วันที่ 16 เสียงหายไปไหน (7 มิถุนายน 2559)

ครั้งแรกกับหน้าที่ครูเวรขายนม มาถึงโรงเรียน 06.40 น. รีบไปเปิดห้องวิทยาศาสตร์ เก็บกระเป๋าแล้วก็ไปยังจุดขายนม เป็นครั้งแรกที่ได้ทำหน้าที่ครูเวรขายนม ไปถึงไม่มีใครสักคนและก็ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง เดินกลับมายังจุดที่เซ็นเวร เจอพี่แคท ฉันกำลังจะถามว่าเวรขายนมต้องทำยังไงบ้าง พี่แคทก็ตอบกลับมาทันทีว่า พี่ก็เป็นเวรขายนม ถึงขั้นตกใจ 555 ตอนแรกก็ขายไม่ค่อยดีเท่าไหร่ คงเช้าอยู่ นมค่ะนมถุงละ 7 บาท มีหลากหลายรสชาติ ช็อคโกแลต สตรอเบอรี่ ส้ม ลิ้นจี่ สับปะรดและก็รสหวาน สมัยก่อนนี่เป็นของโปรดเลยก็ว่าได้ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้กิน เวลาล่วงเลยไปจนใกล้จะแปดโมงละยังไม่ได้กินข้าวกินยา เข้าแถวแปดโมง เลิกขายนมแล้วเอาเงินไปคืนที่ห้องงบประมาณ แต่ยังไม่ทันได้ไปถึงก็เจอครูพี่เลี้ยง คำแรกที่ครูทัก โทรหาทำไมไม่รับ อ้าว...ทำหน้าเหวอแล้วบอกไปว่ามัวขายนมค่ะ ไม่ทันได้ดูโทรศัพท์ ครูก็บอกว่าช่วงเช้าท่านรองจะให้ครูไปดูงานที่โรงเรียนอะไรสักอย่างนี่แหละ ครูก็ถามว่าเสียงเป็นยังไงบ้าง ฉันก็บอกว่าไม่ดีขึ้นเลยค่ะ เสียงแหบ ครูก็เลยตัดสินใจจะไม่ไป เพราะครูคิดว่าฉันคงสอนไม่ไหว จริง ๆ ต้องงดใช้เสียง ฉันไม่รู้จะทำไงก็เลยบอกครูไปว่าหนูพอสอนได้ค่ะ ครูไปดูงานก็ได้ ไม่ต้องห่วงหนู แต่ครูพี่เลี้ยงก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะไม่ไปดูงาน

คำสั่งจากครูพี่เลี้ยง หลังจากเข้าแถวเคารพธงชาติก็กลับมายังห้องวิทยาศาสตร์ ได้รับคำสั่งจากครูพี่เลี้ยงว่าให้ไปนอนห้องพยาบาล ครูบอกครูหนึ่งไว้แล้ว ฉันก็บอกว่าหนูไม่เป็นไรจริง ๆ หนูไม่ชอบนอนห้องพยาบาล หนูยังไหว แต่ครูพี่เลี้ยงก็ทำหน้าดุ แล้วพูดมาว่าจะไปไม่ไป ไม่อยากหายหรือไง ดูแลตัวเองบ้าง อย่าให้ครูต้องเป็นห่วง นี่หนูต้องไปจริง ๆ ใช่ไหม (ก้มหน้าแล้วทำหน้าเศร้า) ครูบอกให้รีบกินข้าวกินยา เพราะคงเห็นว่าฉันเอาขนมปังกับนมและยาทั้งหลายวางไว้บนโต๊ะ ทำตามคำสั่งแล้วก็บอกครูไปว่า หนูมีสอนคาบที่สามค่ะ ครูก็บอกว่าจะสอนแทน ฉันพูดอีกว่าครูจะไหวหรือเปล่า เพราะวันนี้มีสอนติดต่อกันทั้งสี่คาบ ครูก็บอกว่าไม่ต้องห่วงครู ห่วงตัวเอง ไปนอนห้องพยาบาลเลยไป ก้มหน้าแล้วเดินออกห้อง

ณ ห้องพยาบาล เปิดประตูห้องพยาบาลปุ๊ป กลิ่นนี่มาเต็ม ไม่ชอบกลิ่นนี้เลย ครูหนึ่งก็บอกว่าครูแอร์(ครูพี่เลี้ยง)บอกครูแล้วว่าหนูจะมา แล้วครูก็พาไปนอนบนเตียงสีชมพู มันนอนไม่หลับ คิดอะไรไม่รู้ ยังคิดอยู่ว่าทำตัวเป็นภาระหรือเปล่า ครูพี่เลี้ยงต้องสอนแทนทั้งสองคาบ ไปดูงานก็ไม่ได้ไป :(

