วันที่ 4 นิยามคำว่า “กล่อง” ของคุณอะไร.... (8 พฤศจิกายน 2559)

เข้าสู่สัปดาห์ที่ 2 ของการฝึกสอน ในภาคเรียนที่ 2 ฉันรู้สึกว่าทุกอย่างเริ่มลงตัวมากขึ้น ฉันรู้สึกว่าตัวเองเริ่มปรับตัวกับครูพี่เลี้ยงคนใหม่ โรงเรียนใหม่ นักเรียนกลุ่มใหม่ เพื่อนกลุ่มใหม่ ได้มากขึ้น...แน่นอนเราเป็นผู้น้อย เรามาเอาประสบการณ์ เราก็ต้องเป็นฝ่ายถาม ประโยคคำถามที่ฉันใช้บ่อยมากในแต่ละวันคงหนีไม่พ้นคำว่า “ครูค่ะ....มีอะไรให้หนูช่วยมั๊ยค่ะ?” มันคงรู้สึกไม่ดีมาก ถ้าเรานั่งอยู่เฉย ๆ ในขณะที่ในมือของครูพี่เลี้ยงเรากำลังถือมีดคัตเตอร์ ถือกรรไกร ถือขวดกาว...และคงจะแย่กว่านั้นถ้าให้ครูใช้ประโยคขอร้องให้เราช่วยทำ ครั้งที่ 1 คงไม่เท่าไหร่ เพราะนี่พึ่งเริ่มต้น....ครั้งที่ 2 ก็อาจยังไม่เป็นไร เพราะเราอาจจะยังไม่กล้าพอ...ครั้งที่ 3 ก็คงยังพอให้อภัยได้ เพราะเราอาจยังไม่รู้ แต่ถ้าให้ครูต้องขอร้องตลอด...เราว่ามันคงเป็นความรู้สึกที่ไม่ดีมากนักของคนที่ใช้ประโยคขอร้องกับเรา หรือเราเป็นคนที่ชอบถาม ชอบพูด ชอบคุย เราถึงรู้สึกแบบนี้

และวันนี้ก็เช่นกัน เราไปสอนมา เพราะเทอมนี้ สอนทั้งหมด 3 วิชา ได้แก่ วิชาวิทยาศาสตร์ วิชาภาษาไทย และวิชาสุขศึกษา ซึ่งชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 มีทั้งหมด 5 ห้อง (รวมห้อง MEP) เราได้สอนทั้ง 5 ห้อง ทำให้ต้องเดินสอนตลอด 1 สัปดาห์ที่ผ่านมา เราสังเกตว่า...พอคาบว่างเข้ามาในห้อง ครูพี่เลี้ยงเราก็ไม่อยู่ เพราะนอกจากสอนวิชาวิทยาศาสตร์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 ครูพี่เลี้ยงของเราได้สอนวิชาวิทยาศาสตร์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ทั้งหมด ครูเราเป็นหัวหน้ากลุ่มสาระ และไม่พอตอนนี้กำลังตั้งครรภ์ได้ประมาณ 5 เดือน...มีประชุมตลอด ไม่ค่อยเห็นได้พักเลย แต่วันนี้พอเราสอนเสร็จเข้ามาในห้อง เห็นครูกำลังตัดกระดาษ ใจหนึ่งก็กล้า ๆ กลัว ๆ .....ไม่รู้จะเริ่มถาม เริ่มทักอย่างไรก่อนดี ก็เช่นเดิม “ครูแก้มค่ะ...มีอะไรให้หนูช่วยมั๊ยค่ะ?” (ในใจภาวนาว่าขอให้ครูมีงานให้เราทำ...ไม่ใช่ว่าไม่ชอบอยู่เฉยๆนะคะ – แต่รู้สึกไม่ดีเวลาที่ครูทำงานแล้วเราอยู่เฉยๆ) “เธอ ....พับกล่องเป็นมั๊ย?” (เราหันไปมองที่กระดาษ...พอรู้ว่าเป็นกล่องกระดาษ) “น่าจะได้อยู่ค่ะ ^___^” จากนั้นครูเราก็พูดถึงเรื่องกล่องว่า...จะนำไปใส่อุปกรณ์ทดลอง เรื่อง ไฟฟ้า ให้เด็กสอบ ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 สอบปฏิบัติ...เราขอบอกก่อนนะ ว่าครูพี่เลี้ยงเรามีจิตวิญญาณความเป็นครูสูงมาก อันนี้เราสัมผัสได้ตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน ครูบอกว่า เมื่ออุปกรณ์ไม่พอ เราก็ประยุกต์ใช้ของที่อยู่รอบตัวให้เป็นประโยชน์...ขอเล่าอีกนิดหนึ่งค่ะ...ช่วงเช้าของวันนี้ ครูขอเราไปซื้อหลอดไฟ ถ่าน สายไฟให้ เพราะครูไม่สะดวก พอเราไปซื้อมา เราก็นำใบเสร็จมาด้วย เพราะกลัวว่าครูจะนำไปเบิกที่โรงเรียน ครูบอกว่า “อันไหนที่เราซื้อได้ จ่ายได้ก็ทำเถอะ ทำเรื่องท้อของใช้เวลานาน เด็กคงไม่ได้ทำ” และประโยคที่เราจำได้แม่นมาก “เวลาที่เราสอน...เราอาจจะสอนไม่เก่ง แต่ทำให้ดีที่สุด เพราะมันย้อนกลับมาไม่ได้ ทำให้เต็มที่ที่สุด” ถามว่ากดดันมั๊ย....ตอบเลยว่า มาก ^_____^

