ผึ้งน้อยตัวน้อยได้บินแล้วตามลุงกุ้งว่า ทำไมลุงกุ้ง ปลูกผักกินเองละ ทำไมไม่ชื่อในตลาดละ ไม่ต้องออกแรง อยู่กลางแดดร้อนไม่สนุกเลย ลุงกุ้งบอกกลุ่มผึ้งน้อยว่าเราได้เรียนรู้จากป้าปุกแล้วใช่ไหมลืมแล้วหรือว่าเราต้องปลูกในสิ่งที่เรากินและกินสิ่งที่เราปลูกเพราะเราไม่กินสารเคมีเข้าไปเพราะผักในตลาดที่ใช้สารเคมี
อ๋อผึ้งน้อยรู้แล้ว เราก็บินไปชวนผึ้งน้อยตัวอื่นๆ มาช่วยกันปรึกษาว่าเราต้องปลูกผักปลอดสารพิษกันนะเหล่าผึ้งน้อยเขียนโครงงานเสนอต่อ ผู้อำนวยการโรงเรียน นายณรงค์ สุธิภักดี และป้าปุก ของผึ้งน้อย ปรึกษาครูจารึก และครูถาพร
ว่าอันกลุ่มยุวเกษตรกรผึ้งน้อยโรงเรียนสามัครยาราม อันจะกล่าวให้เพื่อน อ่านเรื่องที่มาของกลุ่มผึ้งน้อยก่อน เพื่อให้ท่านผู้อ่านรู้ว่าเราเป็นใครแล้วทำไมศูนย์บริการและถ่ายทอดเทคโนโลยีการเกษตร มาเกี่ยวข้องกับกลุ่มเราอย่างไร กลุ่มของเราได้เข้าร่วมกระบวนการเรียนรู้ร่วมกับผู้ใหญ่ใจดี ให้เราศึกษาความหลากหลายทางชีวภาพ ให้เรารู้จักอนุรักษ์น้ำ และป่า
หลังจากเราจบบทเรียนแล้วกลุ่มผึ้งน้อยวางแผน ในการปลูกผักปลอดสารพิษ เพื่อการรักษาสิ่งแวดล้อมและเพื่อสุขภาพของเรา กลุ่มเราได้ปลูกผักกวางตุ้ง ตอนนี้เก็บขายไปแล้วรุ่นหนึ่ง ในงานประเพณีชักพระอำเภอร่อนพิบูลย์ กลุ่มผึ้งน้อย(นักเรียน)สนุกกับการขายผักและได้ความรู้ ความภูมิใจ พร้อมทั้งได้เดินด้วย แต่ตอนนี้กลุ่มผึ้งน้อย(นักเรียน)มีเงินฝากไว้กับ ผอ.ณรงค์ เพื่อเป็นทุนต่อไป
เร็วๆนี้เราจะเก็บผลผลิตข้าวโพดออกจำหน่ายอีก ชื่นใจกับคำชมของผู้พบเห็นว่าข้าวโพดและผักของเราสวยมาก จึงมีกำลังใจที่จะทำต่อไป
สำหรับปัญหาที่ได้เจอ คือต้องตอบคำถามว่าผักปลอดสารพิษจริงหรือเปล่า แสดงว่าเดี๋ยวนี้ตลาดผักเต็มไปด้วยสารเคมีแล้ว ทุกคนจึงเข้าใจว่าคงไม่มีเด็กตัวเล็กๆ ที่ไหนปลูกผักปลอดสารพิษมาขายได้ แต่เรายืนยันว่ากลุ่มผึ้งน้อยของเรานี้แหละ และจะขยายเครือข่ายของเราให้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ส่วนการดูแลรักษา ก็ทำได้ตามธรรมชาติ ไม่ยุ่งยากอะไร แต่ยังสงสัยว่า ทำไมเกษตรกรอื่นจึงไม่ค่อยทำกัน ของดี มีประโยชน์ ปลอดภัย ภูมิใจๆ
ขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีทั้งหลาย (ผึ้งน้อย)
เข้ามาเยี่ยมแล้ว ดีครับ
Guอยากได้การจำหน่ายผักกวางตุ้
ง