ประวัติเมืองสงขลา (56) ควนหิน

เมื่อครั้งที่พ่อท่านเฒ่า หรือพระครูวิจารณ์ศีลคุณ (ชู) แห่งวัดจะทิ้งพระ ขึ้นรถไฟจากสงขลาไปพระนคร เพื่อรับพระราชทานพัดยศจากพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 ในปี พ.ศ. 2464 นั้น ท่านได้ประพันธ์นิราศรับพัชนิ์ไว้ ให้ความรู้เกี่ยวกับสภาพภูมิประเทศ สังคม วัฒนธรรมและเห็นภาพบรรยากาศการเดินทางสู่เมืองหลวงด้วยรถไฟในสมัย 90 ปีที่แล้วเป็นอย่างดี

จากสถานีรถไฟสงขลาถึงหาดใหญ่ในสมัยนั้น ประกอบด้วยสถานีรายทางคือ น้ำกระจาย ควนหิน น้ำน้อยแล้วไปบรรจบกับทางรถไฟสายใหญ่ที่ชุมทางอู่ตะเภา จากนั้นขบวนรถไฟจะย้อนไปแวะรับผู้โดยสารและสินค้าที่สถานีชุมทางหาดใหญ่ ก่อนจะมุ่งตรงขึ้นเหนือไปพัทลุง ทุ่งสงต่อไป

พระครูชูได้บรรยายไว้ในนิราศตอนหนึ่งว่า ...จากน้ำกระจายถึงสถานีบ้านควนหิน เห็นเจ๊กจีนจับหมูยืนอยู่ถ้า จ้างรถไฟทุกไปเป็นสินค้า อนิจจาไม่คิดบาปปิดบัง...

ควนหินในอดีตจึงเป็นสถานีที่มีการนำหมูขึ้นรถไฟ ส่งไปขายที่อื่น ส่วนคนโดยสารคงจะมีไม่มากนัก ด้วยเป็นชุมชนห่างไกล ครึ่งทางระหว่างหาดใหญ่กับสงขลา ที่ตั้งของสถานีอยู่ในเขตตำบลพะวง อำเภอเมืองสงขลา ฝั่งเหนือของทางหลวงชนบทหมายเลข สข. 3031 ควนหิน-นาหม่อม เดินจากปากทางด้านถนนกาญจนวนิช ตรงข้ามวัดเนินไศล (วัดควนหิน) เข้าไปราว 100 เมตร

คุณพรเลิศ ละออสุวรรณได้เอื้อเฟื้อภาพถ่ายของคุณพ่อมาให้ชม เป็นภาพเก่าแก่อัดลงโปสการ์ด ด้านหลังเขียนว่า ในคราวที่ไปพักแรม ณ ตำบลควรหิน อำเภอเมือง จังหวัดสงขลา วันที่ 24 สิงหาคม พ.ศ. 2474

นับเป็นภาพที่หาชมได้ยากยิ่ง เนื่องจากควนหินเป็นเพียงสถานีย่อยระหว่างทาง ไม่ค่อยมีใครสนใจถ่ายภาพไว้ หากคุณพ่อของคุณพรเลิศ ซึ่งเป็นครูที่รักการถ่ายภาพไม่ได้นำทีมลูกเสือเดินทางไกลไปพักแรมที่นี่ เราคงไม่มีโอกาสได้เห็นภาพนี้ สังเกตว่าป้ายสถานีสมัยนั้นยังเป็นตัวอักษรสีขาวบนพื้นดำ การรถไฟฯ ทยอยเปลี่ยนป้ายเป็นแบบคอนกรีตตัวอักษรสีดำบนพื้นขาวหลังปี พ.ศ. 2498

เมื่อผมเข้าไปดูที่ตั้งของสถานีควนหินในปี 2551 นั้น นอกจากซากรางรถไฟเก่ากับเสาโทรเลขแล้ว ไม่มีร่องรอยที่บ่งบอกว่าตรงนี้เคยเป็นสถานีรถไฟให้เห็นเลยแม้แต่น้อย

[ขจิต ฝอยทอง]

เคยผ่านน้ำกระจายครับ

แต่นึกภาพควนหินไม่ถูก

จำได้ว่าถูกจักน้ำกระจายด้วย

ดีใจที่พบอาจารย์ในนี้ครับ

[ดร. จันทวรรณ ปิยะวัฒน์]

ไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีบุญได้เห็นภาพนี้ค่ะ จำได้ว่าตอนเด็กๆ นั่งรถไฟไปสงขลากับแม่ค่ะ บ้านแม่อยู่ติดทะเลในค่ะ