26. ย้อนย้ำ-ปรับ
วันจันทร์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2559
#ข้อวัตร
ตอนเช้าตื่นมาที่บ้านพี่ที่ร้อยเอ็ด ไหว้พระแล้วก็นั่ง ประมาณตีห้าโทรหาพี่เพื่อแจ้งขอออกเดินทางไปขอนแก่น ใจแอบลังเลจะไปจังหันไหม จากการประสานข้อมูลติดต่อกับน้องนีก็เหมือนกระตุ้นกัน น้องนีไปจังหัน ก็เหมือนได้ชวนกันทำบุญ หนูก็เลยมุ่งมั่นไปตึกสงฆ์ วันนี้น้ำท่วมลานจอดรถที่ตึกสงฆ์หาที่จอดยาก แต่ผู้ดูแลที่จอดก็เมตตาเปิดทางให้ได้จอด ถวายจังหันเสร็จก็ออกไปทำงานทันที เช้ามีหารือกันเรื่องความก้าวหน้างานประชุม สิ่งที่ต้องเตรียม ยังไม่ทันเรียบร้อย มีประชุมซ้อนแบบที่จำเป็นต้องเข้า เที่ยงๆ เข้าไปเคลียร์กับโรงแรม เข้ามาพักที่บ้าน หนูงีบหลับ บ่ายเข้าไปทำเอกสารเพิ่มเติมห้าโมงเย็นขนของแล้วก็มีประชุมทีมงานยาวจนสองทุ่ม เป็นวันที่เต็มที่ก่อนลงมาเขียนบันทึก
#ทาน
-ไปจังหันที่ตึกสงฆ์ ได้เรียนรู้ว่า แม้อุปสรรค มี แต่ก็ไม่ใช่อุปสรรคที่เกินกำลังที่จะลงมือทำตามกำลัง เหลืออะไรที่ต้องแก้ไข ก็ต้องทำต่อไป
-วันนี้ก็เต็มที่กับการทำ กับการที่ต้องมาโรงแรมอยู่แล้วเลยอาสาขนของและเอกสารต่างๆที่ต้องใช้ ในการประชุม พอคุยงานกับทีม ตั้งใจใช้ศักยภาพที่มีที่ครูเมตตาฝึกให้กับการเป็น Note taker เอามาใช้ประโยชน์กับงานนี้ เห็น feed back จากพี่ ๆ ดูยินดี เหลืออะไรที่หนูต้องทำ ตั้งใจ ตั้งสติกับตนเอง เชื่อ มั่น ตั้งสติ เดินให้พอ แล้วจะทำงานได้เต็มที่
#ศีล
-ไม่ฆ่า ไม่เบียดเบียน วันนี้เบียดเบียนตนเองด้วยหลายอย่างชิฟไปหมด แต่ยังไงก็ต่างพยายามปรับไปเรื่อย ๆ
-ไม่ลักทรัพย์ ไม่หยิบของที่เจ้าของไม่ได้ให้ สองสามวันมานี้ ทำอะไรมากขึ้น เตรียมการ เตรียมตัวเตรียมใจ เหลืออะไรที่ต้องทำอีก ย้อนมอง Concept และสิ่งที่ต้องลงมือพรุ่งนี้ เวลามีจำกัด แต่ต้องทำเต็มที่
-ประพฤติพรหมจรรย์ วันนี้นั่งคุยงานกันจนเย็นที่ ล๊อบบี้โรงแรม ภาพที่ออกมาเห็นความไม่สำรวมของตนเอง กับการพูดในสิ่งที่ตั้งใจแลกเปลี่ยน
-ไม่พูดปด ไม่พูดเพ้อเจ้อ ส่งบันทึกช้าวันนี้ข้อนี้ก็บกพร่อง เหลืออะไรต้องแก้ไข ย้ำกับตนเองไม่ต้องมาเหตุผลดี ผิดก็คือผิด แล้วไปหาวิธีกับตนเอง
-ไม่ดื่มเหล้าไม่ขาดสติ กับหลายอย่างที่เข้ามา ง่ายที่จะขาดสติ ได้แต่ ฮึบ ๆ กับตนเองแล้วบอกว่า “ทำเยอะ ไม่ใช่ว่า ทำลวก ๆ รักษาสติดีๆ
-ไม่ทานอาหารหลังเที่ยง วันนี้ทานสาหร่าย
-ไม่นั่งนอนบนที่นอนสูงยัดนุ่นหรือสำลี เข้ามาทที่โรงแรมเตียงนอนชวนให้กระโดดขึ้นมาก ๆ แต่อดใจไว้ทำหน้าที่ให้เรียบร้อย
#ภาวนา
-กับการก้าวออกมาทำอะไรมากขึ้น จุดเริ่มมาจากวันที่ครูกระชากให้ดูตนเองว่าทำอะไรได้ แล้วให้รู้จักเสียสละช่วยเพื่อนร่วมงาน พอทำแล้วก็รู้สึก สนุก แต่ในความสนุก มีความยุ่งยากกับกิเลสตัว ทำอะไรไม่เรียบร้อย และตัวสุดโต่ง ย้ำ ๆ ว่าสิ่งนี้ต้องแก้ไข
#หลวงพี่สอนอะไร สำนึกอะไร
หลวงพี่ให้พิจารณาตนเอง ดูตนเอง ให้กลับไปอ่านบันทึกตนเองที่เขียน จะรู้เลยว่า เป็นคนยังไง ติดกิเลสอะไรอยู่ เอาเข้าจริง ๆ มันแทบไม่อยากดูตนเองเลยค่ะ หลวงพี่ย้ำเห็นรึยังว่ามัน “หนี”
มันเหมือนคนอยากได้แต่ไม่ทำ
ซึ่งก็เป็นแบบนี้จริง ๆ มันไม่ยอมรับความจริงของตนเอง
