วันที่ 8 ขนมกล่องใหญ่จากใจสตางค์...(23 พฤษภาคม 2559)

ยิ่มร่าเข้าสู่สัปดาห์ที่ 2 ของการฝึกสอน

สวัสดีวันจันทร์อันสดใส หลังจากชาร์จแบตร่างกายอย่างเต็มที่ในช่วงวันหยุดที่ผ่านมา เอาล่ะ! พร้อมลุยกับฝูงลิงน้อยทั้งหลายแล้ว

วันนี้มาโรงเรียนก่อน 7 โมงเช่นเคย ก็มาทำหน้าที่รับนักเรียน เป็นกิจวัตรไปแล้วล่ะค่ะ หลังจากทำกิจกรรมหน้าเสาธงเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็ได้รับหน้าที่ใหม่จากท่านรอง ฯ ให้ไปคุมแถวหลังของนักเรียนแต่ละห้อง มีผลบังคับใช้พรุ่งนี้เป็นต้นไป จึงเรียนมาเพื่อทราบค่ะ

จากนั้นก็เข้าสู่คาบเรียนที่ 1 ภาษาไทยกับ Teacher ก้อย วันนี้สอนเกี่ยวกับการตอบคำถามเกี่ยวกับเรื่องที่อ่าน (บทที่ 1 น้ำใส) ซึ่งในการอ่านนั้นให้นักเรียนอ่านตามครูก่อน แล้วก็ให้นักเรียนอ่านพร้อมกันทั้งห้อง อ่านเป็นกลุ่ม และอ่านเป็นรายบุคคลตามลำดับ (ซึ่งการให้นักเรียนอ่านเป็นรายบุคคล พบว่า มีนักเรียนบางคนที่ยังอ่านไม่คล่อง ซึ่งจะต้องให้การส่งเสริมและให้การช่วยเหลือต่อไป) จากนั้นก็ใช้คำถาม เพื่อให้นักเรียนสรุปใจความสำคัญให้ได้โดยใช้เทคนิค 5W1H ว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร และผลเป็นอย่างไร ซึ่งทำให้เด็กเข้าใจเรื่องที่อ่านมากขึ้น

ติ๊กต๊อก ๆ ย่นเวลามาช่วงรับประทานอาหารกลางวัน My lunch today is Fried rice with Bolonas and coconut soup with chicken. (ข้าวผัดโบโลน่ากับต้มข่าไก่) เด็ก ๆ ชอบใจขอเพิ่มกันเรื่อย ๆ ค่ะ

และวันนี้ถือว่ามีข่าวดีมาแบ่งปัน...วันนี้ได้รับคูปองอาหารฟรีด้วยนะ (โดยคุณจะซื้อหรือกินอะไรก็ได้ตามจำนวนเงินที่ให้ภายใน 1 อาทิตย์ แต่หากเกินนั้นจ่ายเองค่ะ) ถือว่าช่วยแบ่งเบาภาระเงินในกระเป๋าของนักศึกษาฝึกสอนคนนี้ได้ไม่น้อยเลยทีเดียวค่ะ ก็มัวแต่คุยเพลิน เหลืออีก 5 นาทีจะเข้าคาบเรียนที่ 4 แล้ว ฉันยังอยู่ในห้องอาหารอยู่เลย จากนั้นก็รีบจัดการตัวเองไปถึงห้องเรียนทันเวลาสอนคณิตศาสตร์ ในคาบเรียนที่ 4 พอดีเลยค่ะ

สำหรับคณิตศาสตร์วันนี้ สอนเรื่อง การเขียนตัวเลขแสดงจำนวนในรูปกระจาย ก็มีกิจกรรมให้นักเรียนร่วมกันทำเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยแบ่งนักเรียนเป็นกลุ่ม แล้วออกมาเขียนตัวเลขแสดงจำนวนในรูปกระจาย โดยกลุ่มใดเขียนเสร็จก่อนแล้วถูกต้องที่สุดเป็นฝ่ายชนะ แต่รู้สึกว่านักเรียนจะเอาจริงเอาจังกับการทำกิจกรรมมาก รับคะแนนไป 200 คะแนนทุกกลุ่มเลยค่ะ

วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของน้องสตางค์ น้องสตางค์ก็ได้นำขนมกล่องใหญ่มาแจกให้เพื่อน ๆ ในห้อง
สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดนะคะน้องสตางค์ เป็นเด็กดีของพ่อแม่ ครูอาจารย์ เป็นที่รักของเพื่อน ๆ และทุก ๆ คนนะคะ

และก็ขอบใจน้องวีนวีนด้วยนะคะ สำหรับของฝากจากทะเล (ดีใจมากเลยค่ะ อย่างน้อยเด็กก็ยังนึกถึงเรา...)

(กาลเวลาเปลี่ยนแปลงไป หลายสิ่งหลายอย่างก็เปลี่ยนไปตาม ๆ กัน คิดถึงตอนที่เราเป็นเด็ก วันเกิด...บางคนแทบจำไม่ได้ว่านี่คือวันเกิดของตัวเองจึงไม่ค่อยให้ความสำคัญอะไร หรือบางคนหากจำได้ อย่างมากสุดก็เป็นลูกอมถุงใหญ่ที่นำมาแบ่งเพื่อนได้คนละหลาย ๆ เม็ด มีหวงไว้กินคนเดียวบ้างก็ว่ากันไป แต่ไม่ว่ายังไงสิ่งที่สำคัญที่สุดและไม่ควรลืมในวันเกิด คือ ผู้ให้กำเนิดของเรามากกว่า และเราต่างหากที่ควรเป็นของขวัญที่ดีที่สุดของท่านในวันเกิดของเรา...คิดถึงพ่อกับแม่จัง...)