สุขสันต์วันเด็ก ปี 2560 ...(13 มกราคม 2560)

“เด็กไทย ใส่ใจศึกษา พาชาติมั่นคง” คำขวัญวันเด็กปีในปีพ.ศ. 2560 นี้ค่ะ

ย้อนช่วงเวลานี้ไปอีกเมื่อหลายปีที่แล้วฉันคงจะสนุกมากกว่านี้ เพราะในวันนั้นฉันยังคงเป็นเด็ก ที่มีเจ้าของวันนี้อย่างเต็มตัว ฉันคงสนุกกับการล่าของขวัญ การต่อแถวเล่นเกม การวิ่งแย่งกันกับเพื่อนเพื่อออกไปตอบคำถาม วันนั้นในช่วงเวลานี้ยังคงตราตรึงอยู่ในหัว เพราะเหมือนว่ามันก็เพิ่มผ่านมาไม่นานนี้เอง

ถือว่าเป็นปีแรกเลยก็ว่าได้ที่ได้มีโอกาสร่วมงานวันเด็กในฐานะครูและฐานะผู้ใหญ่คนหนึ่งอย่างเต็มตัว นี่เราโตแล้วหรอ นี่เราโตเป็นผู้ใหญ่แล้วสินะ วันนี้คำถามดังก้องอยู่ในหัวบ่อยมากเหลือเกิน เรายืนทำกิจกรรมในวันนี้หลายๆกิจกรรมร่วมกับเด็กๆ เราไม่ได้อิจฉาเลยซักนิดแต่เรากลับเกิดความรู้สึกเข้าใจในความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เรากลับต้องมีความรับผิดชอบในหลายๆอย่างในวันนี้ แทนที่เราควรจะเป็นคนรับ แต่ในวันนี้เราเข้าใจถึงคำว่าการให้ ให้ ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่าเราแบ่งปันสิ่งของหรืออย่างไรให้ใคร แต่เราต้องให้ในฐานะครู ในฐานะคนที่คอยควบคุมดูแลการจัดงาน การจัดกิจกรรม เราให้ในสิ่งที่เด็กไม่ได้ขาด แต่เราให้ในสิ่งที่เด็กต้องการนั่นคือ ความสุข ความสนุกสนานที่ต้องเกิดขึ้นในวันนี้

เริ่มตั้งฝึกซ้อมการแสดงของสายชั้นที่ได้รับมอบหมายมาก็ต้องมาคัดเลือกเด็กที่จะมาเป็นตัวแทนเต้น นัดวัน เวลา นัดการแต่งกาย ตอบคำถามผู้ปกครอง ตอบคำถามครูประจำชั้น เราต้องควบคุมและติดตามทุกสิ่งอย่างแค่ไหน เพื่อให้ทุกอย่างออกมาดีในวันนี้

ด้วยความเป็นปอหนึ่งการหลังจากเปิดพิธีการแสดงของเราก็จะเริ่มแล้ว เรานัดเด็กมาแต่งตัว แต่งหน้าทำผม เราต้องมีความรับผิดชอบมากขึ้น ที่จะต้องมาโรงเรียนก่อนเด็ก เพื่อมาเตรียมความพร้อมก่อนหน้านั้น ภายใต้ความไว้วางใจของผู้ปกครองที่ทั้งรัก ทั้ง บุตรหลานของตนเอง เราต้องกดดันที่ต้องทำทุกอย่างให้เด็กออกมาดีที่สุด

การแสดงถูกเรียกขึ้นเวทีโดยไม่รู้ตัว นึกว่าจะเป็นการแสดงลำดับที่สอง ที่ไหนได้ครูประกาศให้ขึ้นเวทีกะทันหันมาก ยิ่งไปกว่านั้นคือ ไหนเพลงที่เตรียมมาให้เด็กเต้น คือไม่ได้เตรียมไม่ได้คิดว่าต้องเตรียมด้วยซ้ำ เพราะคิดว่าทางหน่วยเครื่องเสียงคงมีให้ ที่ไหนได้ไม่มี เด็กขึ้นบนเวทีหมดแล้ว นาทีนั้นก็ต้องแก้ปัญหาเฉพาะหน้ากันไป ผ่านพ้นไปเรื่องเพลง ก็มีมาออกมาดูเด็กเต้นหน้าเวที น่ารักมาก ลืมความเหนื่อยก่อนหน้านี้ไปชั่วขณะ เข้าใจล่ะค่ะคำว่าถ้าเราทำจริง เราจะภูมิใจ เด็กมองหน้าเราตลอดเวลาเพราะก่อนหน้านี้ที่ฝึกซ้อมกันเวลาเปลี่ยนท่าก็จะมองมาที่เราแต่วันนี้มองมาไม่ใช่เพราะจำท่ามาได้แต่มองมาแล้วส่งความรู้สึกมาว่า ผมจำท่าได้ 555 ดีใจและก็ภูมิใจมากค่ะสำหรับการแสดงที่ฝึกซ้อมกันมาค่ะ..

ผ่านช่วงเช้าสำหรับในเรื่องของแสดงไป....มากันที่ช่วงบ่ายเป็นกิจกรรมการเล่นเกมที่แต่ละสายชั้นช่วยกันคิดและจัดทำขึ้นเพื่อให้เด็ก ๆ ได้ร่วมกิจกรรมและร่วมเล่นชิงของรางวัลเป็นของเล่นและขนมต่าง ๆ ตอนบ่ายวันนี้แดดแรงมากหลังจากที่ฝนตกมาตลอดวันนี้แดดมาเต็มมาก แล้วครูฝึกสอนและครูประจำชั้นก็ช่วยกัน ณ ประจำจุดซุ้มของตนเอง นักเรียนต่อแถวกันมาเล่นยาวมากค่ะ นักเรียนไม่รู้จักเหนื่อยหรือร้อนเลยแต่อย่างใด แต่ครูนี่สิคะ ทั้งวันทั้งเช้าทั้งบ่ายบอกเลยว่างานนี้อยากกลับหอมากเพราะเหนื่อยมากจริงๆ พอเสร็จก็ช่วยกันเก็บของกลับที่เดิม เย็นวันนี้ก็เลยไม่ได้อยู่ช่วยครูสอนพิเศษ ขอกลับหอก่อน เพราะเหนื่อยและปวดหัวหนักมาก...

วันนี้เด็ก ๆ สนุกสนานกันถ้วนหน้า ครูก็ดีใจกันไปตาม ๆ กัน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1/4 ครูดุษฎี ครูประจำชั้นแจกทุนการศึกษาด้วยค่ะ แจกให้กับนักเรียนที่เรียนดีตลอดมาทั้งเทอมหนึ่งเรื่อยมาจนถึงเทอมสอง นักเรียนก็ลุ้นดีใจกันใหญ่ คิดว่าตนเองจะได้หรือไม่ ปรากฏว่าได้อยู่สิบคนที่ครูให้ ...ครูดีใจด้วยนะคะ...

เรื่องราวในวันนี้เรียนรู้อะไรหลายอย่างมาก เรียนรู้ความเป็นเด็ก เรียนรู้ถึงความสุข ความสนุกสนานผ่านแววตาและเสียงหัวเราะของเด็ก ๆ และยิ่งไปกว่านั้นคือเรียนรู้ความรู้สึกของความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น อย่างมาก ๆ ทำให้รู้และคิดอะไรได้หลายอย่าง ยิ่งโต ยิ่งจะรู้ว่า เป็นเด็กนั่นแหละค่ะดีที่สุดแล้ว...