วันที่ 78 กล่องแต่งประโยค (9 กันยายน 2559)

กิจกรรมการเรียนการสอนในวันนี้เป็นภาคปฏิบัติ

ฉันให้นักเรียนทุกคนได้ลงมือประดิษฐ์กล่องขึ้นมา

แต่กล่องที่ประดิษฐ์ขึ้นมาไม่ใช่กล่องธรรมดา เพราะว่ามันคือ...กล่องแต่งประโยค ^^

วันนี้ฉันสอนนักเรียนในเนื้อหาเรื่องประโยคสื่อสาร

ประโยคสื่อสารในระดับนี้ มี 6 ประเภท ได้แก่

• ประโยคบอกเล่า
• ประโยคปฏิเสธ
• ประโยคคำถาม
• ประโยคแสดงความต้องการ
• ประโยคคำสั่ง
• ประโยคขอร้อง

หากสอนแต่ทฤษฎี เด็กๆก็คงจะง่วงเหงาหาวนอน

ในวันนี้ฉันจึงให้พวกเขาทำกล่องแต่งประโยคขึ้น โดยแจกแบบกระดาษรูปกล่องให้กับนักเรียน

จากนั้นก็ให้นักเรียนตัดกระดาษตามรอยประ และพับตามรอยประ

แบบกระดาษที่ตัดออกมาแล้วจะมีทั้งหมด 6 ด้าน

จากนั้นก็ให้เด็กๆเขียนชื่อประโยคสื่อสารแต่ละประเภทและการใช้ประโยคบนกล่องทั้ง 6 ด้าน

แล้วจึงให้นักเรียนระบายสีตกแต่งกล่องให้สวยงาม แล้วประกอบขึ้นเป็นรูปกล่องโดยใช้กาว

เด็กๆตื่นเต้นกับการประกอบกล่องมาก และดีใจที่ประกอบกล่องแต่งประโยคได้สวยงาม

เด็กชายกุลธร เป็นลูกของนักการภารโรงในโรงเรียนนี้ ถึงกับขออนุญาตออกจากห้องและวิ่งไปหาพ่อที่ห้องพัก พร้อมกับถือกล่องไปด้วย

เขาบอกว่า "ผมจะเอากล่องไปอวดพ่อของผมครับ"

เด็กๆแต่ละคนเห่อกล่องแต่งประโยคของตัวเองมาก ^^

หลังจากที่เด็กสามารถประกอบกล่องแต่งประโยคขึ้นมาได้แล้ว

ฉันก็ให้เด็กๆทำแบบฝึกหัด โดยการให้นักเรียนแต่งประโยคสื่อสารทั้ง 6 ประเภทมาอย่างละ 2 ประโยค โดยใช้กล่องแต่งประโยค

เด็กๆรีบทำงานมาส่งฉันอย่างกระตือรือร้น และมีรอยยิ้มเสมอเมื่อพลิกกล่องแต่ละด้านไปมา ^^

กิจกรรมการเรียนการสอนในวันนี้ ถือว่า เด็กๆมีความสุขมากกับการได้ทำ "กล่องแต่งประโยค"

ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ยุคกี่สมัย เด็กก็ชอบการลงมือปฏิบัติมากกว่าการเรียนแต่ทฤษฎี (ฉันคิดว่านา ^^)

ช่วงบ่ายนี้โรงเรียนมีการประชุมคณะครู นักศึกษาฝึกสอนจึงได้ทำหน้าที่เฝ้านักเรียนแต่ละระดับชั้น

นักเรียนในระดับมัธยมศึกษา ให้นักศึกษาฝึกสอนขึ้นไปเฝ้าบนห้องประจำ

นักเรียนในระดับประถมศึกษา ให้นักศึกษาฝึกสอนนำเด็กไปรวมกันในห้องประชุมและทำกิจกรรมสวดมนต์และนันทนาการ

นักเรียนในระดับชั้นอนุบาล ให้นักศึกษาฝึกสอนที่รับผิดชอบดูแล

ฉันได้ดูแลเด็กๆชั้นอนุบาล 1

โชคดีที่ตอนบ่ายเป็นช่วงเวลาที่เด็กหลับ จึงไม่ต้องเหนื่อยมาก

เด็กบางคนหลับสนิท บางคนหลับในท่าทางฟินมาก และบางคนไม่ยอมหลับยอมนอน ดิ้นไปดิ้นมา

ตอนเป็นเด็ก ทำไมไม่ชอบนอนหลับกันนะ ...ถ้าหนูๆโตขึ้นมา จะรู้ว่าการนอนหลับเป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากแค่ไหน ...

