วิกฤติความเครียดของผู้มีรายได้น้อย

สาเหตุหลักๆ ของความเครียดที่ผู้มีรายได้น้อยมักประสบอยู่เสมอก็คือ ค่าครองชีพที่ขึ้นแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย จากพ่อค้าแม่ค้ารายย่อยที่ได้รับผลกระทบแบบลูกโซ่จากการปรับขึ้นเงินเดือนจากระบบราชการ ที่นักบริหารการเมืองมักให้เหตุผลว่าเพื่อป้องกันการคอรัปชั่นในวงราชการ จึงเห็นควรขึ้นเงินเดือนให้ข้าราชการผู้น้อยเพื่อมีเงินจับจ่ายใช้สอย และเมื่อมีมติออกมา แน่นอนว่าเจ้าของธุรกิจรายย่อยหลายรายที่เคยต้องแบกรับหนี้สินจากราคาสินค้าในตลาดเริ่มมองหาหลักการและเหตุผลมากล่าวอ้างในการขึ้นราคาสินค้าเพื่อระบายสินค้าเก่าออกและหาหนทางเพื่อ นำสินค้าใหม่เข้าสู่ระบบตลาด เพื่อให้ตนเป็นผู้นำทางสินค้าบริการที่น่าจดจำสำหรับลูกค้า และแน่นอนเมื่อสินค้านั้นเป็นสินค้าที่มีความจำเป็นต่อผู้มีรายได้น้อยที่ไม่ได้มีรายได้จากวงราชการ เขาจะต้องเป็นผู้แบกภาระอันหนักอึ้ง หลายคนคงเคยเจอเหตุการณ์น่าหนักใจเช่นนั้นถ้าคุณเคยเป็นคนมีรายได้น้อยเพิ่งสร้างครอบครัว ลูกน้อยที่แสนน่ารักของท่านเริ่มโตขึ้น ค่าใช้สอยเริ่มมากขึ้นแต่ราคาสินค้าที่ไม่เคยลดลงตามโฆษณาชวนเชื่อ รายได้เดือนชนเดือน ไหนจะภาษีสังคม ไหนจะค่ารักษาพยาบาลคนในครอบครัวยามเจ็บป่วย เงินส่งประกันชีวิตรายเดือน จิปาถะ แม้แต่ไอติมน้ำหวานไม้แดงอันละ 1 บาทยังขึ้นเป็น 5 บาทแบบ งงๆ ยังไม่เย้ายวนใจเท่าไอศกรีมนำเข้าจาก เกาหลี เบลเยี่ยม อันละ 35-45 บาททั้งที่มันก็มีไม้ให้จับเหมือนของไทย แต่คุณก็จำเป็นต้องซื้อกินเพียงเพราะลูกที่น่ารักน่าชังร้องขอเพราะเห็นเพื่อนกินแล้วอยากกินบ้าง ของไม่จำเป็นก็ต้องกลายเป็นของจำเป็นขึ้นมาอย่างไม่น่าให้อภัย แน่นอนบางครั้งความเครียดก็เกิดขึ้นได้จากความไม่มีเหตุผลของตัวเองที่ถูกกำหนดขึ้นเพื่อจำกัดขอบเขตของตนเองอย่างนั้นแล้ว ท่านคิดว่าความเครียดน้อยๆเช่นนี้จะถูกขจัดไปอย่างไรได้