เข้าเรื่องกล่องเลยนะคะ (ออกนอกเรื่องไปเยอะเลย)....ตอนที่ครูถามว่าพับกล่องเป็นมั๊ย...ในใจเราก็คิดว่า ก็ทำยังไงก็ได้ให้เป็น 4 เหลี่ยม ให้สามารถใส่ของได้ ครูบอกว่า ครูเป็นรูปขั้นตอนการทำไว้ที่หน้าจอโน๊ตบุ๊ค....และแน่นอน ว่าขั้นตอนนั้นพับโดยไม่ใช่กาว ไม่ใช้แม็คเย็บ ซึ่งยากมากสำหรับเรา เรายิ้มพรางหันไปหาครูว่า ถ้าไม่ได้ใช้แม็คได้มั๊ยค่ะ ? (คำถามนี้รวบรวมความกล้ามาก) ครูตอบประมาณว่า “ครูก็ทำไม่เป็น....ใช้เถอะ” แต่ขอพยายามอีกครั้ง เราก็นั่งพยายามดูวิธีการว่าเขาพับยังไง ครูคงเห็นจากท่าทางแล้วดูไม่รอด “เดี๋ยวครั้งหน้าค่อยฝึกในคาบลดเวลาเรียน...ตอนนี้ใช้แม็คไปก่อนก็ได้” แน่นอน...เราก็ไปรอรี คว้ากระดาษแผ่นใหม่มาพับ และใช้แม็คมาเย็บ 4 มุม ต้องขอบคุณ..ชีวิตเด็กหอใน เพราะตอนสอบ เราใช้สีในในการเลคเชอร์เนื้อหาที่อ่านสอบ แล้วต้องหาที่ใส่ที่เหลาสี และเราก็ประดิษฐ์สิ่งนี้ขึ้นมา และวันนี้สิ่งที่เราประดิษฐ์เมื่อตอนปี 1 – ปี 4 ถูกนำมาใช้ใส่อุปกรณ์ทดลอง คิดแล้วก็อดขำไม่ได้...หลายอย่างไม่ได้มีในตำราเรียน การเป็นครู ต้องทำได้ทุกอย่างจริง ๆ นะ อาจไม่ได้เก่งไปทุกเรื่อง แต่ก็ควรมีความสามารถอย่างละนิดอย่างละหน่อยในทุกเรื่องติดตัว #สร้างเสน่ห์ให้ตัวเอง

แล้วนิยามคำว่ากล่องของคุณคืออะไรค่ะ....

ใครพอมีวิธีการพับกล่องที่ง่าย สร้างสรรค์ บอกต่อด้วยนะคะ...ขอบคุณมากค่ะ ^___^

ครั้งต่อไป..ถ้าได้ทำกล่อง จะทำให้สวยกว่านี้ค่ะ ^___^