วันที่ 80 ครูขอโทษ (9 กันยายน 2559)

ข่าวร้าย ตื่นเช้ามาก็ได้รับข่าวร้าย คือเพื่อนสมัยมัธยมเสียชีวิต มันไม่ใช่ความจริงใช่ไหม ทุกอย่างมันเป็นแค่ความฝันใช่ไหม ฉันทำอะไรไม่ถูก มือสั่น เหมือนไม่มีสติ พอรู้ข่าวรีบติดต่อเพื่อนในกลุ่มว่าข่าวนี้เป็นจริงหรือเปล่า ทุกคนก็ยืนยันว่าเป็นความจริง มันเร็วเกินไปจนตั้งตัวไม่ทัน เป็นเพื่อนผู้ชายที่อยู่ในกลุ่ม สนิทกันมาก เป็นคนอารมณ์ดี ชอบสร้างเสียงหัวเราะให้เพื่อน ๆ เวลาจะชวนกันไปเที่ยวเพื่อนคนนี้แหละมักจะไปรับฉันที่บ้าน ทำไมจากกันไปเร็วเหลือเกิน ขอบคุณความเป็นเพื่อน ขอให้ไปสู่ภพภูมิที่ดีนะเพื่อน อยู่บนฟ้าอย่าลืมมองลงมาหากันบ้างนะ #RIPPIBOON ส.ว. ม.6 รุ่น 15

เศร้า ทุกอย่างมันเศร้าหดหู่ไปหมด ปกติเป็นคนร่าเริงมากกว่านี้นะ แต่การเป็นครูต้องร่าเริงเข้าไว้ ฝืนยิ้มกันไป เวลาสอนหนังสือก็ลืมเรื่องราวเศร้า ๆ ได้ พอสอนเสร็จมีเวลาอยู่กับตัวเองก็เศร้าอีก วันนี้เป็นวันแรกที่มือแทบไม่ห่างจากโทรศัพท์ ติดต่อกับเพื่อนในกลุ่มทั้งวัน

ครูขอโทษ ในขณะที่สอน ป.5/1 จะมีนักเรียนชายกลุ่มหนึ่งที่ชอบพูดคุย เล่นกัน ไม่ยอมทำงาน ฉันก็เดินไปเตือนหลายครั้ง พูดล้อเลียนฉันอีก เหมือนยั่วให้เราโมโห แต่เราก็ต้องควบคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้ เอาโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอีก ฉันก็เตือนว่าเก็บโทรศัพท์นะ นี่มันเวลาเรียนไม่ใช่เวลาเล่น ถ้าไม่เก็บจะโดนยึด พอนักเรียนไม่ยอมเก็บฉันก็เดินเข้าไปบอกว่าไม่เก็บใช่ไหมงั้นครูขอยึดนะ หมดคาบแล้วจะคืนให้ เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อนักเรียนไม่พอใจ ลุกขึ้นมาเตะเก้าอี้ แล้วก็พูดคำหยาบ ด่าฉันสารพัด แต่ฉันก็ไม่ได้โต้ตอบนะยังทำหน้าที่สอนหนังสือต่อไป นักเรียนคนนี้ก็เริ่มก่อกวนในชั้นเรียน ร้องไห้ด้วยด่าฉันไปด้วย ฉันก็เดินเข้าไปบอกว่าหยุดก่อกวนแล้วไปทำงาน ยิ่งพูดก็ยิ่งไม่ฟัง พอสอนเสร็จฉันก็เดินออกนอกห้องตอนแรกจะเอาโทรศัพท์ไปให้ครูประจำชั้นแต่ก็คิดว่าถ้าเอาไปให้ครู นักเรียนก็โดนลงโทษอีกแน่ ๆ นักเรียนทุกคนต่างพากันเดินตามครูหมู ถามตลอดว่าจะไปไหน ครูหมูเป็นอะไร หนูไม่เคยเห็นครูหมูเป็นแบบนี้เลย เราก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไร ไม่ได้ไปฟ้องครูประจำชั้น แค่อยากเตือนนักเรียนคนนั้นเฉย ๆ จากนั้นก็เอาโทรศัพท์ไปคืนนักเรียนแล้วบอกว่าทีหลังอย่าเอามาเล่นอีก นี่ไม่ได้ไปบอกครูประจำชั้น แต่ถ้าคาบหน้ายังเอามาเล่นอีกรับรองเรื่องนี้ถึงครูประจำชั้นและผู้ปกครองทันที ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำถูกหรือทำผิด ถามว่าเสียใจไหมกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น บอกเลยว่าเสียใจมาก นี่ก็เกือบจะร้องไห้แต่ก็ต้องทำเหมือนเข้มแข็ง ล้มเหลวในการสอนที่ไม่สามารถคุมนักเรียนได้ทั้งหมด จะไม่โทษนักเรียนนะ โทษที่ตัวครูเอง ครูขอโทษนะถ้าทำอะไรให้เธอไม่พอใจ ครูพี่เลี้ยงก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง ขณะที่ฉันสอน ครูก็นั่งอยู่ในห้องเพียงแต่ไม่รู้ว่าเหตุการณ์มันเป็นยังไง ขอโทษที่ครูยังมีจิตวิญญญาณของความเป็นครูไม่เพียงพอ

โหดร้าย วันนี้มันเป็นวันที่โหดร้ายมากที่สุดสำหรับฉัน ทั้งเสียเพื่อนดี ๆ ไปหนึ่งคนและเกิดเหตุการณ์ขณะที่สอนนักเรียนอีก สู้ต่อไปนะครูหมู ได้แต่บอกตัวเองให้สู้ ๆ