​ถวายแด่พ่อหลวง

สุดจะโศกโลกจะเศร้าเราสูญสิ้น

ทั้งแผ่นดินพลิกดับลับสลาย

เหมือนไฟเผาเขาทับถมถล่มทลาย

น้ำทุกสายไหลบ่ามาท่วมดิน

สุรีย์ลับดับลงตรงเบื้องหน้า

ดวงจันทราพาเงาบังเขาหิน

ดาวลอยดวงล่วงหล่นบนธรณิน

สายน้ำรินกลับแล้งแห้งขอดคลอง

เสียงดนตรีที่ใดฟังไม่เพราะ

ทั้งดีดสีตีเคาะเพราะไม่คล่อง

ฟังไม่ชัดขัดเขินเกินทำนอง

แว่วเสียงร้องร่ำพิไรให้วังเวง

บทกวีคีตศาสตร์นาฏศิลป์

เหมือนสูญสิ้นสับสนโดนข่มเหง

สุนทรียรสในบทเพลง

ร้องบรรเลงเพียงใดไร้คนฟัง

เสียงร่ำร้องก้องดังทั้งประเทศ

ทุกข์เทวษหวั่นไหวไร้ความหวัง

โศกสลดหมดใจใกล้จะพัง

เหมือนร่อนเร่เซซังในวังวน

ขอน้อมส่งพ่อหลวงสู่สรวงสวรรค์

กลางโศกศัลย์แสนเศร้าเงาหมองหม่น

ทรงประทับกับใจไทยทุกคน

รักพ่อหลวงเปี่ยมล้นจนนิรันดร์

โสภณ เปียสนิท

บันทึกให้นายหนังก้องฟ้าเทพประทาน

[เพชรน้ำหนึ่ง]

[โสภณ เปียสนิท]

เพชรน้ำหนึ่ง

ขอบคุณครับ

[พ.แจ่มจำรัส]

อ่านแล้วน้ำตาคลอ