ประสบการณ์เล็กๆขอพี่ทหารท่านนึง ที่สร้างความประทับใจ ก็เลยอยากนำมาแชร์ให้ทุกท่านได้รับรู้ครับผม
ในวันนี้ มีพี่ทหารอากาศท่านหนึ่ง กำลังจูงรถมอเตอร์ไซต์อยู่ข้างทาง ถนนเรียงคลองหลัง ทอ.
มีชายหนุ่มคนนึง ขับรถมอเตอร์ไซต์ผ่านมา ขับเลยไปนิดนึง แล้วก็จอดรถแล้วสอบถามพี่ทหารว่า "รถมอเตอร์ไซต์เป็นอะไรหรือครับ?"
ดูจากอาการน้ำมันหมดใช่ไหม แล้วพี่จะไปแถวไหนครับ?
พี่ทหารตอบว่า "กำลังจะกลับบ้านครับ อยู่สายไหมซอย 13"
ชายหนุ่มบอกกำลังจะไปทางนั้นพอดีเลยครับ และได้อาสาจะช่วยถีบยืนรถมอเตอร์ไซต์ของพี่ทหารไปที่บ้าน
พี่ทหารยิ้มด้วยความดีใจที่ไม่ต้องเข็นรถจนถึงที่บ้าน ระหว่างที่ติดไฟแดงอยู่นั้้นก็ได้พูดคุยกันเล็กน้อย
พอไฟเขียวก็รีบถีบยืนรถมอเตอร์ไซต์ เพราะจะทำให้รถที่ตามมาติดขัดไปด้วย แต่ก็ราบรื่นดีรถคันอื่นๆเห็นอย่างนั้นก็เข้าใจ
ชายหนุ่มช่วยถีบยืนรถของพี่ทหารจนถึงปากซอย สายไหม 13 จากนั้นพี่ทหารก็ทำท่าขวักกระเป๋าเสื้อ
ชายหนุ่มเห็นเช่นนั้นก็รีบ บอกว่าไม่เป็นไรครับ แต่พี่ทหารก็ขวักออกมาจนได้ ชายหนุ่มก็นึกว่าจะให้เงินแท้ที่จริงเป็นโทรศัพท์มือถือ จอขอถ่ายรูป ในตอนนั้นชายหนุ่มได้ขับรถมาแล้วด้วย (แอบขำในใจว่าก็นึกจะให้ตังค์ ฮ่าาาา) แต่เขาไม่ได้คิดจะหวังสิ่งใดตอบแทนอยู่แล้ว
พี่ทหารก็ตะโกน ขอบคุณในน้ำใจของชายหนุ่มผู้นั้น และรู้จักเพียงชื่เล่นของชายหนุ่มก่อนจากลา มีสิ่งเดียวที่พี่ทหารจดจำได้นั่นก็คือ แววตาอันมีน้ำใจที่มอบให้กัน ในฐานะคนไทยด้วยกัน เป็นเหมือนพี่เหมือนน้อง เหมือนคนรู้จักกัน ^^
ได้อ่านเรื่องนี้แล้ว ทำให้หัวใจชุ่มช่ำขึ้นมาเลยครับ นี่สิที่สมกับคำว่า สยามเมืองยิ้ม คนไทยมีน้ำใจไม่ทิ้งกัน เป็นการให้โดยไม่ต้องใช้เงินและสิ่งตอบแทนใดๆ
ไม่มีความเห็น