สวัสดีอำเภอสันป่าตอง.......เป็นทางผ่านทุกครั้งที่กลับบ้าน ไม่เคยคิดจะได้มาสัมผัสกับบรรยากาศ ณ ที่ตรงนี้
วันนี้ได้เข้าไปโรงเรียนวันแรกแบบเต็มรูปแบบ (แต่ที่จริงแล้วเราได้มาพบปะกับผู้บริหารและครูไว้ก่อนหน้าที่แล้วเพื่อติดต่อเรื่องรายวิชากับครูพี่เลี้ยง) เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันประชุมผู้ปกครองในตอนเช้าและประชุมคณะครูในโรงเรียนในตอนบ่าย โรงเรียนทุ่งฟ้าบดเราได้มาฝึกสอนกับเพื่อนสองคนคือนัดกับเก้ เพื่อนครูเป็นเลิศด้วยกัน
เข้าไปโรงเรียนมีความตื่นเต้น ทำตัวไม่ถูกไม่รู้ต้องไปจุดไหน วันนี้มีทั้งผู้ปกครอง นักเรียนและครูเต็มโรงเรียน โรงเรียนนี้มีจำนวนนักเรียนน้อยกว่าโรงเรียนที่เราฝึกสอนเทอม 1 แต่พื้นที่ในโรงเรียนกว้างมาก มีอาคารเรียน 4 อาคาร ห้องสมุด โรงอาหาร ลานกิจกรรม หอประชุม สนามกีฬาและที่จอดรถ ถือว่ามีความพร้อมในพื้นที่เป็นอย่างมาก
08.30 น. ณ หอประชุมโรงเรียนเทศบาล 1 ทุ่งฟ้าบด
ตอนเดินเข้าไปหาครูเหมือนเป็นที่โฟกัสของนักเรียนทุกคน เราทักทายครูทุกคนโดยการสวัสดีและช่วยครูในกาลงทะเบียน แจกใบเกรดและเก็บเงินค่าเทอม คือทำตัวไม่ถูกไม่รู้จะยืนนั่งหรือเดินไปทางไหน สักพักครูได้ให้เราช่วยแจกน้ำให้ผู้ปกครองและที่ตื่นเต้นสุดในวันนี้คือผู้อำนวยการเชิญเราให้แนะนำตัวเองต่อหน้าที่ประชุม (เอาแล้วไง) แต่ทุกอย่างก็ผ่านลุล่วงไปด้วยดี ก่อนพักพวกเราได้ช่วยครูเก็บโต๊ะและเก้าอี้ในหอประชุม ครูบอกว่าันนี้จะเลี้ยงข้าวพวกเราฟรีให้ไปทานที่โรงอาหารและรอประชุมครูตอนบ่ายโมง ^____^
13.00 น. ณ ห้องประชุม
พวกเรามาถึงเป็นกลุ่มแรกและนั่งรอคณะครูเข้ามาจนพร้อมเพียงกัน เป็นการประชุมครูครั้งที่ 1 ในภาคเรียนที่ 2 การประชุมครั้งนี้เหมือนเป็นการมาพบปะพูดคุยกันมากกว่า บุคคลแรกที่มาพูดคุยกับเราคือปลัด ตามด้วยนายกเทศมนตรี ต่อด้วยผู้อำนวยการกองการศึกษาทุกท่านได้ทักทายกันเป็นกันเองมาก ต่อมาด้วยผู้อำนวยการโรงเรียนของเรา ท่านได้เชิญพวกเราไปทักทายและแนะนำตัวหน้าที่ประชุมอีกแล้ว 555 แต่ตอนประชุมได้มีเพื่อนมาด้วยเป็นนักศึกษาเอกวิทยาศาสตร์ 2 คน รู้สึกดีขึ้นมากเลย จากที่ผู้อำยวนการได้แจ้งกิจกรรมงานต่างๆ เสร็จสิ้นลงแล้ว คนสุดท้ายที่พูดกับเราเป็นรองผู้อำนวยการโรงเรียน และจบลงด้วยการที่ท่านผู้อำนวยการปิดการประชุม
ถือว่าวันนี้เป็นการเริ่มต้นที่ดีวันหนึ่ง พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้ว ขอให้ผ่านไปด้วยดี>>>>ตอนนี้หนักใจสุด เราต้องสอนนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 1 วิชา คณิตศาสตร์และการงานอาชีพและเทคโนโลยี ที่สุดคือการสอนนักเรียนประถมศึกษาปีที่ 1 คือเครียดมากจริงๆ แต่มันไม่มีอะไรที่เราทำไม่ได้ถ้ายังไม่ได้ทำ สู้ๆนะ ^__^ ให้กำลังใจตัวเอง
นางสาวโชติมณี จินะโต้ง
นักศึกษาโครงการผลิตและพัฒนาครูสู่ความเป็นเลิศ
ไม่มีความเห็น