เมื่อใจเป็นสุข สงบ และร่มเย็น

ความสุข ไม่ใช่เป็นการแสดงให้สังคมเห็นว่าเรามีความสุข แต่ความสุข สงบต้องมาจากความร่มเย็นภายในใจของเราเอง จริงๆ แล้ว ทุกคนมีอุปกรณ์สร้างความสุขของแต่ละคน มากมายรอบๆ ตัว ขึ้นอยู่กับว่า เราจะมองเห็น และหยิบใช้มัน มาสร้างให้เป็นความสุขของเราได้ไหม

ความสุขของแต่ละคนก็แต่ละแบบ แล้วแต่สุขของใครก็ของใคร

บางคนสุขที่ได้กิน ได้ใช้ ได้บริโภค...

บางคนสุขที่ได้ท่องเที่ยว….

บางคนสุขที่ได้เรียนรู้...

บางคนสุขที่มีคนอื่นยอมรับ….สุขที่ได้สะสม....

บางคนสุขที่ได้โอ้อวด….สุขที่ได้ชนะ ...สุขที่ได้เหนือคนอื่น…..

บางคนสุขที่ได้อยู่เงียบๆ สงบๆ….

หรือพูดง่ายๆ สุขของแต่ละคน คือ สุขที่ได้ตอบสนองความต้องการของตัวเอง และความสมบูรณ์ของความสุขจะเกิดขึ้นกับใครได้ เมื่อคนๆ นั้นค้นพบความต้องการจริงๆ ของตัวเอง แต่บางคนก็พอใจแค่สุขๆ ทุกข์ๆ ไปวันๆ โดยไม่สนใจ หรือแสวงหาอะไรมากมาย แต่ก็นั่นแหละ ใครมีความต้องการแค่ไหน ก็ได้แค่นั้นจริงๆ

ความสุขที่เกิดกับคนเรา จะมี 2 ลักษณะ คือ ความสุขชั่วขณะหรือความสุขระยะสั้น ความสุขชั่วคราว เป็นความสุขแบบขึ้นๆ ลงๆ ตามสิ่งเร้าจากภายนอก ความสุขลักษณะนี้ หัวใจเราต้องผูกติดอยู่กับสิ่งเร้าภายนอกตลอดเวลา เมื่อได้รับการตอบสนองตามใจเราจึงเป็นสุข และคนส่วนใหญ่มักจะอยู่กับความรู้สึกมีความสุขแบบนี้ ความสุขแบบนี้เป็นการตอบสนองความต้องการระยะสั้น ซึ่งหากใครพอใจกับความรู้สึกสุขๆ ทุกข์ๆ แบบนี้ก็ไม่ว่ากันคะ

ความสุขอีกชนิดอย่างหนึ่งคือ ความสุขที่ตอบสนองความต้องการระยะยาว ความสุขที่ยั่งยืน สงบ ร่มเย็น มั่นคง และถาวร ไม่แปรเปลี่ยนไปตามสิ่งแวดล้อมหรือสิ่งแวดล้อมจะมีผลกระทบต่อความรู้สึกเป็นสุข สงบแบบนี้น้อยมาก เป็นความสุข สงบที่เกิดขึ้นจากภายในใจของเราเอง ความสุขแบบนี้จะเกิดขึ้นภายในใจของใครได้ ผู้นั้นจะต้องรู้สึกมีความมั่นคง โดยเฉพาะความรู้สึกมั่นคงทางจิตใจ จิตใจต้องมีที่พักพิงที่มั่นคง ถาวร เป็นความสุขที่เกิดกับตัวตนจริงของเรา เกิดจากการปล่อยวาง ไม่ยึดติด หรือในอิสลามเรียกว่าการตะวักกัล

หากตราบใดที่จิตใจเรายังวนเวียนอยู่กับการชิงไหวชิงพริบ ต้องอยู่กับการแย่งชิง และชนะคนอื่นตลอดเวลา ต้องรู้เท่าทันคนรอบข้าง หรือต้องอยู่อย่างมีศักดิ์ศรี อยู่อย่างมีเกียรติ อยู่เพื่อการสร้างภาพ เล่นการเมืองตลอดเวลา หรือพูดง่ายๆ ว่าอยู่อย่างให้สังคมยอมรับ หรืออยู่ภายใต้การควบคุมของตัวตนปลอม แล้วเราจะพบกับจิตใจสงบ ร่มเย็นได้อย่างไร ซึ่งความรู้สึกเหล่านี้ จะไร้ความหมายไปเลย หากมีจิตใจที่สุข สงบ ร่มเย็น เพราะจิตใจที่สุข สงบ ร่มเย็นนั้น จะสามารถเกิดได้เมื่อเราปลดตัวตนปลอมของเราให้มากที่สุดนั่นเอง

นอกจากนี้คนเราต้องฝึกที่จะแยกความรับผิดชอบของจิตใจต่อบทบาทและหน้าที่ของตัวตนปลอม และความรับผิดชอบของจิตใจต่อตัวตนจริง เพราะหน้าที่ของจิตใจต่อตัวตนปลอมมีเยอะแยะมากมายในแต่ละวันตามบทบาทของแต่ละคน เช่น เป็นหัวหน้า เป็นลูกน้อง เป็นสามีภรรยา เป็นพี่ เป็นน้อง ก็ลูก หรือเป็นอะไรอีกมากมายตามที่คนๆ หนึ่งต้องรับผิดชอบซึ่งวุ่นวายไปหมด แต่เมื่อใดที่เรากลับมาสู่ตัวตนจริงของเรา บทบาทของจิตใจต่อตัวตนจริงคือต้องสร้างความใกล้ชิดกับสิ่งที่เรายึดเหนี่ยวทางจิตใจให้ได้มากที่สุด แล้วเมื่อนั้นแหละใจเราก็จะเป็นสุข สงบและร่มเย็นเสมอ ไม่ว่าเราจะอยู่ท่ามกลางความรับผิดชอบมากมายแค่ไหนก็ตาม

ความสุข สงบ และร่มเย็นในจิตใจ อาจจะทำได้ไม่ง่ายนัก แต่ก็ไม่ยากเกินไปที่ใครๆ จะไปถึงได้ ขอแค่มีความพยายาม ทำความเข้าใจ และหมั่นถามใจตัวเองว่า "ชีวิตเราพอใจกับความสุขแค่นี้เองหรือ?" แล้วเราก็จะเกิดการพัฒนาจิตใจ ไปสู่จุดนั้นได้เองคะ อัลฮัมดูลิลละ

เขียนใน GotoKnow โดย คุณ ผุสดี มุหะหมัด
ใน ความสุขในชีวิต

คำสำคัญ (Tags): #ความสงบร่มเย็น#ความสุข#พัฒนาจิตใจ

หมายเลขบันทึก: 618989เขียนเมื่อ 22 พฤศจิกายน 2016 14:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2016 12:19 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน