วันที่ 4 วันแรกของการเป็นครูเวร (19 พฤษภาคม 2559)

เมื่อวานหลังจากมีการปฐมนิเทศนักศึกษาฝึกสอน พวกเราก็ได้ร่วมประชุมกันและเลือกหัวหน้าขึ้น

หัวหน้านักศึกษาฝึกสอนในปีนี้ คือ นักศึกษาจากเอกภาษาไทย และมีรองหัวหน้าและเลขานุการ อยู่เอกศิลปะและเอกการประถมศึกษา

พวกเราได้ประชุมถึงการจัดแบ่งเวร เพื่อเป็นครูเวรประจำวัน

ผลปรากฏว่า ฉันและเพื่อนๆได้เป็นครูเวรวันพฤหัสบดี ซึ่งก็คือ วันพรุ่งนี้นั่นเอง !!!!!

มติที่ประชุมบอกว่า

• ผู้ที่มีหน้าที่เป็นครูเวรประจำวัน จะต้องมาโรงเรียนก่อน 7.00 น. ><
  
• ต้องมาตักข้าวก่อนนักเรียนจะลงมารับประทานข้าวที่โรงอาหาร (ก่อน 11.00 น.)
  
• ต้องคอยดูแลความเรียบร้อยในโรงอาหารก่อนแล้วถึงรับประทานอาหารกลางวันได้
  
• และ...ต้องกลับหลังจากที่นักเรียนคนสุดท้ายในโรงเรียนกลับบ้าน ><

วันนี้ฉันตื่นเช้ากว่าปกติ (ตีห้ากว่าๆ) รีบอาบน้ำแต่งตัว และเสร็จภายในเวลา 6.30 น.

เดินทางมาถึงโรงเรียนเช้ากว่าปกติก็ทำให้รู้สึกแปลกใหม่

(เย้ๆ ที่จอดรถว่างด้วย ^^ (ปกติเต็ม) เย้ๆ เรารีบวิ่งไปซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งมากินได้ทันเวลาด้วย ^^)

แต่ฉันก็ไม่มีโอกาสได้กินข้าวเหนียวหมูปิ้งอย่างที่ใจต้องการ...

เพราะว่าการเป็นครูเวร ต้องยืนคอยรับนักเรียนและผู้ปกครองที่เดินเข้ามาภายในโรงเรียนอย่างไม่ขาดสาย (ยืนจนปวดน่องเลยทีเดียว ><)

นอกจากนั้นก็ยังต้องมองดูคนเดินเข้า เดินออกๆๆๆๆ ซ้ำๆจนฉันตาลายและรู้สึกเวียนหัว

แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้รู้สึกชื่นใจก็คือ ได้มองเห็นภาพเด็กๆมายืนไหว้สวัสดีเรา (มันปลาบปลื้มใจมากๆ)

ไม่เพียงแต่เด็กๆเท่านั้นที่ให้ความเคารพเรา ผู้ปกครองบางคนก็ยกมือไหว้เราด้วยซ้ำ

ทำให้ฉันต้องรีบยกมือรับไหว้ และจากนั้นมาฉันก็ชิงไหว้สวัสดีผู้ปกครองทุกคนก่อนเสมอ

ได้มองเห็นภาพผู้ปกครองมาส่งเด็กๆ ได้เห็นเด็กๆเดินเข้ามาในโรงเรียน

โรงเรียนแห่งนี้ นักเรียนมีความหลากหลายมากจริงๆ...

เด็กบางคนงอแง ร้องไห้โยเยไม่ให้ผู้ปกครองกลับ

เด็กบางคนให้ผู้ปกครองไปส่งเข้าโรงเรียน และเดินออกมาพร้อมผู้ปกครอง เดินเข้าเดินออกๆๆๆๆๆ เพราะติดผู้ปกครอง

เด็กบางคนเดินเข้ามาโรงเรียนเองอย่างแน่วแน่ พร้อมเป้สะพายหลังและปิ่นโตข้าวอันแสนพะรุงพะรัง

เด็กบางคนมีการไหว้พ่อแม่ กอดพ่อแม่ และหอมแก้มพ่อแม่ก่อนเข้าโรงเรียน (น่ารัก ^^)

เด็กบางคนไหว้สวย อ่อนน้อมถ่อมตน

เด็กบางคนไหว้ครูเหมือนนักมวย

และ...เด็กบางคน (ส่วนน้อย) ไม่ยกมือไหว้ครูเลย จนครูเวรที่เป็นครูปกครองต้องเรียกมาอบรม...

