เพื่อนฉันตอนฉันป่วย
ต้องขอเกริ่นก่อนนะคะว่าเรื่องนี้คือเรื่องที่เพื่อนของดิฉันได้เล่าให้ฟัง เรื่องมีอยู่ว่า คุณตาได้เข้าโรงพยาบาล (โรคคนแก่) ก็เจ็บออดๆแอดๆเรื่องมาก มีเรื่องให้เข้าโรงพยาบาลอยู่บ่อยๆ จนเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2557 คุณตาได้ป่วยหนัก นอนโรงพยาบาลนานมาก ใช้เครื่องช่วยหายใจอยู่ตลอดเวลา และมีอาการหัวใจหยุดเต้น ต้องเรียกคุณหมอเกือบทั้งคืนเพื่อใช้เครื่องกระตุ้นหัวใจ สภาพคุณตาในตอนนั้นแย่มากๆ จนลูกๆหลานๆทำใจคิดว่า สงสัยคงต้องถึงเวลาแล้วล่ะ แต่ว่าก็มีเรื่องปาฏิหาริย์เกิดขึ้น ในตอนเช้าคุณตาดีขึ้นหายเป็นปกติ ลุกขึ้นมานั่ง ลุกขึ้นยืน เดินไปเดินมา กินข้าวเองได้ปกติ ลูกๆถามว่าเป็นยังไงบ้าง คุณตาบอกว่าไม่เป็นไรแล้ว หายแล้ว กลับบ้านกันเถอะ ช่วงเดือนสิงหาคม 2557 ด้วยอายุคุณตาก็ 84 ปีแล้ว ร่างกายไม่มีแรง เดินไม่ค่อยไหวช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ถึงขนาดที่ว่าตอนนอนจะมีอาการไม่มีแรงที่จะหายใจ(หายใจลำบาก)ช่วงหลังๆมาคุณตาก็จะใช้เครื่องช่วยหายใจอยู่ตลอดเวลาเวลานอนหรือ หายใจไม่ค่อยออก ลูกๆหลานๆก็จะคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง มีอยู่วันหนึง แถวๆบ้านมีการจัดเทศกาลประเพณีประจำหมู่บ้าน มีงานวัด ญาติๆก็ไปเที่ยวกันมีผมคอยเฝ้าคอยดูแลคุณตาอยู่คนเดียว ตอนนั้นก็ประมาณสองทุ่มกว่าๆ คุณตาคงเห็นผมเหงาๆอยากไปเที่ยว เลยบอกกับผมว่า "ไปเที่ยวเถอะ ตาไม่เป็นไรหรอก ตามีเพื่อนคอยดูแลอยู่" ตอนนั้นผมงงมาก คุณตาพูดอะไร ผมเลยถามคุณตาว่า
ผม : เพื่อนที่ไหน คุณตาเล่าให้ฟังหน่อย พามาให้ผมรู้จักหน่อย
คุณตา : มานั่งตรงนี้ ข้างๆตานี่
ผม : (เข้าไปนั่งตามที่คุณตาบอก)
คุณตา : เห็นต้นไทรต้นนั้นไหม ?
