วันที่สามสิบแปด ยังไม่หายดี (5 กรกฎาคม 2559)

จากที่เมื่อวานร่างกายต้องการการพักผ่อน ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่เเล้ว วันนี้มาโรงเรียนได้ละอาการปวดหัวยังคงปวดหัวอีกนิดหน่อย วันนี้อยู่เวรด้วยจึงมาตั้งเเต่เช้าเฝ้าเวรหน้าประตู ช่วงนี้คงต้องงดกาแฟไปก่อนละ เเม้ว่าวันนี้สอนเเค่คาบเดียว เเต่เป็นอะไรที่เหนื่อยมากจริง ๆ ไม่ได้เตรียมตัวสอนเลย ยอมรับเลยจริง ๆ ตอนนี้สุขภาพต้องมาก่อน วันนี้เลยสอนเเบบธรรมดาไปก่อนนะนักเรียน

พักเที่ยงละวันนี้อาการปวดหัวมาอีกละ จัดยาไปเม็ดหนึ่ง ตามด้วยการไปสอนวิทย์ในคาบที่ 4 ต่อเป็นโชคดีมากที่วันนี้สอนห้องของเราเอง ป.2/1 ถ้าได้สอน 2/2 งานนี้คงเเย่ ร่างกายคงพังอีกรอบ เพราะ 2/2 เป็นห้องที่ดื้อมากไม่ฟังเลย วันนี้เลยรอดตัวไปกับการสอนห้องตัวเองเเบบมึน ๆ และก็ผ่านไปได้ด้วยดีจนหมดคาบ ถ้าวันนี้อาจารย์นิเทศมาคงเเย่แบบสุด ๆ

สอนเสร็จก็ขอตัวออกมานั่งพักหน้าห้องสักพัก ก็เจอนักเรียน ป. 1 น้องใบเตย เจ้าประจำเสมอที่มาเหลาดินสอสี มาเหลาดินสอทุกคาบ และจะเรียกครูโต้งเสมอทุกครั้งที่เจอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน ครูโต้งวันนี้มาสอนห้องเราไหม ? อย่าเลยใบเตยถ้าวันนี้ได้สอน ป.1/1 คงเเย่เหมือนกันละ

"ถ้าวันนี้ครูสอนพวกเธอ ครูคงเเย่นะ น้องใบเตย"

เสร็จสิ้นกาาสอนเเบบทุกอย่างวันนี้ไม่เอาอะไรทั้งสอน อาการปวดหัวในภาคบ่ายดีขึ้นมากละ แต่ยังคงปวดอยู่นิดหน่อย เลิกเรียนถามว่ากลับบ้านได้ยัง คำตอบคือยัง เพราะยังต้องอยู่เวรอยู่ต่ออีกกว่าจะกลับก็หกโมงกว่าถึงบ้านสลบทันที