“สิบปากว่า ไม่เท่าตาเห็น”( ภาค 3 )
วันที่ สี่และห้าของการกินยา ตื่นเช้ามาก็มีคลื่นไส้เล็กน้อยไม่ถึงขนาดอาเจียน อ่อนเพลียปวดเมื่อยตามกล้ามเนื้อ มาแล้ว “น้องสิว” เป็นสิวผด เม็ดเล็กๆออกอาการคันจนเผลอลูบหน้าบ่อยๆ คนอื่นไม่ทราบว่าเป็นอย่างดิฉันหรือเปล่า(โดยเฉพาะผู้หญิง) คือ ประจำเดือนหมดไปแล้วตั้งแต่วันที่ 4 พ.ย (เริ่มกินยา 10 พ.ย 49 )วันนี้มี Discharge คล้ายประจำเดือนแต่สีเข้มและออกไม่มาก เท่ากับประจำเดือน
วันที่ หกและเจ็ด ของการกินยา หน้าและผิวกายเริ่มจางลง(จากความเหลือง) แต่ตายังมีเหลืองให้เห็นหน่อยๆ มี Discharge Per Vagina เหมือนเดิม อาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อและออกร้อนๆภายในมีอยู่เป็นบางครั้ง ทำให้ต้องกินน้ำเย็นเพื่อดับร้อน อยากกินของหวานเบื่อของคาว 7 วัน น้ำหนักลดไปอีกเกือบกิโล ความเบื่ออาหารนี่มีทุกวัน ทำให้ต้องนึกเมนูล่วงหน้าว่าวันนี้จะกินอะไร เช่น ต้มยำกุ้ง แล้วรอคอยว่าจะได้กิน ความต้องการอยากกินจะเป็นตัวกระตุ้นให้หิว <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ทีแรกที่รู้ว่าจะต้องหยุดงาน Plan ไว้เลยว่าจะทำอะไรๆๆตั้งเยอะแยะ ฝันสลายไม่รู้เป็นยังไง จะจัดเรียงหนังสือที่บ้านให้เข้าที่ก็กลัวฝุ่น จะทำให้แย่กว่าเดิมและยิ่งคันมากขึ้น นอนมากไปก็เวียนหัว นอนน้อยไปก็เวียนหัวคลื่นไส้ อยากจะทำสื่อการสอนเพื่อสอนเด็ก สมองที่เคยปราดเปรื่อง(Hyper Active) มันหายไปไหนไม่รู้ มีแต่สมองเฉื่อยชา ไม่แล่นแถมฝืดไร้ไอเดีย อ่านในตำรา บอกว่าอาจมีอาการเศร้าซึมนี่มันไม่เศร้าซึม ถามตัวเองว่านี่มันใช่อาการเบื่อหรือเปล่าตอบตัวเองว่า ไม่แน่ใจมันคงเซ็งมากกว่า เพราะอยากจะทำไอ้โน้นไอ้นี่แต่พอจะหยิบจับทำขึ้นมามันไปไม่ไหวต้องวาง หรืออาจเป็นเพราะขังตัวเองอยู่แต่ในบ้านไม่ได้ออกไปไหนมาเกือบ 7 วัน งั้นไปทำบุญดีกว่า</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> 
วันรุ่งขึ้นไปทำบุญใส่บาตรที่วัดรู้สึกดีขึ้นมากตามด้วยshopping ที่ตลาดนะยังไม่กล้าไปที่ห้าง กลับบ้านเซ็งอีกแล้วโทรศัพท์บอกให้น้องชายขับรถพาไปวัดแก้วฟ้าจุฬามณีหน่อย(ทราบว่าที่นี่มีภาพวาดอันวิจิตระการตาเกี่ยวกับพระพุทธประวัติของพระพุทธเจ้าแต่ละภาพขนาดใหญ่เกือบเท่าฝาบ้าน) อิ่มเอมใจที่ได้มาเห็นและนึกภาพตาม จวนจะเย็นแล้วให้น้องชายขับรถไปหาอะไรทานแถบชานเมือง ได้ข้อมูลว่า สวนอาหารบริเวณริมถนนอักษะ ชื่อร้านอาหาร…….(ลง ท้ายด้วยคำว่าดิน) บรรยากาศดีมาก พอมาถึงร้านอาหารดังกล่าวอาการเซ็งหายเลย บรรยากาศดีมากๆ (นี่แหละหนาที่เขาบอกต้องพาคนป่วยออกมาเปิดหูเปิดตาบ้างจะได้สดชื่นจริงๆด้วยนะ) บริเวณสถานที่กว้างมากๆ(ประมาณ 40 ไร่) มีคนเดินเข้าเดินออกอย่างกับสวนอัมพร ทำให้นึกว่าอาหารคงจะไม่แพง พอทานแล้วก็ OK แพงไม่แพงคุณตัดสินใจเองแล้วกันน้ำส้มคั้นที่ดิฉันทานแล้วให้ความรู้สึกสดชื่นเบิกบาน แก้วละ 100 บาท(หนึ่งร้อยบาท) อย่างอื่นไม่ต้องเอ่ยถึง แต่ไม่แพงหรอกสำหรับคุณค่าทางใจที่ได้รับ ถ้าคุณไปที่นี่แล้วคุณอาจจะชอบ </p>
ถ่ายกับป้าเปรี้ยว <div style="text-align: center">
</div>
<p align="left"> มุมสบายๆด้านหนึ่งของร้านอาหารค่ะ
</p><p align="right"> "หน่อย"</p>
ความเห็น (4)
- อ่านแล้วเพลินดี จนอยากเชียร์ให้หน่อยทำรวมเล่ม"ประสบการณ์เมื่อป้าหน่อยกินยา" เผื่อแจกจ่ายจะดีมั๊ยน้อ ?
คิดเหมือนกันค่ะ กำลังหาสปอนเซอร์อยู่ เพราะอ่านในตำราแล้วมันไม่มีตัวความรู้สึกให้เห็น จึงเฉยๆแต่เมื่อผลข้างเคียงมันมาอยู่ที่ตัวเรา(ไม่ใช่ในตำรา) มันจึงถูก เรียกว่า"ประสบการณ์" 
