บันทึกการเดินทางด้วยรอยเท้าของตนเอง (56) : ในหมากกระดานนี้
เดิมตั้งใจว่าจะกลับบ้านในวันนี้
(วันที่ 23 กรกฎาคม 2559)
แต่ด้วยภารกิจสำคัญแบบด่วนดิบ
พลอยให้ต้องทำใจ
ภารกิจดังกล่าวนั้น
หาใช่ภารกิจส่วนตัวโดยตรง
ทว่าเป็นภารกิจของอาจารย์ผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง
ที่ถูกเสนอชื่อเข้าชิงชัยในวิถีผู้บริหาร
ซึ่งผมจำต้องอยู่ช่วยในวันสองวันนี้
เอาอันตามความจริง
ภารกิจการชิงชัยที่ว่านี้
คงยากยิ่งที่จะผ่านเข้าไปปักธงชัยคว้าเก้าอี้มานั่ง
เพราะตระหนักรู้ร่วมกันว่าเป็นเพียงหมากเกมหนึ่งในกระดานเท่านั้น
ใช่ครับ-เป็นเพียง "หมากเกม" ใน "กระดาน"
แต่เราก็จะผันตัวเองเป็นคน "วางหมากเกม" นี้ ในกระดานที่ว่านั้นอย่างไม่ต้องสงสัย
ตลอดระยะเวลาเกือบหกปีผ่านมา
ผมและทีมงานสร้างรายวิชาขึ้นมา
พร้อมๆ กับการสร้างกระบวนการจัดการเรียนรู้ทั้งในชั้นเรียนและนอกชั้นเรียนอย่างแปลกใหม่ และทรงพลัง
จนเป็นที่กล่าวขานถึงทั้งในประสิทธิผล และประสิทธิภาพ
จนเป็นที่กล่าวขานถึงทั้งในและนอกมหาวิทยาลัย
วันนี้ เรายินดีที่จะเป็นหมากเกมในกระดานนั้น
แต่เรามั่นคงว่าความเป็น "หมากเกม" ของเราไม่มีเสีย
ตรงกันข้ามกลับมีแต่จะได้
อย่างน้อยก็ไปปักธงไว้ในจุดหมายตรงนั้น
จุดหมายที่อาจต่างจากใครบางคนที่ปรารถนาเข้าไป "นั่ง"
และเราปรารถนาที่จะเอา "เมล็ดพันธุ์" ไปหว่านเพาะไว้ในหมากกระดานท่าว่านี้
แน่นอนครับ--
เราชอบทำงาน และเรียนรู้อยู่เสมอ
เราไม่ชอบแน่นิ่งจนไร้ภาวะของการงอกเงย-งอกงาม
เรื่องหลายเรื่อง จำต้องใช้สถานะในการขับเคลื่อน
แต่หลายต่อหลายเรื่อง ก็ไม่จำเป็น
เพราะใจแห่งเรา เจตนาแห่งเรา และเนื้องานแห่งเรามันจะตอบทุกอย่างแทนอย่างไม่ต้องสงสัย
มีแต่คนมือดบอดทางปัญญาเท่านั้นที่จะไม่เบิ่งมอง หรืออาทร เห็นค่าต่อสิ่งที่เราลงแรงกันอยู่
ใช่ครับ
เหมือนไม้ใหญ่
เหมือนต้นยางนา
ยังไงๆ ก็เป็นยางนา
ต่อให้เหลือต้นเดียวในป่าก้าง หรือท้องทุ่งอันโล่งเตียน
ยางนา -ก็คือยางนาอยู่วันยังค่ำ
พญาแห่งไม้ ก็ยังเป็นพญาแห่งไม้
หรือไม่จริง
...
ความเห็น (2)
เป็นพญาแห่งไม้..ที่รอ..ถูกโค่น..รึ..ยืนโดดเดี่ยว..ไม่มีแม้แต่หยาดฝน..แล้วจะมีประโยชน์อันใด..ที่จะเป็นพญาไม้..(อิอิ)
คุณ