านให้กับน้อง ป.5 จัดกิจกรรมโยนลูกโป่งน้ำให้กับน้อง ป.6 ทั้งนี้เด็ก ๆ ก็จะได้รับรางวัลจากการแข่งขัน ส่วนพี่มัธยมก็จะได้ฝึกทักษะการเป็นภาวะผู้นำไปในตัวอีกด้วย

เสร็จจากกิจกรรมวันเด็กเรียบร้อยดีใจที่จะได้กลับบ้านแล้ว แต่ก็ลืมไปเลยว่าวันนี้มีนัดสำคัญอีกแล้วก็คือการประชุมสามัญประจำเดือนมกราคม ได้รับทราบแจ้งกำหนดการต่างๆ ของโรงเรียนไม่ว่าจะเป็นการส่งรายละเอียดข้อสอบ ข้อสอบ การติว O-Net NT LAS ของนักเรียน การส่งแผนการสอน โครงการ การปิดภาคเรียน โครงงานกิจกรรมต่าง ๆ ของโรงเรียนที่จัดขึ้นยาวไปจนถึงต้นเดือนมีนาคมเลย

การเป็นผู้ใหญ่มันไม่ง่ายเลยจริง ๆ ...