วันที่ 74 อีกเช่นเคย...(30 สิงหาคม 2559)
“ไม่มีคำว่า “สาย” สำหรับคนที่จะเริ่มต้นใหม่”จากข้อความของเมื่อวานนี้ นำมาใช้กับเช้าของเวรรับนักเรียนไม่ได้เลยจริง ๆ วันเป็นเวรเมื่อไหร่สายตลอด เหมือนเป็นอัตโนมัติเลยนะเนี่ย ไม่ไหวเลยนะเรา
เมื่อมาถึงโรงเรียนก็รีบตรงรี่มายืนรับนักเรียนตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย เมื่อถึงเวลาทำกิจกรรมหน้าเสาธง ก็รีบมาคุมแถวหลังเช่นเคย และนักเรียนก็ยังคุยกันเช่นเดิมทุ๊กวัน
เข้าสู่การเรียนการสอนในคาบแรก เอ๊ะ! ทำไมวันนี้มันนานจัง อ่อ...เพราะรวบกับคาบโฮมรูมไง ยาวนานเลย และนักเรียนก็เริ่มไม่มีสติกับเนื้อกับตัวเองเลย ล่องลอย พูดนั่นพูดนี่ โอ๊ย...ปวดหูจัง เข้าสู่คาบที่ 2 วิชาวิทยาศาสตร์ของครูพี่เลี้ยง วันนี้ได้เข้าสอนแทนในเรื่อง การดูแลสัตว์เลี้ยง เนื่องจากครูพี่เลี้ยงติดธุระด่วน และเมื่อมาถึงคาบที่ 3 ภาษาไทยของเราเอง ถ้าจะให้เด็กทำงาน จากสภาพของนักเรียนตอนนี้คงไม่รอดแน่ คงไม่ทำ และคงไม่ส่งกันแน่นอน งานนี้ก็เลยต้องปรับเปลี่ยนวิธีการสอน โดยการเปิดเพลง สระอะ อักษรนำ และให้นักเรียนทบทวนความรู้ที่เรียนมาร่วมกันบนกระดาน ก่อนไปกินข้าว...ขนมวันเกิดของเด็กหญิงรดา ที่คุณแม่แอบสั่งเอาไว้ก็ได้เข้ามาส่งที่หน้าห้อง ก็เลยถือโอกาสแจกขนมและร่วมอวยพรวันเกิดกันซะเลย
หลังจากปล่อยเด็กไปเข้าแถวกินข้าว เราก็ยังคงทำหน้าเดิมเช่นเคย ที่ยังคงดำเนินเป็นกิจวัตร นั่นก็คือ กล่าวนำก่อนกินข้าวและเฝ้าถาดหลุม
เมื่อถึงคาบในภาคบ่าย เราก็มาเตรียมการสอนในคาบที่ 5 คณิตศาสตร์ เอาล่ะ! พร้อมสอนแล้ว แต่ไม่รู้ว่านักเรียนจะพร้อมเรียนหรือป่าว ก็ยิ่งไปเรียนพละมากันอีกด้วย ทั้งเหงื่อ ทั้งเสียงดัง กว่าจะจัดการความพร้อมในการเรียนของนักเรียนอยู่ทำเอาครูเหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย สำหรับวันนี้ขึ้นเรื่องการคูณได้ซะที การสอนอาจจะไม่ค่อยราบรื่นเหมือนที่เราคาดหวังไว้เท่าไหร่ แต่ก็คิดว่าเราทำดีแล้วนะ นักเรียนที่ไม่สนใจ เราไม่รู้จะทำยังไงจริง ๆ สุดยอดเลยห้องนี้ ลิงกังชัด ๆ เห็นใจคนที่ตั้งใจเรียนนะ เฮ้อ...หมดคาบสอนแล้ว แต่เนื่องจากครูสอนอังกฤษลากิจ เราก็เลยเข้าสอนแทนอีก 1 คาบ โดยการให้ทำแบบฝึกหัดเรื่องการคูณ โอเค...จัดการกับเสียงดังได้เป็นอย่างดีเลย
และสี่โมงครึ่งของวันนี้ก็ยังคงมีหน้าที่ เฝ้าเด็กอีกเช่นเคย แต่ดีนะที่วันนี้ผู้ปกครองมารับกันเร็วมาก ได้เลยตรวจงานอีกแล้ว หลังจากนั่งตรวจงานจนเสร็จ เหลือบดูนาฬิกา หา...หกโมงครึ่งแล้วหรือ เวลาผ่านไปเร็วมา หนำซ้ำยังไม่พออยู่บนอาคารคนเดียวอีกต่างหาก ดีนะ ที่ไม่มีเสียงอะไรดังขึ้นมา ไม่อย่างงั้นขนหัวลุกแน่
ความเห็น (2)
ปรับตัวได้แล้วใช่ไหม วิถีชีิวิตของครู ;)..
ปรับได้บ้างแล้วค่ะ อาจารย์
แต่ก็ยังมีสิ่งใหม่ ๆ และท้าทาย ให้หนูเรียนรู้ในแต่ละวันไม่ซ้ำกันเลยค่ะ