วันที่ 86 รวมใบงานแสนวุ่น นักเรียนลุ้นคะแนน (21/09/2559)

วันนี้จัดได้ว่าเป็นอีกหนึ่งวันที่วุ่นวาย เป็นวันที่การเรียนการสอนเนื้อหาต่างๆในภาคเรียนที่ 1 จบลง และจะเป็นช่วงเวลาแห่งการเคลียร์งานและเตรียมตัวทบทวนเนื้อหาก่อนจะสอบ ในวันนี้ข้าพเจ้าได้เริ่มกรอกคะแนนงานและผลงานต่างๆที่นักเรียนได้ทำมาตลอด 1 เทอมลงในตารางคะแนน และตลอดทั้งวันจะมีนักเรียนทยอยกันเดินเอางานมาส่ง โต๊ะที่ว่างๆตอนแรก ตอนนี้ได้เต็มไปด้วยงานของนักเรียน คนที่ส่งงานก็ส่ง ส่วนคนที่ไม่ส่งก็คงไม่ส่งเหมือนเดิม ครั้งนี้มีการใช้การให้แรงเสริม โดยการกำหนดวันที่นักเรียนจะส่งงานเป็นวันสุดท้าย หากใครส่งได้ครบก่อนตามกำหนดจะมีรางวัลให้ แต่ละคนก็รีบหยิบงานขึ้นมาทำ และถามว่าเหลืองานอะไรบ้าง แต่ก็มีบางคนที่บอกว่าใบงานหายไปแล้วจะขอใหม่ ฉันจึงปรึกษาครูพี่เลี้ยง ครูพี่เลี้ยงบอกว่าเด็กคนนี้ทำหายบ่อยมาก จึงบอกฉันว่าไม่ต้องให้ ให้เขาเขียนลงในสมุดมาส่ง งานให้ไปกี่ครั้งๆก็เอาไปหาย ฉันจึงกลับไปคุยกับเด็กตามคำแนะนำของครูพี่เลี้ยง ผลปรากฏว่า เขาไม่ทำ ฉันก็ได้แต่บอกว่า คะแนนของเธอก็จะไม่มี แต่เขาก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด และวิ่งกลับไปเล่นกับเพื่อน ฉันจึงกลับไปถามครูพี่เลี้ยงอีกครั้งหนึ่งว่าเขาเป็นแบบนี้บ่อยไหม เพราะอะไร ครูพี่เลี้ยงบอกว่าเป็นนักเรียนย้ายมาใหม่และที่บ้านค่อนข้างตามใจ แต่ไม่ค่อยมีเวลาให้ เด็กจึงเป็นแบบนี้ ครูก็เคยบอกเขาแล้วแต่ก็เหมือนเดิม ฉันก็คิดว่าบางทีการที่เรารู้ที่มาของปัญหา แล้วเราพยายามแก้ไข แต่ทำอยู่ฝ่ายเดียวก็คงจะไม่ทำให้แก้ปัญหานั้นได้ จะต้องใช้ความร่วมมือจากหลายๆฝ่าย ยิ่งเป็นคนที่ใกล้ชิดเด็กไม่ให้ความร่วมมือหรือไม่เห็นความสำคัญแล้ว ปัญหานี้ก็ยากที่จะทำการแก้ไขเช่นกัน