เวลาผ่านพ้นไปจนถึงเวลา 14.30 น. ซึ่งเป็นเวลาตื่นนอนของเด็กๆ

พอฉันพูดว่า "เด็กๆคะ ตื่นได้แล้วคะ เก็บที่นอนมาให้ครู แล้วลุกไปล้างหน้าได้คะ" เด็กๆก็เด้งตัวจากที่นอนมาอย่างไวและส่งเสียงดีใจกันเป็นแถว

การนอนหลับคือการให้เด็กได้พักผ่อนอย่างมีความสุข หรือทำให้เด็กเก็บกดกันแน่นะ ><

พอเด็กๆตื่นขึ้นมา ช่วงเวลาแห่งความวุ่นวายก็เกิดขึ้นทันที

เพราะไหนจะต้องปะแป้ง แจกนม แจกขนม เปิดการ์ตูน ฉันคนเดียวในห้องกับเด็กๆ 20 กว่าคน มันเป็นอะไรที่สุดยอดจริงๆ

ไหนจะเรื่องฟ้องทุกวินาที "ครูคะ คนนั้นตีหนูคะ" "ครูคะ คนนั้นแย่งของเล่นหนูคะ" "ครูคะ คนนั้นทำนมหกพื้นคะ" บลาๆๆ

ไหนจะแย่งกันยื่นแผ่นซีดีการ์ตูนอีก ครูครับเอาเรื่องนี้ ๆ ถ้าเครื่องเล่นวีซีดีหนึ่งเครื่องสามารถฉายหนังได้เครื่องละ 2-3 แผ่นก็คงดี ><

จนใกล้จะถึงเวลาโรงเรียนเลิก ครูอนุบาลก็ประชุมเสร็จพอดี ฉันก็เลยรีบเผ่นออกจากห้องมาอย่างรวดเร็ว

พอออกมาจากห้องอนุบาลก็มาเจอกับนักเรียนประถมศึกษาโดดกิจกรรม และแอบมุดหนีไปทางโรงเก็บของ

ฉันก็ออกวิ่งตามไล่ล่าอย่างบ้าคลั่งด้วยความโมโห ฉันโมโหเพราะเด็กเข้าไปแอบตัวในที่อันตราย โชคดีที่ไม่มีสัตว์มีพิษหรือมีเศษไม้เศษตะปูตำเท้า

เด็กที่โดดมีทั้งหมด 5 คน ฉันก็เลยจับตัวไปส่งครูแดง

น่าอับอายที่เป็นเด็กประจำชั้นของฉันจำนวน 3 ใน 5 คนนั้น... อีก 2 คนเป็นนักเรียนชั้น ป.4/2

ครูแดงอบรมเด็กและพูดให้เด็กได้พิจารณาถึงสิ่งที่ตนเองทำลงไป

จากนั้นก็ให้เด็กๆคิดว่า ควรจะทำโทษตัวเองยังไง

น่าแปลกพิลึกที่ไม่มีการกำหนดบทลงโทษไว้ แต่ให้เด็กได้คิดเอง

สุดท้ายเด็กๆก็เอาแต่ก้มหน้าและไม่ยอมตอบ ครูแดงจึงให้ไปจัดรองเท้าหน้าห้องประชุมให้หมด จากนั้นก็ถามนักศึกษาฝึกสอนว่าควรลงโทษอย่างไร

เมย์เพื่อนฉัน จึงออกคำสั่งว่า "พวกเธอ ตามครูไปล้างห้องน้ำให้หมด!!!"

เด็กๆคงไม่เคยล้างห้องน้ำมาก่อน แต่ละคนก็ล้างตั้งนาน

ฉันคอยเฝ้าคุมดูเด็กๆล้างห้องน้ำจนสะอาด จากนั้นก็ให้ไปเก็บขยะต่ออีกคนละ 15 ชิ้น

ฉันถามพวกเขาหลังจากทำโทษเสร็จว่า "คราวหน้าจะโดดกิจกรรมอีกไหม" พวกเขาต่างก็ตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า "ไม่แล้วครับ" และทำหน้าขยาดสุดๆ

รอบนี้ล้างห้องน้ำ ถ้าโดดรอบต่อไป เจอ !!!!

หลังจากปล่อยเด็กกลุ่มดังกล่าวไปไม่ทันถึงนาที

คณะกรรมการนักเรียนก็จับอีก 2 คนมาลงโทษ ที่หนีกิจกรรม

รอบนี้ก็เป็นนักเรียนชั้น ป.3/2 และ ป.4/2 อีกเช่นเคย

คราวนี้ให้ไปล้างห้องน้ำครูและห้องน้ำนักเรียนที่ชั้น 2 ของอาคารประถมศึกษา

ลักษณะอาการตอนล้างห้องน้ำของเด็กๆช่างเหมือนกัน นั่นก็คือ ทำท่าทางขยาดสุดๆ ...

กว่าจะล้างเสร็จก็เป็นเวลาเลิกโรงเรียนพอดี

คำถามเก่าถูกนำมาใช้ถาม "คราวหน้าจะโดดกิจกรรมอีกไหม"

เสียงตอบออกมาว่า "ไม่แล้วครับ" และทำหน้าขยาดสุดๆอีกเช่นเคย ><