ผม : เห็นครับ
คุณตา : เพื่อนตายืนอยู่ใต้ต้นไทร มองเห็นมั้ย(คุณตาถาม)
ผม : มองไปรอบ มองจนทั่ว ไม่มีใครสักคน (หันไปหาคุณตา)
คุณตา : ยิ้มหัวเราะ และบอกว่า ชื่อ อินทร์ ใส่โจงกระเบนสีแดง ผิวเข้มๆ เขาช่วยดูแลตาอยู่ คุณตาเล่าต่อว่า ตอนที่ตาป่วยเข้าโรงพยาบาล อินทร์มาช่วย อินทร์บอกตาว่าเจ้ากรรมนายเวรพยายามจะพาตาไป อินบอกตาว่าไม่ต้องกลัว ตายังไม่ถึงเวลา คุณตาบอกผมต่อว่าอย่าเล่าให้ใครฟังนะ เดี๋ยวแม่ๆจะแตกตื่น ผมในตอนนั้นคิดว่าคุณตาเพ้อเจ้อ หลงๆลืมๆ โรคคนแก่ เพราะโดยส่วนตัวแล้วผมค่อยเชื่อเรื่องลึกลับอะไรแบบนี้เท่าไร เวลาผ่านไป เวลาอยู่กับตาสองคน ผมก็มีแซว มีพูดเล่นกับคุณตาเรื่อง พี่อินทร์อยู่ๆบ่อยๆ จนวันหนึ่งก็มีคนแก่แถวๆบ้านตาย รุ่นๆคุณตาของผมนั่นแหละ ถือว่าเป็นเพื่อนบ้านของคุณตาเลย ก็จัดงานศพปกติ หลังจากงานศพเวลาผ่านไปไม่ถึงเดือนก็มีคนแก่ตายอีก ผมรู้สึกใจหายมาก ภายในเวลาไม่ถึงเดือน ต้องไปงานศพคนรู้จักถึงสองคน รู้สึกเป็นห่วงคุณตา ตอนนั้นผมคอยดูแลคุณตาไม่ห่าง เรียกได้ว่าตัวติดกันเลย คุณตาเขาคงรู้สึกได้ว่าผมห่วง เลยบอกกับผมว่า "ตายังแข็งแรง ยังอยู่ด้วยอีกนาน อินทร์บอกว่า ตาจะเป็นคนที่เก้า พึ่งผ่านไปสองคนเอง" ความรู้สึกในตอนนั้น จากเป็นคนที่ไม่ค่อยเชื่อแต่ก็รู้สึกใจหายกับคำที่คุณตาพูดมา แน่นอนว่าหลังจากนั้นก็มีงานศพเรื่อยๆ เดือนมีนาคม 2558 เพื่อนคุณตาที่อยู่ข้างบ้านก็เสียชีวิต และที่ผมรู้สึกใจหายที่สุด คือคนนี้เป็นคนที่แปด ผมใจหาย กลัวมาก คอยดูแลคุณตาตลอด จะคอยกอด คอยเช็คสายเครื่องช่วยหายใจตลอด คุณตาบอกกับผมว่า "เดี๋ยวก็ต้องไปแล้ว ตาไม่กลัวหรอก อินทร์เขาจะช่วยพาตาไป หนูต้องเป็นคนดี หางานหาการทำซะ อย่ามัวใช้ชีวิตเล่นแบบนี้ ต้องมีความรับผิดชอบ ต้องเป็นผู้ใหญ่ได้แล้ว ชีวิตมันมีเวลาไม่มากหรอก เมื่อถึงเวลา เราก็ห้ามไม่ได้" หลักจากนั้นเหตุการณ์ก็ปกติ ผมก็หางานทำ จนได้งานๆหนึ่ง ช่วงนั้นนัดสัมภาษณ์งาน เป็นช่วงที่คุณตาป่วยไม่สบายไปหาหมอที่โรงพยาบาล ผมกะว่าพอสัมภาษณ์งานเสร็จ ก็จะไปเที่ยวหาคุณตา (ผมกับคุณตาอยู่คนละจังหวัดถ้ามีโอกาสก็จะไปหาอยู่บ่อยๆ) แต่กลายเป็นว่าผมได้รับเข้าทำงานในวันที่สัมภาษณ์เลย อีก7วันให้เริ่มงานได้เลย ระหว่างนั้นผมก็เตรียมเอกสาร แวะไปตัดชุด ทำธุระเกี่ยวกับที่ทำงาน และแล้วผมก็ได้รับข่าวร้าย คุณตาของผมเสียชีวิต ความรู้สึกตอนนั้นมันเสียใจมากๆ แต่ต้องไปเริ่มงานในวันรุ่งขึ้น เป็นการเริ่มงานด้วยความรู้สึกที่แย่มากในวันนั้น จนถึงวันนี้ เรื่องเล่าที่คุณตาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับคนที่ชื่ออินทร์ ผมยังเก็บไว้ไม่บอกใคร จนมาวันนี้ผมแค่ต้องการพูดเรื่องราวและความรู้สึกของผมออกมา จนถึงตอนนี้ ผมก็ยังมีคำถามคาใจว่า " อินทร์ ผีที่คอยบอก คอยเข้าฝันเขามาอยู่ดูแลเป็นเพื่อนคุณตา หรือว่าเขาคือเจ้ากรรมนายเวรที่คุณตาพูดถึงกันแน่ "
ความเห็น (1)
ใช่-น่าคิดตามมากๆ
แต่ช่วยจัดย่อหนาใหม่หน่อย จะกลับมาอ่านใหม่อีกรอบ 555