วันนี้ (17 กรกฎาคม 2559) เป็นวันหยุดราชการ แต่ผมยังต้องเข้ามาสะสางงานหลายเรื่อง ระหว่างทำงานได้ยินเสียงเพลง "อาจจะเป็นคนนี้" ของ แหวน ฐิติมา ลอยละล่องมาลอยละล่องมา ในใจไม่ได้นึกถึงความผิดหวังที่เป็นเรื่องในอดีต แต่เพราะเพลงนี้ ทำให้นึกถึงพฤติกรรมของผู้คน หลากหลาย ที่ได้เจอะเจอมา กับอายุที่ทวีขึ้นกระมัง จึงลงเอยกับคำพูดที่เตือนตนเองว่า "ช่างมันเถอะ" เพื่อทำให้ตัวเองยังอยู่ต่อไป อย่างสำเนียกรู้
วิหาร "พระศรีศาสดา" วัดพระศรีรัตนมหาธาตุวรมหาวิหาร จ.พิษณุโลก (ยามเย็นๆ)
หลายครั้งเมื่อมีภาระหนักอึ้ง พอได้ผ่อนคลายด้วยการ "ปั่นจักรยาน" ออกกำลังกาย ได้ไปในที่ต่าง ๆ ทั้งที่เคยไป และไม่เคยไป ได้เห็น ได้ยิน เรื่องต่าง ๆ (ระหว่างนั่งบันทึกเรื่องนี้ มีชายจิตอาสาอยู่คนหนึ่ง ปั่นจักรยานพร้อมอุปกรณ์กู้ภัย ผ่านหน้าผมไป) บางครั้งโชคดี มีผีเสื้อ แมลงปอ บินนำหรือคู่ขนานไปอีก ทำให้ความเคร่งเครียดที่บังเกิดขึ้นหายไป เสริมสร้างพลังใจ ที่จะดำเนินภารกิจต่างๆ ต่อไป
มีคนพร่ำสอนนะว่า คนที่ทำงานใด ๆ ย่อมมีปัญหา ถ้าไม่ทำซิ ปัญหาจะเกิดได้อย่างไร คงเป็นสัจธรรมสำหรับคนทำงานทุกสาขา ซึ่งแต่ละคนต้องบริหารจัดการตนเอง ให้ได้ทั้งงานและชีวิตส่วนตัว หวังว่าความรู้สึก ความคิดข้างต้น คงมีสาระสำหรับบางคน ที่จะเติมเต็มพลังใจ และก้าวเดินต่อไป นะครับ
ไม่มีความเห็น