วันสุดท้ายของการเรียนการสอน....
เป็นวันสุดท้ายที่เด็ก ๆ จะได้เรียนกับครูโต้งเเล้ว...คิดถึงเด็กเเย่
วันนี้โรงเรียนจัดกิจกรรมเล็ก ๆ เป็นอะไรที่ตื่นเต้นมากเริ่มต้นด้วยการรับเกียรติบัตรจากฝ่ายวิชาการที่มอบให้สำหรับการมาฝึกสอนที่โรงเรียนสาธิตนี้ ต่อด้วยการอำลานักศึกษาฝึกสอนหน้าเสาธง เด็กพากันนำของขวัญ การ์ดอวยพร ดอกไม่มามอบให้นักศึกษาเป็นภาพที่น่าประทับใจมาก นักเรียนต่างนำมามอบให้บางคนเเม้เราไม่ได้สอนก็นำของที่ระลึกมามอบให้ นักเรียนบางคนก็ร้องไห้ที่ไม่อยากให้ครูโต้งไป
โอกาสที่ดีที่สุด คือ การได้รับโอกาส
ขอบคุณที่ให้โอกาส
ประสบการณ์มีค่ามากกว่าที่คิด
ในส่วนของเด็กนั้นแน่นอน มักจะถามว่า "ครูลาออกทำไม?" "หนูไม่อยากให้ครูไปเลย" "ครูอยู่นี่วันสุดท้ายเเล้วใช่ไหม" เพราะเป็นเด็ก ความผูกผันที่มีต่อกันนี่มีเเน่นอนแต่ละคำที่เด็กพูดมานั้นช่างโดนใจครูโต้งโดยเฉพาะ "ครูโต้งเป็นพ่อของหนู" เป็นคำพูดที่ได้ฟังจากเด็กในห้องคนหนึ่งเป็นคำพูดที่ธรรมดาเเต่ฟังเเเล้วรู้สึกว่าการที่จะทำให้นักเรียนคนหนึ่งเรียกตัวเราว่าพ่อได้นั้น รู้สึกได้เลยเด็กให้ความสำคัญกับเรามาก เพราะจากใครที่ไม่รู้จักเข้ามาเรียนเข้ามาสอนอยู่ด้วยกันแค่ 4 เดือนกว่า ๆ เจอกันแค่สัปดาห์ละ 5 วัน วันละ 8 ชั่วโมง เเต่เด็กกับผูกผันและรักเรามากเป็นพิเศษ ใจจริงเเล้วก็ไม่อยากที่จะย้ายไปฝึกสอนที่ใหม่หรอก ผูกผันกับเด็กเเล้วยิ่งใกล้ตอนเลิกเรียนเเล้วนี่ยิ่งเเล้วใหญ่เด้กนี่ต่างพากันมากอดมารุมล้อมไม่อยากให้ไปไหน "หนูไม่ยอมให้ครูไป"
รอยน้ำตาในวันนี้...เป็นรอยน้ำตาเเห่งความทรงจำ
ใบเตยลูกรัก...คงคิดถึงเธอเเน่ ๆ
ขอบคุณที่ให้โอกาสพวกเรา
ทุกสิ่งทุกอย่างครูจะเก็บไว้ในความทรงจำ
โรงเรียนให้อะไรมากกว่าที่เราคิด...
เเม้ว่ายังเป็นการฝึกสอนอยู่ก็ตามเเต่เป็นการเรียนรู้ที่เข้าสู่ช่วงวัยของการทำงานที่เป็นการเตรียมตัวเข้าสู่ของของวัยผู้ใหญ่ การฝึกสอนในภาคเรียนเเรกนี้สอนอะไรให้เราได้หลาย ๆ อย่างมาก ทั้งชีวิตของการทำงาน การเข้าสังคม การปฏิสัมพันธ์กับทั้งครูทั้งนักเรียน ที่มากมายหลากหลายเรื่องราวที่ต้องพบเจอ ทั้งในส่วนของการสอน การควบคุมนักเรียนรู้เลยว่าแม้กระทั้งในตอนนี้เรายังเป็นเพียงนักเรียนที่ต้องให้นักเรียนมาสอนเราแทนเสียมากกว่า "ฝึกประสบการณ์วิชาชีพครู" ชื่อก็บอกอยู่เเล้วว่า "ฝึก" แต่ขอเพิ่มคำว่า "ฝน" เข้าไปด้วยกลายเป็น "ฝึกฝน" ที่ต้องฝึกฝนตัวเองให้ดียิ่งขึ้น ในการที่ได้มาฝึกสอนที่โรงเรียนสาธิตนี้ได้ประสบการณ์เยอะเเยะมากมาย
#บันทึกสุดท้ายของการฝึกสอน
สุดท้ายคงมีแต่คำนี้...."ขอบคุณ" ที่ได้มอบโอกาสนี้ให้กับพวกเรา
ปิดบันทึกการฝึกสอนภาคเรียนที่ ๑/๒๕๕๙ ;)...