​สุขภาพกับการรอคอย

สุขภาพกับการรอคอย

ทุกเช้าก่อน 8 โมง ผู้คนมากมายหลายหลากต่างมายืนเข้าแถวรอรับบัตรคิวจากเจ้าหน้าที่บริเวณหน้าเคาเตอร์ประชาสัมพันธ์ ของโรงพยาบาล คนที่มาก่อนก็ต้องตื่นนอนและเดินทางออกจากบ้านมาก่อน หวังว่าจะได้รับการตรวจ รับยาเสร็จเร็วในตอนสายๆ จะได้กลับบ้านเร็วกว่าคนอื่น

วันนี้ก็เช่นเดียวกัน หน้าเคาเตอร์ประชาสัมพันธ์ ของโรงพยาบาล คลาคล่ำไปด้วยผู้คนเหมือนเช่นเคย เสียงจอกแจกจอแจ พูดคุยทักทายกันระหว่างรอรับบัตรคิวมันเป็นบรรยากาศที่ไม่แตกต่างไปกับบรรยากาศ ตลาดเปิดท้ายที่เรามักพบเจอ ในที่ชุมชนต่างๆ หากแต่ผู้จับจ่ายใช้สอยในตลาดแห่งนี้ เป็นผู้ป่วย

8 โมง 30 นาทีแผนกผู้ป่วยนอก : ยายเมี้ยนและหลานสาว นั่งรอพยาบาลเรียกซักประวัติ วัดความดันโลหิต วันนี้ยายเมี้ยนนั่งซ้อนท้ายมอเตอร์ไซด์หลานสาวมาโรงพยาบาล เพื่อพบแพทย์ ด้วยอาการนอนไม่ค่อยหลับ เพลีย ทานไม่ได้ แต่เมื่อยายเมี้ยนมาเพิ่งจะพบว่าผู้รับบริการเยอะเหลือเกิน หลังจากพยาบาลคนสวยซักประวัติและวัดความดันโลหิตเรียบร้อย ยายเมี้ยนจึงเดินมานั่งเก้าอี้รอตรวจข้างๆหลานสาวที่นั่งเช็คไลน์บนมือถือของตัวเอง บางครั้งก็ถ่ายเซลฟี่เล่นระหว่างรอ ในความรู้สึกของหญิงชรา ผู้คนช่างมากหน้าหลายตาเหลือเกิน นั่งมองจนตาลาย และหิวข้าว รอแล้วรอเล่า คนแล้วคนเล่า เมื่อไหร่จะถึงคิวยายเสียที จะลุกขึ้นเดินไปถามพยาบาลว่าคิวยายใกล้ถึงแล้วยังก็ปวดเข่า ซ้ำรู้สึกเกรงใจพยาบาลและผู้ช่วย มองดูแล้วแต่ละคนต่างงานยุ่ง วุ่นวาย ไปหมด เจ้าหลานสาวตัวดีก็ออกไปซื้อน้ำดื่มที่ร้านสวัสดิการของโรงพยาบาล

ญาติหลายคนยื่นหน้าบอกบุญไม่รับ บ่นขมุมขมิมอย่างท้อแท้ กับการรอคอย เสียงเรียกชื่อของพยาบาล

ดังสลับกัน กับเสียงผู้ช่วยเหลือคนไข้ เพื่อเรียกผู้ป่วย มาซักประวัติ และจัดคิวรอตรวจ

เสียงตะโกนขอทางของญาติผู้ป่วย ซึ่งกำลังเข็นรถนั่งเพื่อนำผู้ป่วยไปซักปะวัติ ตามเสี่ยงเรียกของพยาบาล เนื่องจากบริเวณที่สัญจรไปมาคับแคบ ความวุ่นวาย ที่ดูเหมือนว่าเป็นความเคยชิน ยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องสีหน้าที่เรียบเฉยของญาติ และแววตา ที่บ่งบอกถึงความชาชินกับกับโชติชะตาที่ไม่มีโอกาสได้เลือก

1๑.40 น เสี่ยงตะโกนโวกเวก ยังคงเกิดอย่างต่อ เนื่องทันใดนั้นพยาบาลคนที่สวยน้อยกว่าอีกคนก็ประกาศบอกผู้รับบริการทั้งหลายว่า เนื่องจากมีผู้ป่วยจำนวนมาก วันนี้มีแพทย์ตรวจอยู่เพียงท่านเดียว จำเป็นต้องให้คนที่รออยู่ ตั้งแต่คิวที่ ๖๐ กลับบ้านไปทานข้าวก่อน แล้วค่อยมาตอนบ่ายโมง

“ แล้วยายจะทำอย่างไรล๊ะ วันนี้ก็อุตสาห์หยุดทำขนม เพื่อมาหาหมอ ที่โรงพยาบาล จะไปหาหมอที่คลินิก ก็เสียดายเงิน พรุ่งนี้ยายคงหยุดทำขนมอีกวันไม่ได้หรอกนะ เพราะมันคือค่าน้ำค่าไฟ และค่าขนมไปโรงเรียนของไอ้แดงมัน แล้วตอนบาย ยายจะได้ตรวจกี่โมง ได้ตรวจแน่นะ ”

สงสารยายเมี้ยน และ ผู้ป่วยรายอื่นทุกคน สู้อุตส่าห์นั่งรอคิวตรวจอย่างสงบ ตั้งแต่สายจนเกือบเที่ยง ได้ฟังประกาศนี้จะรู้สึกอย่างไร ฉันและเพื่อนอดทนใจเย็น ที่จะอธิบายซ้ำๆ และแก้ปัญหา ให้กับเงื่อนไขของแต่ละคน ที่ต้องการ บ้างก็ขอมาตอน บ่าย ๓ โมง เพื่อแวะไปส่งขนมที่ทำไว้เมื่อเช้า อันเป็นรายได้ที่สำคัญ บ้างก็ขอตรวจให้เสร็จก่อน 4 โมงเย็น เพื่อไปรับหลาน บ้างก็โอดครวญกับการลางานในช่วงเช้าเพื่อหวังว่า ในช่วงบ่ายจะได้กลับไปทำงานเพื่อที่จะได้ไม่ถูกหักค่าจ้าง ทุกปัญหา ถูกจัดการโดยฝีมือชองฉันและเพื่อน ฉันไม่รู้ว่า ฉันสามารถคิดและจัดการปัญหาให้กับพวกเขาทุกคนได้อย่างไร แต่สิ่งที่ฉันเห็น คือรอยยิ้มแม้ไม่มากมายนัก แต่มันคือรอยยิ้มที่ปลอบใจฉันและเพื่อน ว่า ไม่เป็นไร อย่างน้อย ก็ไม่เสียเวลามากว่าที่คิด พวกเขาเต็มใจเดินจากไปอย่างมีความสุขเพื่อที่จะเดินกลับมาหาฉันและเพื่อนอีกครั้ง ในช่วงบ่าย

งานบริการที่ดี ต้องมีระบบการให้บริการ บริหาร จัดการที่ดี การให้ข้อมูลข่าวสาร ประชาสัมพันธ์และใส่ใจในปัญหาของเขา ใส่ใจคุณภาพบริการ และความรู้สึกของผู้รับบริการ เป็นคำตอบของความสำเร็จท่ามกลางความขาดแคลน