.....พระคุณแม่.....

.....พระคุณแม่.....

.....สู้ลำบากตรากตรำทำงานหนัก
มิเคยพักว่างเว้นหรือเร้นหาย
แต่ใจสุขทุกครั้งที่รั้งกาย
อุ้มโอบสายโลหิตพินิจมอง

.....แกว่งไกวเปลเห่นอนยามอ้อนหา
ประคองมากอดไว้มิให้หมอง
เอานมป้อนช้อนเต้าเข้าตระกอง
สายใจคล้องด้วยห่วงแม้ง่วงงุน

.....เมื่อหิวอ้อนป้อนกล้วยช่วยแบ่งเบา
นมจากเต้าแห้งหมาดเริ่มขาดหนุน
ความจนยากบากหน้าหาเงินทุน
เพื่อมาจุนเจือบ้านให้ผ่านพา

.....ยามเจ็บป่วยด้วยไข้ใจแม่ร้อน
ดั่งไฟฟอนสุมทรวงเกินห่วงหา
จิตตระหนกอกสั่นกลัวขวัญตา
จักผวาพิษครั่นกายบั่นทอน

.....คอยเยียวยาหาหมอขอให้ช่วย
ลูกที่ป่วยบรรเทาทุเลาก่อน
ไม่ยอมหลับขับตามิกล้านอน
ใจอาทรห่วงหนักยากพักคลาย

.....พระคุณแม่แลหลั่งดุจดั่งฟ้า
ยิ่งใหญ่กว่ามหาสมุทรกว้างสุดหมาย
หากจะเปรียบเทียบเหลือมากเฟือฟาย
ยังมิสายเกินดอกบอกรักเร็ว

วันปีย์

[แผ่นดิน]

กลอนไพราะและฝากคิดตามมากๆครับ