อยู่กับนักเรียนทั้งวัน (14 กรกฎาคม 2559)

วันนี้ครูพี่เลี้ยงท่านยังไม่หายดี จึงขอลาเพิ่มอีกหนึ่งวัน เพราะฉะนั้นวันนี้ดิฉันก็ต้องคุมนักเรียนคนเดียวอีกหนึ่งวัน วันนี้คาบแรกเป็นภาษาไทย และคาบสองเป็นวิทยาศาสตร์ของครูพี่เลี้ยง แต่ท่านไม่ได้ฝากงานไว้ ดิฉันจึงเอามาเป็นคาบภาษาไทยต่อกันเลย เพราะว่าวันนั้นครูพี่เลี้ยงท่านขอคาบคณิตดิฉันไป1คาบ

วันนี้ดิฉันให้เด็กนำหนังสือวรรณคดีลำนำมาทบทน โดยเริ่มแรกก็ให้อ่านก่อนตามปกติ จากนั้นดิฉันสนทนากับนักเรียนเกี่ยวกับเรื่องที่อ่าน ข้อคิด และคำศัพท์ต่างๆในเรื่อง แล้วเขียนเป็น mind map สรุปให้เด็กบนกระดาน ให้เด็กจดลงไปในสมุดเอาไว้อ่าน วึ่งการสรุปก็เขียนเพียงข้อความสั้นๆที่อ่านแล้วพอจำได้ เพราะเด็ก ป.1 เขียนเยอะไม่ไหว แต่วันนี้ดันมาเกิดปัญหาขึ้นในห้อง มีนักเรียนชายคนหนึ่งไม่รู้ว่าวันนี้เขาเป็นอะไร แรกๆเขาก็สงสัยว่าทำไมต้องเอาหนังสือมาอ่าน แล้วก็ถามนั่นถามนี่สารพัดทั้งเรื่องเก่าที่เกิดขึ้นตั้งแต่ไปทัศนศึกษาและเรื่องต่างๆในห้อง ดิฉันก็ค่อยๆตอบไปทีละคำถามอย่างใจเย็น เพราะรู้อยู่แล้วว่าเด็กคนนี้ใจร้อนใส่ไม่ได้ แต่พอเพื่อนจดแผนผังบนกระดาน เขาก็เคาะโต๊ะและสุดท้ายก็ร้องไห้ ซึ่งดิฉันก็ไม่รู้ว่าสาเหตุที่ร้องไห้คืออะไร ดิฉันก็พยายามแก้ปัญหา ถามเขาว่าทำไม แต่ก็ไม่ได้คำตอบ เขาเอาเรื่องราวเก่าๆมาพูดซ้ำๆและก็โกรธเพื่อน ดิฉันต้องคอยระวังเพราะกลัวเขาจะไปทำร้ายเพื่อน เขาร้องไห้จนเด็กๆคนอื่นนั่งนิ่งกันหมด ดิฉันก็เลยนึกได้ว่า ทุกครั้งที่เขาร้องไห้คาบคนอื่น เขาจะหยุดร้องเมื่อได้กินขนม ดิฉันเลยบอกให้เขาเอาขนมมากิน แล้วก็นั่งสงบสติอารมณ์อยู่ที่โต๊ะหน้าห้อง สุดท้ายเหตุการณ์ก็กลับมาเป็นปกติ

ตอนบ่ายเป็นคาบคณิตศาสตร์ ดิฉันให้นักเรียนทำแบบฝึกหัดต่อให้หมด เพราะพรุ่งนี้ ดิฉันจะติวข้อสอบให้เลย และแล้ววันนี้ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี