บันทึกความทรงจำ (7-14 ต.ค. 49) : Mongolia (23)


ระหว่างที่เดินออกมาจากห้างมีเด็ก 2 คนมาขอเงินน่ากลัวมาก ดีที่ว่า อ.วิชาญช่วยไล่ไปให้ได้ ความจริงใจหนึ่งก็นึกสงสารอยากจะช่วยเหลือ แต่อีกใจหนึ่งก็เกรงว่าจะมีมากันอีกหลายคนจนไม่รู้จะทำอย่างไรอีก จึงต้องกลายเป็นคนใจดำไปเลย

พุธที่ 11 ตุลาคม 2549 (ต่อ) 

        State Department Store เป็นอาคาร 5 ชั้น เป็นที่ Shopping ที่ดีที่สุด ใหญ่ที่สุดของ UB ที่นักท่องเที่ยวทุกคนไม่ควรพลาด (Do not miss) ชั้นบนสุดเป็นที่ขายของที่ระลึก มีของให้เลือกซื้อหลายอย่างน่าสนใจมาก แต่ผมไม่สามารถถ่ายรูปมาฝากได้ เนื่องจากเขาห้ามครับ มีเสื้อ T-Shirt ด้วย ราคาถูกกว่าที่ซื้อมาจาก GOBI นิดหน่อย ระหว่างที่เดินออกมาจากห้างมีเด็ก 2 คนมาขอเงินน่ากลัวมาก ดีที่ว่า อ.วิชาญช่วยไล่ไปให้ได้ ความจริงใจหนึ่งก็นึกสงสารอยากจะช่วยเหลือ แต่อีกใจหนึ่งก็เกรงว่าจะมีมากันอีกหลายคนจนไม่รู้จะทำอย่างไรอีก จึงต้องกลายเป็นคนใจดำไปเลย

        ค่ำ ทาน Dinner ที่ร้านอาหารจีนเยื้อง ๆ กับ State Department Store มีผู้บริหาร GISDA, ผู้บริหารสมาคม AARS (ดร.มนู), ผู้บริหาร RS จาก มน. ม.บูรพา ม.ขอนแก่น เข้าร่วมรับประทานอาหารด้วยกันเกือบ 30 คน

        หน้าคนให้บริการในร้านอาหารคล้ายกับอาจารย์ที่ มน. ท่านหนึ่งมาก อาจเป็นญาติกันก็ได้

        เดินกลับโรงแรม ผ่านทางลอดใต้ถนน (ทางม้าลอดคล้าย ๆ กับที่ถนนพญาไทที่จุฬาฯ)  ผ่านสถานทูตตุรกี ผ่าน square หน้าทำเนียบ มีกระโจม 2 กระโจมมาตั้ง กลับเข้าที่พัก save ภาพจากกล้องลง computer (ทุกวัน)

        คืนนี้ขอเข้านอนให้เร็วที่สุดครับ เพื่อเป็นการพักสายตา


เด็ก 2 คนที่มาขอเงิน น่ากลัวมาก


Dinner ที่ร้านอาหารจีน
บรรยากาศ และภาพรวม ๆ ของอาหารมื้อนี้


ระหว่างเดินกลับโรงแรม ถ่ายรูปกับกระโจมที่มาตั้ง

         วิบูลย์ วัฒนาธร

.

หมายเลขบันทึก: 60873เขียนเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2006 14:52 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 17:38 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (4)
  • ทำไมเด็กน่ากลัวครับ
  • ผมว่าน่าสงสาร
  • อากาศท่าทางดีมากนะครับ
ที่ว่าน่ากลัวเนื่องจากขณะที่ผมกำลังรังเรว่าจะให้หรือไม่ให้ดี ผมทำท่าจะควักกระเป๋าสตางค์ออกมาให้แต่ก็เกรงว่าเขาจะคว้าไปเลย จึงเปลี่ยนใจยังไม่ให้ เขาก็เลยทำท่าข่มขู่ เหมือนจะบีบบังคับว่าจะต้องเอาให้ได้ และไม่ยอมลดละไม่ว่าเราจะพูดด้วยดีอย่างไร เขาเห็นเช่นนั้นก็ยิ่งได้ใจยิ่งเข้ามาทำท่าบีบบังคับเราแบบไม่ยอมลดละ จนผมทำอะไรไม่ถูก ดีว่า อ. วิชาญเห็นเข้าและเข้ามาช่วยจัดการให้ ผมยังสงสัยตัวเองเลยว่าทำไมกับคนอื่นเขาไม่ไปตื้อ ทำไมต้องเป็นผม เคยมีอีกครั้งที่เมืองจีน มีผู้หญิงอุ้มลูกเล็ก ๆ มาเดินตามตื้อขอเงินเหมือนกับว่าผมจะต้องรับผิดชอบในเรื่องลูกของเขา คนก็มีตั้งเยอะไม่ไปตามทวงความรับผิดชอบ ทำไมต้องเป็นผม แต่ตอนนั้น ผมพอจะหยิบสตางค์ให้ได้โดยไม่ยาก จึงใจอ่อนให้ไปจำนวนหนึ่ง แล้วรีบกลับที่พักทันทีเลย
ผมยังสงสัยตัวเองเลยว่าทำไมกับคนอื่นเขาไม่ไปตื้อ ทำไมต้องเป็นผม เคยมีอีกครั้งที่เมืองจีน มีผู้หญิงอุ้มลูกเล็ก ๆ มาเดินตามตื้อขอเงินเหมือนกับว่าผมจะต้องรับผิดชอบในเรื่องลูกของเขา คนก็มีตั้งเยอะไม่ไปตามทวงความรับผิดชอบ ทำไมต้องเป็นผมก็เพราะอาจารย์ มีบุคลิคใจดีไงคะ ใคร...ชาติไหนก็ดูออกคนใจดี.....ต้องขอ....ต้องขอ....ได้แน่ๆ
  • สงสัยว่า ถ้าไปเดินตามห้างฯ ที่เมืองไทย จะมีเด็กมาขอสตางค์ อ.วิบูลย์บ้างไหม
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท