วันนี้หมูตี๋ไปบิ๊กซีและไปเดินเลิอกหาซื้อหนังมาอ่านที่ซีเอ็ดบุ๊คส์เช่นเคย ด้วยความที่ตัวเองเป็นออทิสติก จึงไปสะดุดตาเข้าที่หนังสือเล่มหนึ่ง ชื่อหนังสือเป็นคนธรรมดามันง่ายไป เขียนจากเรื่องจริงของหนังเรื่องเดอะดาวน์เป็นคนธรรมดามันง่ายไป ของพี่โหน่ง วงทนงค์ เจ้าของนิตยสาa a day พอซื้อมาอ่าน อ่านจบแล้วรู้สึกมีกลังใจขึ้นมา ถึงแม้เราจะเป็นคนพิเศษ เป็นออทิสติก แต่เราก็ไม่ต่างจากคนธรรมดาปกติทั่วไป ตราบใดที่เรามีชีวิตและยังหายใจอยู่

เพลงสุดสายตา พี่เล็ก

ใจของคนมากมาย ที่ต่างมีสีที่คล้ายกัน
ขนาดใกล้กัน ไม่แตกต่างมากมายซึ่งกัน
เราต่างกันเช่นไร เป็นเพียงมนุษย์ที่หายใจ
เหงาในรอยน้ำตา ต่างมีบาดแผลจากกาลเวลา

แต่สิ่งที่ต่าง คือระยะห่างของใจที่เธอเลือกวางอยู่ตรงไหน

ห่างกันมากมายจากฉันหรือไม่

เราต่างเคยพ่ายแพ้ อ่อนแอในบางหน
จมลงในผู้คนอันมากมาย
ลองมองที่ปลายฟ้า มองให้สุดสายตา
สิ่งที่เรามองเห็นเป็นเพียงแค่เส้นตรงที่เท่ากัน
เราต่างเคยพ่ายแพ้ อ่อนแอและล้มลง
จมลงในผู้คนอันมากมาย
ลองมองที่ปลายฟ้า มองให้สุดสายตา
สิ่งที่เรามองเห็นเป็นเพียงแค่เส้นตรงที่เท่ากัน
ไม่ต่างจากเธอฉัน เราเป็นเพียงแค่คนเช่นกัน
ไม่ต่างจากเธอฉัน หากเรายังหายใจเช่นกัน

GREASY CAFE - สุดสายตา Ost. ภาพยนตร์ The Down

เขียนใน GotoKnow โดย Mootee phachan
ใน Mootee Phachan

คำสำคัญ (Tags): #เป็นคนธรรมดามันง่ายเกินไป#ออทิสติก

หมายเลขบันทึก: 613066เขียนเมื่อ 29 สิงหาคม 2016 22:53 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 สิงหาคม 2016 22:54 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน