​ดายหญ้า

เหงื่อหยดย้อยคอยเหยียบย่างกลางดงหญ้า

ท่ามแสงแดดแผดจ้ากระจ่างแจ้ง

งอบเก่าเก่าเงาบังกลางแดดแรง

กองหญ้าแห้งเกลื่อนกล่นบนลานดิน

สองมือกำด้ามไม้ตรงปลายด้าม

ระวังยามจอบกร่อนเพราะก้อนหิน

มือขยับดายหญ้าบนหน้าดิน

เท้าคุ้นชินช่วยเขี่ยเกลี่ยดินดาน

ขณะกายค้อมลงไปตรงหน้า

ขณะเหงื่อเข้าตาบนหน้ากร้าน

ผืนผิวหนังยับย่นจนหย่อนยาน

รอยดำด้านดูเด่นเห็นดอกดวง

ยามเหนื่อยหนักพักเหนื่อยลดเมื่อยขบ

ร้อนก็หลบรับลมร่มมะม่วง

มองแสงรอดใบไม้คล้ายภาพลวง

บางใบร่วงลอยลมทับถมโคน

มือเปื้อนดินจับด้ามถ้วยน้ำดื่ม

ตาแอบปลื้มมองไกลดงไผ่โน่น

ยามลมโยกไม้ใหญ่ยังไหวโยน

ขอบฟ้าโพ้นพฤษไพรหลากหลายพันธุ์

เหงื่อหมาดแห้งแรงอยู่สู้ดายต่อ

รู้เพียงพอกินอยู่รู้ขยัน

เศรษฐกิจพอเพียงเลี้ยงชีวัน

สืบความฝันสานความจริงสิ่งงดงาม

โสภณ เปียสนิท

บันทึกภาพวัยเยาว์