ครั้งแรกกับการนอนห้องพยาบาล ณ โรงเรียนอนุบาลเชียงใหม่

โต๊ะทำงานเปลี่ยนไป มาถึงห้องถึงกับตกใจ ครูย้ายโต๊ะทำงานของครูกับฉันให้นั่งติดกันเลย เคลียร์โต๊ะเคลียร์ของให้อีก โอ๊ย...ทำไมครูต้องดีขนาดนี้ ฉันนี่ถึงกับยกมือไหว้ ครูก็บอกว่าไม่ต้องเลย มาช่วยกันเคลียร์ของที่เหลือเลย 555 รีบจัดการเอกสาร แฟ้มอะไรไม่รู้เยอะแยะ นี่ครูกำลังจะปฏิวัติห้องใหม่ใช่ไหม อันนี้คิดในใจ แล้วครูก็ถามว่าไปนอนห้องพยาบาลมาเป็นยังไงบ้าง ฉันก็บอกว่าหนูนอนเฉย ๆ ไม่ได้หลับ หนูนอนไม่หลับ หนูเป็นห่วงครู 555 ฉันกับครูพี่เลี้ยงเราสนิทกัน แต่ก็เว้นระยะห่างนะ ไม่ใช่ว่าจะพูดเล่นอะไรเกินไป

กินข้าวเที่ยงอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเป็นเวรขายนมก็เลยต้องรีบกินข้าว เพื่อจะได้ไปเปลี่ยนพี่ ๆ มากินต่อ เที่ยงนี้ขายนมดีมาก คิดเงินทอนจนปวดหัวไปหมด 555 นั่นไงกินข้าวแล้วลืมกินยา หมอบอกว่ากินยาหลังอาหารทันทีแต่นี่ผ่านไปตั้งครึ่งชั่วโมงละ

อยู่ดี ๆ ไฟก็ดับ ระหว่างที่ดูครูพี่เลี้ยงสอนคาบห้าอยู่ดี ๆ ไฟก็ดับ ห้องนี่มืดสนิท เด็ก ๆ ต่างพากันตกใจ แล้วครูก็พาออกไปเรียนนอกห้อง ฉันก็ทำหน้าที่ผู้้ช่วยครูในการคุมนักเรียน และช่วยเตรียมอุปกรณ์การทดลอง เรียนนอกห้องก็สนุกไปอีกแบบนะ แต่อาจคุมนักเรียนได้ยากหน่อย พอครูสอนเสร็จก็พูดขึ้นมาทันทีว่าเจ็บคอ ฉันนี่รีบบอกไปว่าอย่าเพิ่งเป็นอะไรตอนนี้นะครู ยังพูดเล่นครูอีกว่าเอายาอมไหมคะ 555

เรียนรู้นอกห้องเรียนกับวิชาวิทยาศาสตร์ เรื่อง แรงดันน้ำ

ช่วยคุมนักเรียนชุมนุมคอมพิวเตอร์ จริง ๆ แล้วฉันมีสอบคาบสุดท้าย แต่มีครูประจำสายชั้นมาขอว่าให้ไปช่วยคุมนักเรียนแทนครูคอมพิวเตอร์ให้หน่อย ฉันก็ถามครูพี่เลี้ยงว่าจะทำยังไง ครูก็บอกว่าครูจะสอนแทน เพราะเสียงก็ไม่หายดี เป็นหนักกว่าเดิมอีก ไปทำอะไรมา ฉันรีบส่ายหัวบอกว่าหนูเปล่านะ ไม่ได้ทำอะไร ครูก็ถามว่าเอาความจริง หนูเผลอกินน้ำเย็นไปค่ะ ก็ครูตักน้ำให้หนูตอนเที่ยงไง หนูเผลอกิน ครูก็ไม่ห้ามหนู 555 ระหว่างที่คุมนักเรียนที่เรียนชุมนุมคอมพิวเตอร์ คิดว่าจะไม่ได้เสียงเยอะนะ แต่ที่ไหนได้มาเจอนักเรียนกลุ่มเดิม กลุ่มที่ทำให้ปวดหัวอยู่ทุกวัน พอคุมเสร็จกลับไปห้องเดิม ครูพี่เลี้ยงถามว่าเป็นยังไงบ้าง ฉันตอบไปด้วยเสียงแหบว่าไปเจอนักเรียนกลุ่มนั้นมา ครูนี่ถึงกับหัวเราะ เสียงหายอีกละ ใครก็ได้ตามเสียงมาให้ฉันที....