สัญญาหายไปไหน
กว่าจะบรรลุอรหัตผลได้ท่านว่าต้องผ่าน รูปฌาณ ๔ อรูปฌาณ ๔ และสมาบัติ ๒ ...๘ขั้นแรกนั้นท่านว่าเขาทำได้ก่อนพุทกาลแล้ว พพจ.มาเคิมขั้น ๙ และ ๑๐ ขั้น ๙ เรียกว่า สัญญาเวทยิตนิโรท แปลว่าการดับไปซึ่งความทรงจำ..อ้าว.สัญญาสำคัญปานนี้แล้วทำไมไม่มีสัญญาในปฏิจจฯ เราเลยเสนอมานานแล้วว่าให้ลบอวิชชาออกแล้วเอาสัญญาเข้าไปแทน น่าจะถูกต้องสมบูรณ์มากกว่า อ้อ..มันดูสมเหตุผลกว่าด้วย
ความเห็น (3)
Good point!
But perhaps, ปฏิจจสมุปบาท (dynamics of interacting factors in arising/birth) is about 'the process' (signified by welknown keywords/concepts) inside (our citta), and ขันธ์ is about the 'characterisitics' or 'attributes' of non-elemental/composite things (we/human would describe in a Buddhistic sense).
Perhaps, สัญญา (sign/moniker/named concept) is more like 'property of' (but not 'process of/for') certain physical/mental object (รูป) after เวทนา (vedanaa, feeling with our sensory perception สฬายตนะ) in a misconceived situation (อวิชชา), some or all of object's สัญญา can be 'wrong' and/or interpret incorrectly. Therefore, 1. (external) สัญญา is not a process of our citta, or 2. a process of mis-recognition of (อ)สัญญา here have to be named with another different word.
Similarly, we can ask about why สฬายตนะ not explicitly included in ขันธ์? And we may answer this as สฬายตนะ may not be an attribute of 'some composite things', for simple sake, such as a chair, a book or a car (that I own ;-)
ขอบคุณท่าน SR ที่ตอบอย่างลึกซึ้ง แต่ผมว่าถ้าขาดสัญญาเราก็จำทางเดินไปสู่โลกุตตระธรรมได้
Ummm "...ถ้าขาดสัญญาเราก็จำทางเดินไปสู่โลกุตตระธรรมได้ ..."?
I have 2 questions in mind: 1) without (pre)knowledge of things - how or where สัญญา would rise and be recognized within us? 2) โลกุตตระธรรม (higher-world dhamma) is -I was told- has oneway with no turn back attributes with ปัญญา (level) of attainment/enlightenment; it appears that we don't have even monks who know the way to โลกุตตระธรรม these days; so can we - laymen remember/know -really- โลกุตตระธรรม?