วันที่ 15 ระบบไม้เรียว ( 6 มิถุนายน 2559 )

ไม่มีเด็กคนไหนที่เรียบร้อยที่สุด และไม่มีเด็กคนไหนที่ดื้อ

ความซุกซนของเด็กชั้นประถม 1 มันเรื่องปรกติอยู่แล้ว ยกเว้นวันนี้

ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองโมโหอะไรได้ขนาดนี้

การควบคุมสติของครู กับความโกรธเป็นเรื่องที่สำคัญมาก

โดยส่วนตัวเป็นคนที่หงุดหงิดกับอะไรง่ายๆ อยู่แล้ว

การมาอยู่ร่วมกับเด็ก จำนวน 25 คน มีเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวตลอดเวลา

ยังไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่การที่พูดอะไรไป แล้วเด็กไม่ฟัง และไม่ทำตาม

เป็นอะไรที่ชวนให้หงุดหงิดมาก

วันนี้เลยขอใช้ระบบไม้เรียวซะหน่อยย

ไม่ได้ฟาดเด็กนะค่ะ เอาฟาดกระดาน

อยากกลับไปในยุคครูสมัยเมื่อก่อน บางทีไม้เรียวก็จำเป็น

ในการควบคุมชั้นเรียน และการทำให้เด็กมีความเคารพ แต่ก็เพียงแค่บางสถานการณ์เท่านั้น

เด็กมักจะมีความเกรงกลัว เจ้าไม้นี่เป็นอย่างมาก แค่เงื้อไม้เรียว วิ่งกลับไปนั่งที่ เสียงเงียบโดยฉับพลัน

โดยที่ครูไม่ต้องพูดอะไรมาก นั้นแหละห้องก็กลับมาเป็นปรกติสุข

วันนี้เป็นวันที่เตรียมความพร้อมสำหรับการประเมินระดับเพชรของโรงเรียน

ทำให้ฉันไม่ได้สอน ต้องคอยควบคุมนักเรียนชั้น ป 1

ความอดทนต้องมา