รู้ทางหยุดอกุศลธรรม

ตอนกำลังสบายใจ
คุณจะไม่อยากพูดเรื่องน่ารำคาญใจ
ตอนจิตกำลังเป็นกุศล
คุณจะไม่อยากคิดเรื่องที่เป็นอกุศล

แต่โลกนี้ไม่ปล่อยให้คุณสบายใจได้นานนัก
แล้วก็ไม่มีสถานที่ ที่อยู่แล้วเกิดแต่กุศลจิตตลอด
ความสบายใจและจิตที่เป็นกุศล
จึงต้องจุดชนวนขึ้นจากข้างใน ไม่ใช่ข้างนอก

หมายความว่า .. ต้องตั้งใจสร้าง ไม่ใช่ปล่อยใจรอ

เมื่ออยู่กับคนอื่น
ถ้า "อยากพูด" เรื่องน่ารำคาญใจให้ตั้งใจพูดเรื่องอื่นที่ทำให้สบายใจกว่า
แต่ถ้าจำเป็นต้องพูดเรื่องน่ารำคาญใจ ให้ตั้งใจพูดสั้นที่สุด

แม้ถ้าอยากพูดสั้น แต่คนอื่นหาเรื่องต่อความยาวสาวความยืด
ก็อย่าได้เห็นเป็นข้ออ้างต้องไหลตามนั้น
คุณต้องสั่งให้ตัวเองสะสม "พลังของผู้พูดอย่างมีเป้าหมาย"
เพิ่มขึ้นทุกวัน ถ้ามีสมาธิกับเป้าหมาย
คุณจะพูดไปถึงเป้าหมายได้ลัดสั้นและมีพลังเสมอ
แต่ถ้าปล่อยใจให้ฟุ้งซ่านไปกับคู่สนทนา เล่นตามเกมเขา
ไม่ให้เขามาเดินตามทางเรา สมาธิในการพูดก็จะขาดพลัง
หรือกระทั่งในที่สุดก็แพ้ ต้องพายเรือในอ่างร่วมกับเขาไป
แปลว่า ผลไม่ใช่อะไรมากกว่าต้องจมอยู่ในวังวนอกุศลธรรมด้วยกันไปทั้งคู่

เมื่ออยู่กับตัวเอง ถ้า "อยากคิด" เรื่องอกุศล
ให้ตั้งใจเปลี่ยนไปคิดเรื่องที่เป็นกุศล
แต่ถ้าจำเป็นต้องคิดเรื่องอกุศล
ให้ตั้งใจคิดเอา ข้อสรุปที่เป็นกุศลขึ้นกว่าเดิม ...

แน่นอนว่า ไม่มีทางที่ใครจะคิดแต่เรื่องที่เป็นกุศลได้ตลอดเวลา
แค่ฟังบางคนพูดแย่ๆ
คุณก็อาจแวบนึกอยากตบปากสักเพียะอย่างห้ามไม่ได้ขึ้นมาแล้ว
ประเด็นคือ เมื่อคิดแย่ๆ "ตั้งใจ" เปลี่ยนเป็นคิดให้ดีได้แค่ไหน
เช่น กำหนดไว้ว่าจะไม่พูดแย่ๆ โต้ตอบเขา
แต่จะเลือกคำพูดให้สบายใจระคนเกรงใจ
เขาจะไม่ลดอาการอันเป็นกุศลธรรมลง
ซึ่งก็ถือเป็นการเพิ่มพลังกุศลธรรมของคุณขึ้นมาด้วย

สรุปแล้ว ตัว "ความตั้งใจ" ที่จะสร้างความสบายใจ
และทำจิตให้เป็นกุศลนั้นเอง คือ "กรรมทวนกระแส"

ถ้าขาดความตั้งใจ ก็ไม่มีกรรมดีๆ ชนิดนี้เกิดขึ้น
ทุกคนต้องไหลไปด้วย "กรรมตามกระแส" กันหมด
ชีวิตคนส่วนใหญ่ จึงตั้งอยู่ในเขตอกุศลธรรม
มีจิตเป็นอกุศล เต็มไปด้วยเรื่องไม่น่าสบายใจกันโดยมาก

เสร็จแล้วก็ร้องว่า ...
ทำไมซวยนัก ?
ทำไมโชคร้ายตลอด ?
ทำไมเทวดาไม่ช่วยบ้างเลย ?

หากเทวดามีจริง ...
ท่านก็น่าจะต้องทำกรรมทวนกระแสไว้มาก
ใช้ชีวิตอยู่ในเขตกุศลก่อนตาย
เมื่อเป็นเทวดาก็น่าจะเอ็นดู
อยากช่วยคนที่ตั้งใจทำกุศลกรรมเป็นหลัก
ผู้มีบุญเช่นท่านไม่น่าจะต้องเสวยบุญ
ด้วยการมีภาระหน้าที่ต้องเหน็ดเหนื่อย
คอยตามช่วยลากคอบรรดา "คนตามกระแส"
ให้ขึ้นฝั่ง เพื่อพ้นจากการไหลบ่าลงหุบเหวนรกเป็นแน่
เพราะถ้าต้องช่วยหมด จำนวนก็หลายพันล้าน
แล้วจะเอาเวลาที่ไหนมาเสวยบุญส่วนตัวกันเล่า ??

๑ พฤษภาคม ๒๕๕๙

ขอบคุณที่มา
http://dungtrin.com/resources/SQ.pdf