ผลร้ายทางเศรษฐกิจจากการศึกษาคุณภาพต่ำ

บทความเรื่อง Tackling economic cost of poor education ใน นสพ. บางกอกโพสต์ วันที่ ๓ ตุลาคม ๒๕๕๙ เขียนโดยอาจารย์ของวิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น คือ John Draper และ พีรสิทธิ์ คำนวณศิลป์ บอกว่าเด็กที่หลุดออกไปจากระบบการศึกษาก่อนเวลาอันควร ก่อความสูญเสียทางเศรษฐกิจให้แก่ประเทศ

ในประเทศอาเซียนทั้งหมด แต่ละปีมีเด็กที่ออกจากระบบการศึกษาก่อนเวลาอันควร จำนวน ๓.๒ ล้านคน ก่อความสูญเสียโอกาสทางเศรษฐกิจ ๒๖,๐๐๐ ล้านเหรียญสหรัฐ ผมไม่เข้าใจว่าเขาคิดตัวเลขนี้มาได้อย่างไร คำนวณออกมาได้เป็นความสูญเสีย ต่อคนเกือบ ๓ แสนบาท เป็นตัวเลขที่น่าจะสมเหตุสมผล

ประเทศไทยมีเด็กออกจากโรงเรียนกลางคันปีละ ๓๘๐,๐๐๐ คน เป็นเด็กชั้นประถมเสีย ๒ แสนคน ยูเนสโกคำนวณว่าเกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจ ๒๒๕,๐๐๐ ล้านบาท คิดเป็นความสูญเสียต่อคนเกือบ ๖ แสนบาท

เด็กเหล่านี้ มาจากครอบครัวยากจน อยู่ในพื้นที่ห่างไกลหรือเป็นลูกของแรงงานย้ายถิ่น เป็นคนที่เกิดมามีทุนต่ำ ประชาคมอาเซียนจึงออกประกาศ ASEAN DECLARATION ON STRENGTHENING EDUCATION FOR OUT-OF-SCHOOL CHILDREN AND YOUTHเพื่อหาทางร่วมมือกันสร้างระบบ ที่ช่วยให้เด็กเหล่านี้ได้รับการศึกษา

บทความนี้เน้นความสูญเสียทางเศรษฐกิจจากการที่เด็กออกจากระบบการศึกษา แต่ผมมีความเห็นว่า แม้เด็กที่อยู่ในระบบการศึกษา แต่ระบบการศึกษามีคุณภาพต่ำอย่างที่เป็นอยู่ในประเทศไทย ก่อผลร้ายทางเศรษฐกิจอย่างมากมาย นักเศรษฐศาสตร์น่าจะทำวิจัยประเมินค่าความสูญเสียนี้

วิจารณ์ พานิช

๑๗ ต.ค. ๕๙