ไปเยือนถิ่นเก่า มช. เชียงใหม่ (๓) ตัวอย่างสมบัติเก่าที่มีคุณค่า
การไปเชียงใหม่ครั้งนี้ (๖-๙ พฤษภาคม ๒๕๕๙) ได้สมบัติเก่า รวมทั้งรูปเก่าที่มีมูลค่าน้อย แต่คุณค่าของมันนั้นประเมินไม่ได้....
ภาพแรกที่เห็นจากที่ นักศึกษาส่งมาให้ดูทาง Inbox ของเฟสบุ๊ค หลังจากการติดต่อกันได้ คือภาพของพี่ชายในชุดเสื้อครุยปริญญาโททางการศึกษา ที่ผมได้รับจากพี่ชายคนนี้ ตอนที่ผมสอบติด มช. ในปี พ.ศ. ๒๕๐๗ และต้องเดินทางจากโคราชแดนอีสานบ้านเกิด ไปเรียนต่อที่เชียงใหม่ไกลถึงเกือบเหนือสุดของประเทศไทย ดินแดนที่ไปเคยไปมาก่อน รูปนี้ถูกตั้งไว้ที่โต๊ะทำงานของผม ตลอดระยะเวลาที่ผมเรียนอยู่ที่ มช. เพื่อเป็นตัวอย่างและกำลังใจในการศึกษาเล่าเรียน เพราะพี่ชายคนนี้ เป็นลูกคนที่สามของพ่อแม่ แต่เป็นคนแรกของพี่น้องเราที่ได้เรียนสูงถึงขั้นอุดมศึกษาและขั้นบัณฑิตศึกษา คือจบปริญญาโท โดยได้รับทุนการศึกษาตลอดในฐานะผู้มีผลการศึกษาดีเด่น......และเป็นผู้สนับสนุนให้พ่อแม่ (อากง อาม่า) ซึ่งเป็นคนจีน ยอมให้ลูกคนถัด ๆ มาได้เข้าศึกษาต่อในขั้นอุดมศึกษา ซึ่งชาวจีนที่มีอาชีพค้าขายในสมัยนั้นไม่นิยมทำกัน (อ่านเรื่องของพี่ชายคนนี้เพิ่มเติมได้ จากบันทึกนี้ ครับ )
สมบัติเก่าอีกชิ้นหนึ่งก็คือ สมุดบันทึกเก่า ๑ เล่ม ซึ่งเมื่อได้รับมาและเปิดดู จึงทราบว่าเป็น สมุกบันทึก หรือ Diary ปี 1969 หรือ พ.ศ. ๒๕๑๒ ซึ่งเป็นปีแรกที่ผมเข้าเริ่มทำงานเป็นข้าราชการ (อาจารย์) ที่ภาควิชาชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่....บันทึกเล่มนี้จึงเป็นบันทึกที่ประเมินคุณค่าไม่ได้ครับ
นอกจาก ๒ สิ่งที่เห็นชัดเจนจากภาพที่นักศึกษาส่งมาให้ดูก่อนแล้ว เมื่อได้รับกล่องสมบัติเก่านี้แล้ว เปิดดูภาพที่อยู่ในซองบรรจุก็พบว่า เป็นรูปที่เก็บไว้ จากการแลกเปลี่ยนหรือมอบให้กันของเพื่อน ๆ ในวาระที่จบการเรียนในชั้น ม. ๘ จากโรงเรียนราชสีมาวิทยาลัย ที่เป็นโรงเรียนชายประจำจังหวัดนครราชสีมา ในสมัยนั้น...รวมทั้งภาพถ่ายของเพื่อนสนิทบางคนที่มอบให้ในวาระที่ผมจะเดินทางไกลไปศึกษาต่อที่ มช. เชียงใหม่ ดังตัวอย่างในภาพ เป็นภาพของเพื่อนสนิท ๔ คน ที่เรียนด้วยกันในชั้น ม.๗-๘ ที่ถ่ายโดยเพื่อนร่วมชั้นเรียนอีกคน ที่เป็นลูกเจ้าของร้านถ่ายรูปชื่อ ฉายาศิลป์ ร้านถ่ายรูปร้านนี้ปัจจุบันก็ยังเปิดอยู่ แต่ย้านสถานที่จากที่เดิมที่เคยอยู่แถวใกล้กับ โรงเรียนสุขานารี ไปอยู่ใกล้ ๆ กับห้างคลังพาซ่า (เก่า)
สิ่งที่มีคุณค่าอีกหลาย ๆ อย่างในกล่องนี้ ก็ได้แก่ บัตรประจำตัวนักศึกษา มช. บัตรขับขี่รถจักรยานตลอดชีพ บัตรขับขี่รถจักรยานของ มช. ที่เจ้าพนักงานทะเบียน คือ ดร. พิศิษฐ์ วรอุไร (อดีตรองอธิการบดี มช. ) เป็นผู้ออกให้ ในสมัยที่เรียนอยู่ปีที่ ๑ ของ มช. ในปี พ.ศ. ๒๕๐๗ และ ยังพบว่าภายในซองรูปภาพและเอกสารเก่านี้ยังมี เหรียญหรือป้าย ขนาดเล็ก ที่จัดทำเป็นที่ระลึกของ นักศึกษาวิชาเอกชีววิทยา คณะวิทยาศาสตร์ อีกอย่างรวมอยู่ด้วย.....ผมเองก็จำรายละเอียดไม่ได้แล้วว่า ป้ายอันนี้จัดทำกันขึ้นในปีสุดท้ายก่อนจบ เพื่อให้ทุก ๆ คนในวิชาเอกได้เก็บไว้เป็นที่ระลึกต่อไป....อย่างไร ?
จึงเป็นสมบัติเก่าที่แม้มีมูลค่าน้อย แต่คุณค่าไม่สามารถจะประเมินได้ครับ......ต้องขอขอบคุณ นักศึกษาปริญญาโท postharvest ของภาควิชาชีววิทยา ไว้ในที่นี้อีกครั้งครับ.....ที่พบกล่องสมบัติเก่าของผมกล่องนี้ ที่มีอายุมากกว่า ๕๐ ปี และกรุณาติดต่อจนสามารถนำส่งถึงผมได้ ขออนุญาตเอ่ยนามไว้ในที่นี้ด้วยครับ เธอชื่อ นิติยา ซึ่งเดิมทีนัดหมายว่าผมจะไปรับกล่องนี้จากเธอด้วยตนเองที่ห้องแลป postharvest แต่สุดท้ายเธอฝากกล่องนี้ไว้ให้ไปรับกับ อ. ดร. จำนงค์ แทน ....ผมได้มอบเข็มที่ระลึก เป็นรูปช้างใส่งอบ ที่เป็นเข็มที่ระลึกจากงาน Worltech 95 ที่ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี หรือ มทส. จัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ เมื่อกว่า ๒๐ ปีมาแล้วในช่วงเปิด มทส. ใหม่ๆ ผ่าน ดร. จำนงค์ ไปให้เธอด้วยครับ......เป็นของที่มูลค่าน้อย แต่ผมคิดว่ามันมีคุณค่าครับ....
(ภาพ เข็มที่ระลึก งาน WorldTech95 อายุมากกว่า ๒๐ ปี)
ความเห็น (1)
ลูกช้าง คืน รัง