อึ่งอ่างหลังบ้าน
เคยฟังเสียงอึ่งอ่างร้องหลังบ้าน
ฤดูกาลฝนก่อนย้อนกลับหลัง
ยี่สิบปีผ่านเลยได้เคยฟัง
เดี๋ยวนี้นั่งฟังไปมิได้ยิน
วสันต์สาดหยาดสายพิรุณส่ง
มาตกลงฟ้ารั่วเมืองหัวหิน
ฟังสำเนียงเสียงฝนที่หล่นริน
หวลหอมกลิ่นดินมากลางราตรี
ไร้รำพึงอึ่งอ่างร้องหลังบ้าน
อุทกธารท่วมท้นมาหล่นปรี่
นานเท่านานผ่านไปเสียงไม่มี
หรือปีนี้อึ่งอ่างหยุดครางครวญ
ดึกได้ยินเสียงครางอย่างระโหย
แว่วแว่วเพียงโอดโอยฟังโหยหวน
ครางหาคู่สู่พันธุ์อย่างรัญจวน
ไร้เสียงนวลนางไหนให้เสียงมา
ฝากเสียงร้องมองฟ้ากลางห่าฝน
ยอมจำนนไร้แรงแสวงหา
การรอคอยเลือนรางอย่างโรยรา
ปรารถนามาร้างกลางฝนพรำ
เหลืออึ่งอ่างตัวเดียวอยู่เปลี่ยวเปล่า
มาร้องกล่าวอาลัยในกลางค่ำ
สดุดีสิ้นสุดมนุษย์ธรรม
แว่วแว่วคำครวญครางมากลางคืน
โสภณ เปียสนิท
บันทึกวสันตฤดู 2559
ความเห็น (4)
อาจารย์เขียนกลอนได้งามมากเลยครับ
..
ที่บ้านคุณมะเดื่ออึ่งอ่างร้องอยู่
ในแอ่งน้ำที่หน้าบ้านจ้ะ
ปีนี้ก็เพิ่งได้ยินเสียงอึ่งอ่าง
เมื่อวันสองวันนี้เองจ้ะ
สบายดีนะจ๊ะ
ขอบคุณครับ สบายดีนะครับ
คิดถึงตอนมาทำงานหัวหินใหม่ๆ ตอนนั้นอึ่งอ่างร้องหลังบ้าน เสียงดังมากราวซิมโฟนี่ เลยบันทึกไว้ ยี่สอบกว่าปีผ่านไป เสียงอึ่งอ่างเเทบไม่มีเลยครับ
