กำลังใจจากท่านฮอนด้า
วันนี้ผมได้กำลังใจพุ่งมาจากหนังสือเล่มหนึ่ง ซึ่งได้มาโดยความบังเอิญ (โชคดีจริงๆ ที่บังเอิญ) ไปเจอตอนกำลังไปหาเรื่อง "จอมคนแผ่นดินเดือด" มาอ่าน
เป็นเรื่องราวของชายคนหนึ่งที่สู้ชีวิต ล้มลุกคลุกคลานหลายรอบ สู้เพื่อที่จะให้ฝันเป็นจริง หลายท่านคงได้ยินชื่อของเขาแต่ไม่เคยเห็นตัวเขา จากลูกชายช่างเหล็กเล็กๆ กลายมาเป็นประธานบริษัทชั้นนำของญี่ปุ่นและโลกได้
คุณ ฮอนด้า..โซอิจิโร่ ฮอนด้า
สิ่งที่หนังสือถ่ายทอดภาพลักษณ์ของท่าน สิ่งแรกที่เห็น คือ
ความเป็นคนหัวดื้อ (รั้น) มาก
ความเป็นคนหัวดื้อ (รั้น) มาก
ห้ามใครเถียง โดยเฉพาะสิ่งที่ท่านคิดไว้หากจะเถียงต้องทำดูก่อนหรือเอาผลลัพธ์มาให้ท่านดู
- ภายหลังลูกน้องจึงเข้าใจ สิ่งที่ท่านยืนกรานนั้นคือ ความหวังและความเชื่อมั่น
- เป็นสิ่งที่สำคัญอย่างหนึ่งในการทำงานให้สำเร็จ
- หากทุกคนมัวแต่หาข้อติอย่างนั้นอย่างนี้ กลัวอย่างนั้นอย่างนี้แล้วไม่ลงมือทำสักทีก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
ท่านเป็นคนที่คิดแล้วทำทันทีและเป็นคนยอมรับความผิดพลาดหรือจุดด้อยของตนเอง
- ตอนหนึ่งที่ผมประทับใจ คือ ตอนที่ท่านไม่ทราบสาเหตุที่หลอมทำแหวนลูกสูบเครื่องยนต์ไม่สำเร็จ
- ท่านวิ่งไปสอบถามผู้มีความรู้ด้านต่างๆ จนมาได้คำตอบที่โรงเรียนช่างอุตสาหกรรม (ปัจจุบันคือ ม.คุสึโอกะ คณะวิศวกรรมศาสตร์)
- อ.ที่นั้นบอกว่าสิ่งที่ท่านขาดในวงแหวน คือ ธาตุซิลิคอน เป็นตัวทำให้ลูกสูบเคลื่อนที่ได้ราบลื่นหากไม่มีสิ่งนี้ วงแหวนจะสึกกร่อนและแตกง่าย
- รู้ไหมครับ สิ่งที่เขาทำคืออะไร เขาขอ อ.ท่านนั้นเข้าเรียนทันทีครับ
- ประวัติท่านเป็นลูกช่างเหล็กเล็กๆ ในชนบทย่อมไม่ได้เรียนสูงอะไร ประกอบกับท่านเห็นว่าประสพการณ์ทำงานจริง สำคัญกว่าการไปเรียนเลยทำงานช่างตั้งแต่ยังเด็กๆ (แน่นอนว่าตอนที่พูดถึงธาตุซิลิกอน ท่านไม่รู้จักเลย)
- ตอนนั้นท่านแต่งงานมีครอบครัว อายุก็กว่า 30 ปีแล้ว แต่ท่านก็ไม่อายเด็กๆ เข้าเรียนสม่ำเสมอพร้อมวิจัยไปด้วยจนงานสำเร็จและเรียนจบด้วย
- ข้อนี้ผมได้คิดต่อยอดจากบันทึกก่อน เรื่อง ธรรมะเดลิเวรี่ การทำดีย่อมทำได้ทันที ไม่กดดัน หากเห็นเป็นสิ่งที่ถูกต้องต้องไม่สนใจต่อเสียงหรือสายตาคนรอบข้าง
สิ่งสุดท้ายที่ผมประทับใจ คือ ความรักชาติ
- สถานการณ์ของญี่ปุ่นตอนนั้นเป็นช่วงหลังสงครามใหม่ๆ บริษัทรถส่วนมากจะก็อปปี้รถนอกมาขายหรือเป็นตัวแทนขายทั้งนั้น มีน้อยรายที่จะพัฒนาสินค้าตัวเองจากเริ่มต้น
- อย่างคุณฮอนด้าที่เริ่มจากชิ้นส่วนเล็กๆ มาถึงโครงรถ จนกระทั้งมาเครื่องยนต์และกลายเป็นทั้งคันที่เขาผลิตเองสำเร็จโดยไม่พึ่งของนอก
- เพราะเป้าหมายของท่านคือ สร้างรถที่ท่านและคนในชาติต้องภูมิใจ ต้องเหนือกว่าพวกต่างประเทศที่มาตีตลาดบ้านเรา
- เลือดสูบฉีดไม๊ครับ ครั้งแรกที่ผมอ่านแลเวรู้สึกเลือดลมระอุขึ้นมาเลย
เลือดสูบฉีดครับ..โบร๋ว
ตอนจบแบบเบาๆ ครับ คำสอนที่ท่านสอนพนักงาน จนพนักงานทุกท่านให้ความเคารพเรียกท่านว่า "พ่อ" ทุกคน
"...การตัดสินใจผิดพลาดนะเป็นรื่องธรรมดา สิ่งสำคัญตือ การยอมรับความผิดพลาดอย่างจริงใจนะ.."
"..อย่าเพิ่งคิดไปก่อน ลงมือทำดูซะก่อนแล้วค่อยพูดออกมา.."
"..ใครไม่เตยรักผู้หญิงไม่สามารถผลิตสินค้าที่มีรสนิยมและมีสเน่ห์ได้..."
บันทึกนี้พิมพ์ไปเลือดสูบฉีดไปด้วยเวลา 40 นาที
ขอให้ทุกท่านได้กำลังใจจากเรื่องนี้บ้างนะครับ
ความเห็น (4)
ซาบซึ้งกับสิ่งที่ถอดข้อมูล/ประเด็นออกมา...ทำให้ร่วมรู้สึกถึงความประทับใจที่ จมม.ได้รับขณะที่อ่านหนังสือเล่มนี้ไปด้วย..ปกติเป็นคนไม่ชอบอ่านเรื่องเครื่องจักรกลหรืออะไรที่เกี่ยวข้องเพราะกลัวอ่านไม่รู้เรื่องแต่เมื่อได้อ่านจากที่ จมม.ช่วยถอดรหัสออกมาทำให้รู้สึกเข้าใจในสาระและอยากอ่านมากขึ้น..ขอบใจนะที่นำเรื่องเล่าดีมาให้ได้รับรู้
ขอขอบคุณอาจารย์จันทร์เมามาย...
- อ่านแล้วได้ข้อคิด ความรู้หลายอย่างครับ
แวะมาอ่านแบบรีบๆ ขอบคุณค่ะ ...เพลงเพราะจัง...
เอาผ้าคาดตาออกหลายวันแล้ว....ยังไม่ได้แซวเลย
ภาพที่คุณลงในบันทึกนี้ไม่โชว์ตั้งหลายภาพค่ะ