นอกจากสังเกตดูผู้ปกครอง ฉันก็สังเกตดูผู้ปกครองไปด้วย

ผู้ปกครองบางคนมีฐานะ แต่งกายดูสะอาดสะอ้านค่อนข้างภูมิฐาน

ผู้ปกครองบางคนสวมใส่เสื้อผ้าเก่าๆ

แต่สิ่งหนึ่งที่เห็นได้ชัด คือ ผู้ปกครองส่วนใหญ่ไม่ใช่คนไทย 100%

ส่วนใหญ่จะเป็นแขก ซึ่งหน้าตาคมเข้ม และชาวเพื่อนบ้านของเราเป็นส่วนใหญ่

หลังจากยืนเวรเสร็จ ก็ต้องมาจัดแถวนักเรียนตอนเข้าแถวหน้าเสาธง

วันนี้โรงเรียนจัดกิจกรรมทางศาสนาเนื่องในวันวิสาขบูชา

โรงเรียนอยู่ติดกับวัดเลย เจ้าอาวาสท่านจึงเดินทางมาเป็นประธานในพิธี

เด็กที่นี่ส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม แต่ก็ร่วมกิจกรรมทางศาสนาพุทธอย่างสงบ

วันนี้ฉันมีสอน 2 คาบเช้า วิชาประวัติศาสตร์และภาษาไทยให้เด็ก ป.4/1

วันนี้เด็กซนกว่าคาบที่แล้ว เพราะรู้จักเราแล้ว

ฉันต้องงัดเทคนิคตั้งมากมาเก็บเด็กให้อยู่ แต่มือใหม่อย่างฉันก็ยังไม่สามารถเก็บเด็กได้หมด

สิ่งที่ฉันได้ค้นพบอีกอย่างหนึ่งในวันนี้ คือ ฉันต้องไปศึกษาวิธีการจัดการกับเด็กในชั้นเรียนให้เพิ่มมากขึ้น

ภาพบรรยากาศการสอนเด็ก ป.4/1 วันนี้ เหมือนการจับปูใส่กระด้งจริงๆ ==

หลังจากสอนเสร็จก็รีบไปตักข้าวที่โรงอาหาร

ไปเจอภาพเด็กอนุบาลนั่งกินข้าวอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ก็รู้สึกชื่นชม เด็กยังกินข้าวเป็นระเบียบกว่าเด็กประถมศึกษาอีก ><

วันนี้เมนูก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กน้ำใส

เด็กบางคนก็เติมตั้งสองสามรอบ (กินข้าวอร่อยมาก)

ต่างกับเราที่เหนื่อย จนกินข้าวแทบไม่ลง ><

แต่เวลาได้ทำเพื่อเด็กๆ มันเหนื่อยมากๆ แต่เรากลับรู้สึกมีความสุขมากกว่า ^^

คาบบ่ายนี้ได้เจอกับนักเรียนชั้น ป.4/2 เป็นครั้งแรก

เด็กๆ ป.4/2 น่ารักกว่า ป.4/1 เป็นกองเลย ^^ สอนครั้งแรกก็ประทับใจแล้ว

คาบแรกให้เด็กเรียนรู้เรื่อง คำและแต่งประโยค

การแต่งประโยค โดยใช้ ฉันซื้อ........ ฉับชอบกิน........ ก็มา

คาบแรกที่สอนเด็ก ป.4/2 ทำให้รู้สึกประทับใจมากๆ และหวังว่าเด็กๆจะน่ารักอย่างนี้ทุกๆคาบเรียน

หลังจากสอนเสร็จ เย็นนี้ก็เป็นครูเวรที่ประตู

รอผู้ปกครองมารับเด็กๆกลับบ้าน

ท้องฟ้าดูมืดครึ้มขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดฝนก็ตกลงมา

ทั้งผู้ปกครองและเด็กต่างวิ่งหลบฝนพัลวัน

เมื่อฝนซา ผู้ปกครองและนักเรียนก็ทยอยกลับบ้าน

ฉันและเพื่อนๆจึงไปนั่งเป็นเพื่อนเด็กๆที่เหลือในโรงเรียน

รอไปเรื่อยๆ ผู้ปกครองก็ทยอยมารับกลับทีละคนสองคน

จนนักเรียนคนสุดท้ายนั่งเหงาหงอยรอผู้ปกครองข้างโรงเรียน ฉันและเพื่อนๆจึงนั่งคอย

ผู้ปกครองมารับเด็กนักเรียนคนสุดท้ายในเวลาหกโมงเย็นกว่าๆ

บรรยากาศหลังโรงเรียนเลิก...บรรยากาศที่โรงเรียนปราศจากนักเรียน มันดูเงียบเหงาและว่างเปล่าจริงๆ

ความหวังที่ฉันจะได้กลับบ้านในวันนี้ก็วูบไป เพราะรถโดยสารหมดหกโมงเย็น

กลับถึงหอก็หกโมงกว่าๆเกือบทุ่ม ฉันเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว

ตื่นมาอีกทีตอนสามทุ่มกว่า ... รู้สึกหิวมากๆ

เป็นครูเวรวันแรกก็เหมือนโดนสูบพลังเลย...

วันแรกของการเป็นครูเวรก็ได้รับภาระหนักหน่วงซะแล้ว ><

แต่ที่แน่ๆ พรุ่งนี้วันหยุดแล้ว เย้ๆๆๆๆ (กลับบ้านกัน ^^)