..
ในวันที่ได้พบเจอกัน ครั้งนี้น่าจะเป็น ครั้งที่ 3 หรือ 4 ในช่วงเวลา 6-7 ปี ที่ผ่านมา
..
มันทำให้ผู้เขียนอดนึกถึงคำพูดประโยคหนึ่งไม่ได้ครับว่า...
..
"ผลไม้ที่ค่อย ๆ สุกงอมหอมหวานฉันใด...มิตรภาพก็เป็นเช่นนั้น"
..
สิ่งนี้เองกระมั่ง...ที่มันทำให้ผู้เขียนค่อย ๆ คุ้นเคยกับมิตรภาพอันนี้.. มันบ่มเพาะมาพอที่จะกล่าว ..คำนี้ได้อย่างเต็มคำ
..
และวันนี้....วันที่ผู้เขียนได้นั่งฟังสิ่งที่ผู้ชายคนนี้ยืนพูดบางสิ่งบางอย่างอยู่...ตรงนั้น
ผู้เขียนได้ประจักษ์ชัดแล้วว่า...มีหลายสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ในตัวของเขา
..
ความเป็นคนอารมณ์ดี มีมุมฮา..ที่ใส่เข้าไปในชั้นเรียน ...เรื่องที่ว่ายาก...ก็พลันง่ายขึ้นมาในพริบตา
หากถามถึงความรู้...ก็ไม่ต้องพูดถึงกันละ!!!
..
และยิ่งได้เห็นแววตาของผู้เรียนแล้วละก็...มันทำให้ผู้เขียนรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้นได้จริง ๆ
..
..
ผู้ชายคนนี้...อยู่ที่ไหน...ก็มีแต่...ความอบอุ่นในหัวใจ...
เพราะอะไร?...
เพราะหัวใจที่มีแต่จะให้...จะพูดไปก็ไม่ผิดนัก
มันเหมือนกับมิตรภาพที่มีอยู่ ณ เวลานี้
..
ผู้ชายคนนี้ ...อ.ดร.ขจิต ฝอยทอง
..
..
ใครเห็นด้วยยกมือขึ้น
มายกมือคร้าบ คุณแสงฯ 555
ยกสองมือ ..5
เฟ็นด้วย ให้สองมือค่ะ
ขอบคุณมากนะครับ..
..
ชื่นใจแทนอาจารย์ ดร.ขจิต ด้วยจริง ๆ ครับ