วันนี้คณะครูนักเรียนโรงเรียนอนุบาลเชียงใหม่ นำโดยผู้อำนวยการเชี่ยวชาญนายสวงษ์ ไชยยา ร่วมกันทำพิธีถวายความอาลัยแด่
พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช พระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ ด้วยความสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ อย่างหาที่สุดมิได้ และร่วมแปรอักษรให้สื่อถึงความหมาย " รักในหลวงรัชกาลที่ ๙ ศูนย์รวมใจของไทยทั้งชาติ "
ดิฉันได้มีส่วนร่วมในการแปรอักษรครั้งนี้ โดยเริ่มต้นจากการให้นักเรียนที่อยู่ชั้นในสุดไปตั้งตัวอักษรก่อนเลขเก้าก่อน แล้วก็ตามด้วยนักเรียนที่เป็นส่วนของรูปหัวใจ และนักเรียนที่เป็นตัวอักษรคำว่า อนุบาลเชียงใหม่ ส่วนคณะครู ได้เป็นขอบสีดำนอกสุดของหัวใจล้อมรอบนักเรียนไว้
ตอนได้ยินคุณครูผู้ควบคุมการแปรแถวประกาศว่า "คณะครูมาเป็นรั้วรอบนักเรียนเอาไว้ค่ะ"
ขณะที่ยืนอยู่ในตำแหน่งนั้น หัวใจก็ทำงานกับสมองแล้วคิดไปว่า ใช่สิ เราเป็นครู ก็เปรียบเสมือนรั้วรอบนักเรียนที่ไม่ได้กั้นให้เขาออกไปเผชิญโลกภายนอก แต่ป้องกันไม่ให้อันตรายภายนอกมาทำร้ายนักเรียนได้ และบ่มเพาะนักเรียนให้เติบโต แข็งแรง ทั้งกายใจ เพื่อที่จะก้าวข้ามรั้วอย่างเราไปเผชิญกับสังคมปัจจุบัน
ขณะที่เพลงในหลวงของแผ่นดินดังขึ้น หัวใจของฉันก็เต้นเร็วด้วยความหวั่นไหว น้ำตาค่อย ๆ ไหลอาบเเก้ม เด็กนักเรียนหลายคนก็พากันร้องไห้เช่นกัน ถึงเเม้ว่าไหล่ของเเต่ละคนจะสั่นเทาเพียงใด เเต่ทุกคนก็ยังยืนตรงร้องเพลงให้พ่อด้วยความตั้งใจจริง
ถ้าเปรียบรั้วขอชาติคือทหาร ครูก็คงเป็นรั้วของการศึกษา ที่เป็นรั้วที่ตั้งอยู่ในปัจจุบัน แต่ช่วยป้องกันสิ่งที่จะขับเคลื่อนอนาคตของประเทศชาติ
ดิฉันไม่มีคำสวยหรู มีเเต่คำพูดจากใจของลูกคนหนึ่งว่า
ลูกภูมิใจที่ได้เกิดมาเป็นคนไทย เกิดมาเป็นลูกของพ่อ ได้เกิด ได้คลาน ได้เติบโต ได้เดิน บนผืนแผ่นดินนี้ และชีวิตนี้ก็สามารถสละให้กับผืนแผ่นดินนี้ได้
ตอนนี้ ลูกเป็นนักศึกษาครู ลูกจะสอนนักเรียนให้เขาเป็นคนดี อย่างที่พ่อฝากฝังไว้ ลูกจะทำหน้าที่ให้ดีที่สุด สุจริตที่สุด เพื่อให้พ่ออุ่นใจและหลับสบาย
จงสานต่อปณิธานของท่านครับ ;)...